Laura Evans speelde op Vrijdag 01 December 2023 jl. in Café De Amer in Amen. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Vandaag zijn we in Amen voor een kennismaking met Laura Evans en haar band. Laura werd in 1986 geboren in Aberdare in Zuid Wales. Naast zangeres is zij actrice en speelt zij in een populaire kindershow van de BBC. Wij hadden nog nooit van haar gehoord en dit is een mooie gelegenheid om te ervaren wat dit vierkoppige gezelschap te vertellen heeft.
Laura is een paar weken op tournee op het vasteland van Europa. Na vanavond is er nog een optreden te gaan in Vlissingen, voordat zij huiswaarts keert. In een mouwloze outfit staat Laura op het podium. Brrrr, koud. Met Laura, kwam namelijk ook de winter en echt warm is het niet in de zaal. Op drums zien we Jamie Dawson. Joe Coombes neemt het gitaarwerk voor zijn rekening en Daisy Pepper speelt bas. In de eerste set moet het allemaal nog een beetje op gang komen. Laura heeft een hoge stem, die wat lijkt te verdrinken in het geheel. Maar zoals de zaal opwarmt doen de stembanden dat ook; de zang wordt gaandeweg krachtiger.
De stijl van Laura Evans is een mix van pop, country, blues en rock. We horen eigen nummers, veelal afkomstig van het album State of Mind dat uitkwam in 2022. Daarnaast is er ruimte voor covers. Het is een leuk afwisselend repertoire met catchy nummers zoals ‘Solo’ en ‘Fire With Fire’. Beide bewegen van pop naar rock en terug. Toch hoor ik Laura het liefste in het kleinere werk. In de songs waarin zij minder opgaat in het geheel, hoor je hoe goed ze haar stem beheerst. Ze bedient zich van prachtige ad-libs; pure stemacrobatiek. Luister maar eens naar ‘Fool’, bijvoorbeeld. Een opname hiervan is terug te vinden op het Youtube-kanaal van Café De Amer (zie onder).
Er passeert een cover van Chris Stapleton’s ‘Arkansas’. Da’s een stevig nummer, waarin de stem van Laura naar mijn idee minder tot zijn recht komt. ‘Love Me Like A Man’ van Bonnie Raitt pakt qua balans beter uit. Voor een nieuw uit te brengen album werd ‘Back Into My Life’ geschreven. Met slechts gitaar in de begeleiding, is dit een prachtige toevoeging aan de tweede helft van de avond. ‘Heartbreaker’ is de nieuwe single, mid-tempo, goed in het gehoor liggend, die zomaar opgepikt zou kunnen worden door een groot publiek. Hij blijft in ieder geval al een paar dagen in mijn hoofd hangen.
Laura heeft een prettige, luchtige manier van presenteren, soms ook die typisch Britse humor en een aanstekelijke lach. Er is leuke interactie met het publiek. We zingen mee met ‘Mercedes Benz’ van Janis Joplin. Op een 12-maten bluesschema wordt geïmproviseerd met het woord “winter”, dat wordt opgehaald bij het publiek. Er zijn wel vreemdere woorden geroepen in zalen waar werd gespeeld. Wij maken het Laura niet moeilijk.
Thema’s als verlaten worden, eenzaamheid en vrij zijn passeren de revue. In periodes van grote ellende is schrijven gemakkelijker dan wanneer alles van een leien dakje gaat, vertelt Laura. Inmiddels is zij verloofd, dus hoe het nu verder gaat met schrijven, moeten we afwachten. De band vormt een solide basis voor een zangeres. Verwacht geen virtuoze solopartijen, want de band staat ten dienste van Laura Evans. Soms is er een korte solo van Joe Coombes en zijn er bescheiden backings van Daisy. Dat klinkt heel prettig en daarvan had wat mij betreft meer mogen worden toegevoegd. Met ‘Heartache Tonight’ van de Eagles eindigt een prima concert van een sympathieke Laura Evans met band.
