J.J. Thames en the Luca Giordano Band speelden op Zondag 19 November 2023 jl. in Café Zaal de Gouden Leeuw van Dongen. Verslag Ton Kok met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER om het gehele album te kunnen bekijken.
En daar stonden we dan weer in Dongen, waar de Blues Promotion Dongen, onlangs nog beloond met de Keeping The Blues Alive Award van de Dutch Blues Foundation, de Amerikaanse ‘Mississippi Blues Diva’ J.J. Thames op het podium had staan.
Nu is Jennifer nog geen echte grote naam in de blueswereld en haar discografie met twee releases (Tell You What I Know – 2014 en Raw Sugar – 2016) ook niet echt omvangrijk, ze werd een beetje gepresenteerd als de nieuwe Aretha Franklin, maar dat is ze zeker (nog) niet. Overigens verschijnt in 2024 haar derde album. Normaal gesproken lees ik geen recensies als ik zelf nog iets in de pen heb zitten, maar met de huidige social media is er bijna geen ontkomen en eerlijk gezegd schrok ik daar een beetje van. Op beide CD’s van haar staan heel veel eigen nummers en als ik de verslagen las werden daar (een enkele Belgische uitzondering daar gelaten) vrijwel uitsluitend de overbekende covers op de set-list genoemd. Dus wat stond ons te wachten? Nou … dat viel gelukkig mee met een goede uitgebalanceerde 50/50 combinatie van eigen werk en covers.
De Gouden Leeuw was goed gevuld en om klokslag half vijf stapten de mannen van de Luca Giordano Band het podium om er gelijk met een instrumentale shuffle tegenaan te gaan, gevolgd door de door Luca gezongen Willie Nelson cover “Nightlife”.
De band bestond naast gitarist Luca Giordano uit Abramo Riti (toetsen), Walter Cerasani (bas) en Fabio Colella (drums). Deze mannen vormen een ijzersterk orkest wat al menig Amerikaanse blues grootheid op vakkundige wijze heeft ondersteund.
Na goed warm gedraaid te zijn werd J.J. ‘Hurricane’ Thames aangekondigd en vanaf de opener (Gary Clark Jr.’s “Bright Lights”) had ze het publiek in haar macht. We kregen vervolgens het nodige werk van haar beide CD’s te horen. Bij de aankondiging van “Woman Scorned” vertelde ze de anekdote van hoe ze ooit achter de tralies belandde na het vernielen van de auto van een ontrouwe partner.
De slow blues “Get You Some Blues” haalde solistisch het beste naar boven in de heren Giordano en Riti, terwijl ook Walter Cerasani er nog een schepje bovenop mocht doen. Kippenvel!
In de nummers zaten ook stukjes van diverse klassiekers verborgen. Zo hoorden we onder meer “Mama, He Treats Your Daughter Mean”, “Every Day (I Have The Blues)” en “Baby What You Want Me To Do” voorbij komen.
Hierna was het tijd voor het meer ‘van dik hout….’ werk met “Boom Boom” (incl. het solo moment van drummer Fabio Colella), “Whipping Post”, “The Thrill Is Gone” en “I’d Rather Go Blind” voorbij.
Na ruim twee uur non-stop spelen was het voorbij. De dame had De Gouden Leeuw voor deze avond de hare gemaakt en wist zelfs de Dutch Disease regelmatig te kop in te drukken door het publiek de laten meezingen of ze simpelweg met haar imposante stemgeluid te overstemmen.
Het was alweer enige jaartjes geleden dat ik haar aan het werk zag, maar ik hoop toch weer niet zes jaar te hoeven wachten. Deze Amerikaanse/Italiaanse combinatie smaakt naar meer.
Blues Promotion Dongen had de zaakjes weer prima voor elkaar en Rob King van King Bee Agency weet hier toch met grote regelmaat sterke overzeese acts op het podium te krijgen.
Ziet er weer geweldig uit Ton en Dick, bedankt namens ons.
Peter-Kars