The Cinelli Brothers speelden Woensdag 03 December 2024 jl. in Muziekhuis Qbus – Leiden. Tekst Keimpe Sliep en foto’s Paul de Vries. Klik HIER om zijn gehele album te kunnen bekijken.
Op voorhand verwacht je uit het land van de opera geen prijswinnende bluesbands. Toch is het precies daar waar deze band met de broers Marco en Alessandro in de gelederen hun roots hebben liggen. Hun geboortehuis staat in de stad Latina aan de westkust van Italië maar tegenwoordig is Londen de thuisbasis van de Cinelli Brothers.
Na een korte tour afgelopen week door Frankrijk met soulmates Eddie 9V strijkt de band nu als hoofdact neer in Leiden. Daar waar de plaatselijke Qbus aan hun muzikale kunsten zal moeten gaan geloven.
The Blues Alone? deed zo’n twee jaar geleden al eens verslag van de Cinelli Brothers, destijds in een volledig uit zijn dak gaande Haarlem Blues Club en om eerlijk te zijn zijn ze er niet slechter op geworden. Integendeel, deze band heeft stappen gemaakt. Met de UK Blues Band of the Year award 2024 op hun palmares blijft er ook van het dak van de Qbus helemaal niets over!
Met de nieuwe plaat ‘Almost Exactly…’ onder de arm gooien The Cinelli Brothers het deels over een andere boeg. Natuurlijk voeren de blues en de soul de boventoon maar gaat de band veel meer richting de rootsrock van bijvoorbeeld een Little Feat en The Band. Het lijkt geen toeval dat de nieuwe plaat opgenomen is in de befaamde Applehead Recording Studios in Woodstock, NY. Kenners weten dan genoeg.
In één adem met voorgenoemde bands noem ik in dit opzicht ook onze eigen Dawn Brothers en DeWolff. Er zijn veel raakvlakken met hun muziek. Zou de link met deze bands de reden zijn dat Marco Cinelli een zeer aardig woordje Nederlands spreekt? Een beetje Nederlands spreken is altijd handig als je met Nederlanders bent, aldus Marco tijdens de gig in Leiden. Hoe dan ook staat ‘ie 7 december in TivoliVredenburg met z’n broeders op het verjaardagsfeest van DeWolff.
Maar goed, de bedoeling was om hier op TBA? een sfeerverslagje te plaatsen.
De aankondiging van de gastheer van dienst middels een sinterklaasgedicht brengt hilariteit in de bomvolle Qbus. Een mooie opwarmer maar het wordt tijd voor The Cinelli Brothers.
De bandleden strompelen een voor een het podium op en zanger Marco Cinelli bedankt in verrassend goed Nederlands voor de mooie presentatie van de aankondiger. ‘Prayer’, van de nieuwe lp is de opener van de avond. En daarmee wordt direct de toon gezet, namelijk geweldig goeie muziek maken, veel dansen en nog veel meer genieten!
In ‘Make It To The Night’ dreunt een vervaarlijk voodoodeuntje door en de salsablues ‘Ain’t Blue But I Sigh’ heeft een onvervalste Santana-vibe en is volgens de zanger honderd procent dansbaar voor de bluespuristen in de zaal.
De Cinelli’s delen een passie voor de blues en de soul uit de jaren ’60 en ’70. Chess, Stax en Motown zitten in hun DNA verweven. The Cinelli Brothers zijn ook Tom Julian-Jones op harmonica/ gitaar/ zang en Stephen Giry op bas/ gitaar/ zang. Vanavond zien we een zeer sterk op elkaar ingespeelde hechte blues ‘n’ soulband.
Kracht van de band is dat ze alle vier gezegend zijn met uniek mooie stemmen die elkaar op het podium perfect aanvullen. De geboren performers geven je geen moment het gevoel een act op te voeren en zijn stuk voor stuk virtuozen op hun instrumenten, want er wordt nogal eens gerouleerd.
‘Don’t Need No Favor’ herbergt de complete swing van een soulnummer met het indringende falsetstemmetje van Marco Cinelli. ‘Nobody’s Fool’ bezorgt ons het nodige kippenvel als Stephen Giry met een explosieve solo al zijn emoties over ons heen strooit. Aan de andere kant van het podium betovert Tom Julian-Jones op slowblues ‘Last Cigarette’ de zaal met zijn schurende mondharmonica.
En met de toevoeging van het snufje rootsrock in ‘Last Throw Of The Dice’ klinken de Cinelli Brothers completer dan ooit. De Cinelli’s hebben eigenlijk alles! Hun authentieke spel staat als een huis en de zo geroemde Italiaanse klasse druipt er in alle opzichten vanaf.
The Cinelli Brothers zijn niet wars van een goede cover getuige de Johnny Guitar Watson knaller, ‘Superman Lover’. Inclusief een minutenlange, knallende drumsolo van Alessandro ‘Nanni’ Cinelli is dit één van de hoogtepunten van de avond.
Met ‘Things I Do For You’ van Junior Wells begint een finale van formaat. Als kers op de toch al zo formidabele taart verwelkomen the Cinelli Brothers met Janne Timmer (Harlem Lake) en Marc Jansen (ex-Gumbo Kings) twee vaderlandse topmuzikanten.
Plotseling staan we ook nog eens oog in oog met meestergitarist Vladimir Rusinov. Het nu overvolle podium trakteert ons op een chaotische maar onweerstaanbare mooie Junior Wells cover. Marco Cinelli pakt voor het eerst deze avond de mondharmonica ter hand. En hij laat geen spaan heel van het ding!
De oudste van de Cinelli’s beloofde de Qbus een memorabele avond met negentien hoofdzakelijk nieuwe nummers. Het werden er zeventien, waarvan negen van de nieuwe plaat.
Het splinternieuwe ‘Pencil Pusher Doze’ kreeg in de Qbus zijn vuurdoop en krijgt ongetwijfeld een plekje op een volgende single of lp. Een andere onverwachte song was ‘Can I Change My Mind’, een hele vette sixties groove van soulman Tyrone Davis.
De Cinelli Brothers krijgen nog wel eens het verwijt teveel te leunen op die covers. Ik wil dat graag tegenspreken. Ik bedoel, is er een mooiere manier om live op een podium voor een uitzinnig publiek je oude helden te mogen eren? Ja, die bestaat!
Zéker als je je optreden mag eindigen met een allesvernietigende ‘Shot Down’ van punkpioniers The Sonics! Dan stelt tijd ineens ook helemaal niks meer voor!
Alsof de duvel uit het bekende doosje was daar plotsklaps tóch de tijd. Om een wreed einde te maken aan een legendarisch optreden van The Cinelli Brothers uit Londen.
Zonder ook maar een moment te vervelen is deze topavond in een vloek en een zucht voorbij. Hans van Polanen pres(en)teerde maar weer eens het onmogelijke door een band van internationale allure in de annalen van de Qbus Club bij te zetten. Heel veel dank namens fotograaf en verslaggever van The Blues Alone?
Om de slotwoorden van Marco Cinelli aan te halen: “de avond was prettig leuk” en met een haast heilig gesproken ‘spread the word’ kan er weer een onvergetelijk avondje Qbus worden afgevinkt!