Lloyd Spiegel speelde Woensdag 24 April 2024 jl. in Muziekhuis Qbus – Leiden. Tekst Nicolette Johns en foto’s Paul de Vries. Klik HIER om zijn gehele album te kunnen bekijken.
Hoe bijzonder is het als je in de hoedanigheid van programmeur één van de meest gelauwerde gitaristen uit Australië op je podium weet te krijgen? Dat geluk heeft de vandaag jarige programmeur Hans van Polanen op deze woensdag in April met Lloyd Spiegel. Wij van The Blues Alone? waren er als de kippen bij om dit optreden in één van de intiemste clubs in de Randstad in woord en beeld op te tekenen.
Het is alweer een acht jaar geleden dat ik de ‘Aussie’ voor het eerst aan het werk zag op de Southern Blues Night in Heerlen en ik was als door de bliksem geraakt. Daar stond de man in de foyer van het theater, hier in Leiden heeft de man uit Melbourne een volwaardig podium met een behoorlijke zaal tot zijn beschikking. Spiegel is wereldwijd geprezen om zijn souplesse op en controle van de akoestische gitaar, veelal een Cole Clark gitaar waar hij naar mijn weten zelfs ooit vertegenwoordiger van was. Tel daarbij zijn rauwe stemgeluid en zijn verhalen ter introductie van zijn eigen geschreven songs en u begrijpt dat Lloyd al vier decennia een graag geziene gast is op de internationale podia.
Qbus loopt al snel behoorlijk vol, de stoelen staan al opgesteld en het publiek probeert een zo goed mogelijk zicht op het podium te verkrijgen om maar niets te hoeven missen van de originele fingerpicking-style van deze man uit ‘down under’. Spiegel grossiert in Australian Blues Music Awards voor zowel Best Blues Artiest, -Song, -Album én -Producer.
Rond kwart voor negen stapt de imposante Spiegel het podium op, hij maakt de vingers los met ‘Statesboro Blues’ een lekker up-tempo nummer en waarschijnlijk ingegeven ter nagedachtenis aan de recent overleden Dickey Betts. Meteen gevolgd door een geschiedenislesje dat als de Nederlandse pioniers in 1606 hadden besloten dat er wél mensen in het ontdekte land zouden willen wonen hij nu waarschijnlijk Nederlands gesproken had, de Britse pioniers dachten er anders over vandaar dat hij ons in het Engels aanspreekt, grappige man die Lloyd.
De opvolger is een eigen gepende song welke het levenslicht in 2017 zag, we horen het indrukwekkende ‘This Time Tomorrow’, zijn stem gaat door merg en been, de gitaar zet het nummer nog eens extra kracht bij door het gebruik van de capo.
Uit 2010 dateert ‘Dirt Road To Paradise’ dat op Tangled Brew uitkwam, alleen het intro is al zo intens dat m’n ogen vochtig worden van ontroering. De tekst handelt over de grootvader van Spiegel die tijdens WOII naar een gevangenkamp werd gedeporteerd, wàt een songwriter is deze Lloyd!
Spiegel’s interesse voor de blues werd nog voordat hij een tiener was al getriggerd door een album uit de collectie van zijn vader van Sonny Terry en Brownie McGhee. Op een of andere manier belandde Lloyd’s eerste album dat hij op dertienjarige leeftijd maakte in de handen van Brownie McGhee die vader Spiegel overhaalde de jonge Lloyd naar California te sturen om bij McGhee in te trekken en de blues tot in de finesses te leren. Die finesse mag het in grote getale aanwezige publiek – ik denk dat van Polanen Presenteert uitverkocht is – beluisteren in Spiegel’s vertolking van ‘Walk On’. De cover krijgt grif de handen op elkaar en ook de bluesyells zijn niet van de lucht voor deze ode aan McGhee, zó intens!
‘Betcha Bottom Dollar’ dateert uit 2018 (Backroads) maar staat ook op Lloyd’s nieuwe album Bakehouse Dozen waar hij met slechts een drummer en een trombone de meest swingende en vurige nummers songs heeft opgenomen. Overigens zijn m’n tafelgenoten het eens dat de song gek genoeg bij vlagen aan Neh Nah Nah van Vaya Con Dios doet denken.
De vertolking van Randy Newman’s ‘Guilty’ is wat mij betreft naast ‘Dirt Road To Paradise’ een regelrechte winnaar van de eerste set. De tekst is weliswaar niet van eigen hand maar het wordt wel als zodanig door Spiegel zo gebracht. Hoe beklijvend kan een cover zijn, pffff zo mooi! De akoestische blues blijft mij – mits goed gebracht/verteld – boeien en haal ik net als zovelen met mij er troost uit.
Spiegel gebruikt naast een Wazinator – een stompbox om het gitaarspel ook ritmisch body te geven – ook zijn gitaar als klankkast. De Australische alleskunner staat bijna avond aan avond op de planken en dat is te merken, zijn innemende manier van performen trekt zelfs de eeuwige criticasters na een aantal nummers met gemak over de streep; Lloyd grijpt je met zijn performance, stem én gitaarskills bij de strot.
De Wazinator krijgt hier naast de gitaar een prominente rol toebedeeld. Hoe snel, rap, ras kunnen de handen van een uit de kluiten gewassen ‘Aussie’ soepel de snaren geselen schrijf ik in m’n notitieboekje, indrukwekkend!
Tussen de sets door is er een pauze van maar liefst een half uur gepland, té lang wat mijn tafelgenoten en mijzelf betreft, een kwartier moet genoeg zijn om dit niet de vaart uit de performance te halen. Pas om tien voor tien stapt Lloyd weer het podium op waar hij ons even de geschiedenis van de Wazinator en de Kaiser capo bijbrengt. Alweer hilarisch!
Ook deelde Lloyd drie maanden als support act de bühne met niemand minder dan B.B. King en dus krijgt de “King of the Blues” zijn hommage in de vertolking van ‘Sweet Little Angel’, de akoestische ‘real blues’ vertolking is fan-tas-tisch, klasse!
Speciaal voor de jarige Hans van Polanen brengt Lloyd Spiegel ‘Run’, het nummer staat niet alleen op het meest recente album maar stond ook al op Cut and Run uitgebracht in 2019. De akoestische vertolking is van hoog niveau, zijn stemgeluid en intonatie zijn hartverscheurend. Een groot applaus valt de teddybeer uit Melbourne ten deel alsmede ‘two thumbs up’ van de toegezongen programmeur.
Negen maanden nadat Lloyd Spiegel door een ietwat onverantwoorde beslissing van vader op het vliegtuig naar California gezet werd en bij McGhee introk overleed Brownie in 1996, we horen nog een vertolking van een van zijn songs ‘Life’s A Gamble’. McGhee moet het toen al gehoord hebben, deze man heeft een ‘black soul’, heerlijke cover!
We zagen het al in de pauze gebeuren….er werd een extra gitaar in een houder geplaatst op het podium. Niets deed vermoeden dat er een gastoptreden zou plaatsvinden. De gast is een jonge man die via Instagram Spiegel ‘taggde’ in een clipje met een nummer dat hij speelde. Net als ooit McGhee interesse werd gewekt zo ook Lloyd’s intresse voor Timo Jordanov want zo heet de Bulgaars geboren nu in Baarn woonachtige jongeman.
Wat aanvankelijk als een ontmoeting en een samenspel back-stage voorzien was blijkt uitermate geschikt om ook “on stage” te presenteren. We zien een hele fijne samenwerking tussen idool en fan in het ‘Cure My Soul’ dat mij als toeschouwer een niet al te eenvoudig nummer lijkt om te spelen voor een zo’n jonge gast. Timo speelt met een wat gypsy jazz feel in mijn beleving. Na afloop duidt Timo ons waar we ook hem op het web kunnen vinden alvorens te mogen horen dat Spiegel besluit samen nóg een nummer te spelen. De toeschouwers worden getrakteerd op een hele lekkere ‘Cats Are Grey’, wat een snelheid, wat een dragende stem heeft die Lloyd toch!
‘New York City’ dateert uit 2004 en is weer een rustige ballad dat zo intens wordt gebracht dat de rillingen je over de rug lopen. We gaan eruit met een heule beste vertolking van B.B. King’s ‘Lucille’, wie had ooit gedacht dat dit nummer ook akoestische zoveel impact zou kunnen hebben? Lloyd Spiegel wél getuige zijn overdonderende cover van de klassieker.
Zeventienduizend kilometers vloog Spiegel om dit feestje neer te zetten, zijn bindende teksten tussen de songs door zijn hilarisch te noemen, mocht hij ooit zijn gitaar aan de wilgen willen hangen dan luikt daar ook nog een carrière als stand-up comedian. Lloyd Spiegel had al acht jaar geleden al een plaatsje verworven maar hier in Leiden werd het plaatsje in mijn hart opnieuw afgestoft. Lloyd Spiegel een uitzonderlijk, virtuoos fenomeen én een aimabele persoonlijkheid!
Graag bedanken de vrijwilligers van TBA? Qbus en Hans van Polanen voor de gastvrijheid. Volgende afspraak voor TBA? met Van Polanen Presenteert in Qbus Leiden is de Canadese band Bywater Call. Nieuwsgierig naar wat er nog meer op de planning staat in Qbus? Neem zelf een kijkje op Van Polanen Presenteert.
prachtig verslag van een al even prachtig concert !!!! dankjewel Nicolette & Paul !!