Album: Easy Tiger
Artist: Ian Siegal Meets Johnny Mastro
Record Label: Continental Blue Heaven
Release Date: 08/11/2024
Recensie: Nicolette Johns
Photocredits: promoshots, José Gallois
Al sinds afgelopen Juni staat de nationale en internationale social media er bol van; de nieuwe release van Continental Blues Heaven – een sub-label van Continental Record Services – na diverse audio voorproefjes (Wineheaded en Four On The Floor) is het dan eindelijk een feit….het album Easy Tiger de eerste samenwerking van Johnny Mastro en Ian Siegal is UIT!!
Ian Siegal en Johnny Mastro werden beiden jaren geleden getekend bij het Nugene Label waar ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Siegal bracht er tussen 2005 en 2019 niet minder dan 13(!!) albums uit waar er van Johnny Mastro & Mama’s Boys slechts twee – Take Me To Your Maker (2007) + The Black Album (2006) – op het zelfde label het levenslicht zagen.
De uit Geneva, New York afkomstige maar in New Orleans neergestreken mondharmonicaman Johnny Mastro leidt al 25 jaar een van de sterkste bands in de bluesscène. Mastro toert al twintig jaar door Europa en net als die van Siegal doorstaan zijn veelgeprezen platen de tand des tijds. Iets strakker van stijl, creëert Mastro altijd een stuwend, origineel maar met vuig geluid, dat de muziek tot het uiterste drijft. München Talk zei over zijn laatste opname “het kan nauwelijks vervormder, vuiler of rouwer zijn en dat is maar goed ook”.
Siegal, geboren in Fareham, UK, was de afgelopen 25 jaar headliner op festivals over de hele wereld en verzamelde prijzen en onderscheidingen, waaronder ‘Best British Singer’. Zijn thuisland Groot Brittannië bestempelt Siegal dan ook als “A national treasure”. MOJO magazine noemde hem “een van de meest begaafde zangers en schrijvers in de hedendaagse blues”. Zijn bluezy met rootsy inslag en zijn vele – soms onverwachte – samenwerkingen door de jaren heen hebben hem een reputatie opgeleverd als een vernieuwende artiest die regelmatig de uitdaging opzoekt. Ian Siegal heeft de reputatie een “echte” artiest, een verhalenverteller te zijn.
Januari 2024 jl. kwamen de mannen samen om de songs live in de woonkamer van Mastro in New Orleans te schrijven en voor de opnamesessie van de gezamenlijke productie bij Bigtone Studios waar Big Jon Atkinson (Kim Wilson) tekende voor de enginering en het mixen van het album. De mastering lag in handen van Kevin Nix, Rick Parrish is de executive producer. De dertien tracks op Easy Tiger werden door Mastro en Siegal geschreven met de uitzondering van twee covers en vijf songs die Ian schreef waarvan twee met Luther Dickinson van de North Mississippi Allstars. Alles werd in één take opgenomen op analoge apparatuur.
De raspige stem en gruizige gitaar van Ian Siegal passen perfect bij een van de rauwste benaderingen ter wereld, Johnny’s mondharmonica drijft zijn band aan als geen ander en gecombineerd met Ian Siegal is het geluid verfrissend bedwelmend. Zelf becommentarieert Siegal deze samenwerking met Johnny Mastro “the greasiest and bluesiest recording that I ever made”.
Het album opent met het uptempo ‘Four On The Floor’ wat een crossover lijkt tussen Fleetwood Mac en The Red Devils waarvan de laatst genoemde natuurlijk ook weer leentjebuur speelde. Vetter kan je een album niet openen lijkt me, lekkere distortion op de Rich Parrish harmonica maar nog altijd de verstaanbare lyrics van Siegal. Speciale pluim voor de ritme-sectie van Davis en Kerin die de song een solide fundering geeft. Het nummer werd overigens al in oktober als single gelanceerd en Siegal’s stemgeluid samen met de stuwende blues-harp maakte dat de fans het nummer massaal op social media deelden.
Net als de openingstrack werd ook ‘Balling The Jack’ door Mastro en Siegal samen geschreven. De uitdrukking zegt zoveel als going at full speed en dat doen Siegal en Mastro dan ook, het gaspedaal wordt diep ingedrukt voor deze lekker in het gehoor liggende snode bluessong. Een van de twee covers op de plaat heet ‘Baby You Can Get Your Gun’ (Earl King), alsof op de hielen gezeten maken Mastro en Siegal hier bezit van je ritmisch mee tikkende tenen op woonkamervloer. Met deze song laat Siegal ons horen hoe veelzijdig zijn stemgeluid kan zijn, Mastro stel ik mij tijdens dit nummer voor met een grijns van oor tot oor.
‘No Mercy’ is een song over een ongelukkige liefde wat weer dichter bij het werk van blueslegendes “the Wolf” en “Muddy” staat, Ian Siegal’s onmiskenbare slide gitaar doorspekken het nummer en ook hier weer die ritme-sectie die het nummer elan geeft. Overigens zal tijdens de 6-daagse promotour later deze maand de band worden gevormd door de broers Ciggaar als ritme-sectie en op gitaar zullen we Nick Croes gaan zien.
‘Dog Won’t Hunt’ grijpt ook terug op Howlin’ Wolf, de melodie zullen de Siegal discipelen maar wat snel zullen herkennen van hun concertbezoeken. Blues zoals blues bedoeld is, donker en meeslepend! ‘Tall & Tight’ werd door een eerder beproefd schrijverscollectief op papier gezet namelijk door Luther Dickinson en Ian Siegal, ook hier is het weer dik genieten van verscheurende gitaar van de Brit Siegal. De tekst laat zoals zo vaak uit de pen van deze mannen niets te wensen over. Vocaal staat het natuurlijk weer als een huis ondanks dat Siegal de media liet weten dat zijn stem slechts één take aan kon, Mastro is in deze song niet alleen op de blues-harp te horen maar zingt ook een niet onverdienstelijke vocale partij.
Door de distortion microfoon horen we dan Johnny Mastro in het door hem geschreven ‘Miss Your Cadillac’, een song die heel erg dicht in de buurt van het repertoire van The Fabulous Thunderbirds komt. Hier horen we de bekwame gitaarlicks van Smokehouse Brown. Lekker hoor! Wat meer ‘lazy’ is zijn ‘Quick To The Gun’ waar ik de volumeknop nog maar eens ophoog, de combinatie van de tweede stem van Ian is een gouden greep naar mijn bescheiden mening. Halfweg het album kan ik al met volle overtuiging voorspellen dat dit album met vele sterren zal worden gewaardeerd door de recensenten!
De vaste lezer van dit online muziekmagazine TBA? weet dat ik een liefhebber ben van verhaal vertellende artiesten en dus staat ‘Emperor’s New Clothes’ in mijn lijstje van favoriete albumtracks. Het nummer lijkt gestoeld op Siegal’s ‘Dead Sea Captain’ dat op Naked Rage van 2019 het levenslicht zag. Toch doet dat niets af aan track nummer negen van Easy Tiger, de schrijverskwaliteiten van “Mr. Storyteller himself” Ian Siegal. Het zal me niets verbazen als het nummer over een van de huidige wereldleiders handelt. De wonderschone chromatic van Mastro verheft het nummer naast de tekst tot een nummer wat tot contempleren uitnodigt.
Vuiger is Mastro’s werk ‘Wineheaded’, de stem van Siegal lijkt het maar nét te halen maar dat is slechts schijn want ook hier overheersen zijn vocalen. Siegal is op Easy Tiger niet alleen vocaal van grote klasse maar ook zijn timing op dit album is zoals altijd weer subliem! Luisterend naar deze cd vraag ik me af waarom de mannen zolang hebben gewacht de handen ineen te slaan.
Met een woordspeling – waarschijnlijk nodig om de preutse censuur van de Amerikaanse radiostations te omzeilen – wordt track elf als ‘Who’re In Church’ geschreven maar trouwe supporters van Siegal weten dat dit een graag gebezigde uitdrukking tijdens zijn optredens is. De gierende gitaar van Smokehouse Brown en Johnny Mastro’s blues-harp tonen grijpen me naar de strot, wàt een meeslepend nummer zal dit live zijn!
De cover van Carlos Daniel Guitarlos Ayala’s ‘I Won’t Cry No More’ maakt dat dit album na voorgaande track een staccato in vuigheid beleeft, man wat een kneiter van een album hebben deze twee in hun genre zeer gerenommeerde muzikanten samen de fans geschonken!
‘Oedipuss’ schreef Siegal weer samen met Luther Dickinson maar ongetwijfeld met de blues-harp van Johnny Mastro in het achterhoofd want ook hier weer cohesie van de vocals en blues-harp. Ook deze song staat op mijn lijstje van favorieten.
Àls er al iets valt aan te merken op dit album is dat het ondanks de dertien tracks het té kort is, de honger naar vuige blues is na het beluisteren van ‘Easy Tiger’ slechts aangewakkerd en blijkt alleen te stillen door de replay knop in te drukken. Easy Tiger is naar mijn bescheiden mening een supervet album geworden, “a real dirty blues record” aldus Ian Siegal in een interview voor Bluezy radio vorige maand. Easy Tiger is zéker een album voor in de top drie van de jaarlijstjes; Easy Tiger “will keep you up all night like a stalagmite“!!!
Voorproefje van het album? Dan kan hieronder, luister, geniet……én BESTEL!!
Tracklist:
- Four On The Floor (Mastrogiovanni/Siegal)
- Balling The Jack (Mastrogiovanni/Siegal)
- Baby You Can Get Your Gun (cover Earl King)
- No Mercy (Mastrogiovanni/Siegal)
- Dog Won’t Hunt (Siegal)
- Tall & Tight (Dickinson/Siegal)
- Miss Your Cadillac (Mastrogiovanni)
- Quick To The Gun (Mastrogiovanni)
- Emperor’s New Clothes (Siegal)
- Wineheaded (Mastrogiovanni)
- Who’re In Church (Mastrogiovanni/Siegal)
- I Won’t Cry No More (cover Carlos Daniel Guitarlos Ayala)
- Oedipuss (Dickinson/Siegal)
Johnny Mastro en Ian Siegal zijn vanaf 26 November tot 01 December op promo tour door Nederland:
Dinsdag 26/11 20:30 uur – Spot Groningen / Woensdag 27/11 20:30 uur – De Spot Middelburg / Donderdag 28/11 20:30 uur – P60 Amstelveen / Vrijdag 29/11 21:30 uur- Woetsjtok Brunssum / Zaterdag 30/11 20:30 uur – Heyhoef Backstage Tilburg / Zondag 01/12 14:30 uur – Gebouw T Bergen op Zoom.
