John Németh & Soul Shot speelden op Vrijdag 03 November 2023 jl. in Muziekpodium DJS, Dordrecht. Verslag Ton Kok met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER om het gehele album te kunnen bekijken.
De Amerikaanse zanger/harmonicaspeler/songwriter John Németh (10/03/1975), geboren in Boise-Idaho via San Francisco nu wonende in Memphis, heeft geen makkelijke tijd achter de rug. In 2022 moest er een tumor uit zijn onderkaak verwijderd worden en het was nog maar zeer de vraag hoe dit zou aflopen. Németh toert momenteel weer door Europa en ik kan stellen: zijn zang en harmonicaspel hebben helemaal niets aan kracht ingeboet. Zijn Grammy-winning CD uit 2022 heet ‘May Be The Last Time’, maar gelukkig bleek die gedachte niet bewaarheid.
Op 4 november jl. stond John met zijn band in een uitverkochte Haarlem Blues Club. Dan was het in Dordrecht met een niet echt volle zaal maar behelpen, maar het enthousisme van de band en publiek zorgden toch voor een avond die nog lang zal bijblijven. Daar kan de in DJS nog steeds heersende Dutch Disease niets aan af doen, hoewel ik een langdurige isolatie van enkelen van harte aanraad.
De begeleiders waren ook van grote klasse. Fabrice Bessouat zat achter het drumstel en Anthony Stelmaszack speelde gitaar. Ik had de heren recent nog aan het werk gezien met Alabama Mike, die hier eerdaags ook weer rond toert.
Bassist was de met John meegereise Amerikaan Matthew Wilson. Deze drie heren konden zeker met hun instrument overweg, maar zorgden tevens bij tijd en wijle voor indrukwekkende achtergrond vocalen.
Half tien kwam de man, die de optredens in Nederland geregeld had, Thomas Toussaint, het podium op om de band te introduceren. ‘Feelin’ Good’ stond als eerste op de setlist, maar toch werd begonnen ‘Come And Take It’ van de CD Stronger Than Strong. Daarna volgde ‘Feelin’ Good’. Normaal brengt John een sterke combinatie van soul en blues, hoewel de balans vanavond doorsloeg richting blues, met vooral werk van zijn drie meest recente studio CD’s.
Na drie nummers leek er een kink in de kabel te komen en werd de show even stilgelegd door geluidsproblemen met een monitor. Er was wat gemopper over en weer, maar uiteindelijk werden de problemen opgelost en kon de show doorgang
vinden.
De heren Bessouat en Wilson legden een prima basis neer en Anthony Stalmaszack kreeg uitgebreid de ruimte zijn klasse op zijn Fenter Stratocaster te tonen, maar uiteindelijk draaide het om de man uit Memphis: John Németh. Hij moest even oefenen, maar had als snel een perfecte uitspraak van “Dordrecht” onder de knieën en voor de aanwezige Dordtenaren was hij daarmee echt ‘een van hen’.
Twee uur lang denderde de band zonder pauze door met een mooie selectie van John Németh originals, aangevuld met wat werk van Junior Wells, Elvin Bishop en Slim Harpo. Na twee uur kwam de trein ogenschijnlijk tot stilstand, maar het publiek, klein in getale maar met krachtige stemmen wist de band nog terug op het podium te krijgen om nog twintig minuten lang voor een prima toegift te zorgen. Met zijn ‘Country Boy (Livin’ At The Golden Gate’)’ kwam er uiteindelijk toch een einde aan deze memorabele avond.
De nodige CD’s wisselden van eigenaar en werden volop gesigneerd, zélfs door de Europese begeleiders, die niet op de schijfjes te horen zijn. Maar dat mag de pret niet drukken, DJS had een absolute topper binnen de stadsgrenzen, die in Nederland eerder onder meer op het hoofdpodium van Moulin Blues in Ospel stond. En met een topper van ónder de vijftig hopen we nog lang van hem te mogen genieten. This Sure Wasn’t The Last Time!
