Magische Avond bij And The Band Played On @ Patronaat

And The Band Played On speelde Zaterdag 21 Oktober 2023 jl. in Patronaat – Haarlem. Tekst Keimpe Sliep en foto’s Paul de Vries. Klik HIER om zijn gehele album te kunnen bekijken.

Coverbands of tributebands. Het is mij om het even en in principe heb ik er een broertje dood aan. Maar soms moeten de principes overboord. Zeker als ik de visie van Wouter Planteijdt op zijn site ter harte neem. Ik raak dan toch geïnteresseerd in het fenomeen “tributeband”.
“Tijdens eerdere tournees van And The Band Played On bleek dat hoe losser je de partijen aanpakt hoe meer het als The Band gaat klinken. Het is wellicht te vergelijken met method-acting; je moet een The Band-muzikant worden in plaats van er één nadoen”, aldus Wouter Planteijdt op zijn website.
En zo toerde ATBPO weer voor een aantal concerten door Nederland. Decor van dit optreden van deze najaarstour is het Patronaat te Haarlem. Wij van The Blues Alone? waren erbij.

Eerst even een voorstelrondje. Deze groep beroepsmuzikanten verdiende los van elkaar al behoorlijk wat sporen in de vaderlandse muziekscene. Initiatiefnemer en zanger/gitarist Wouter Planteijdt deed dat met het Haarlemse powerrocktrio Sjako! Hans van der Lubbe baste 40 jaar lang het ritme aan ‘één bij De Dijk. Roel Spanjers werd m.n. bekend als vaste toetsenist van Normaal en zijn samenwerking met Frédérique Spigt. En toevallig schitterde hij twee dagen voor dit optreden ook al in de B.L.U.E.S.-samenstelling van Ian Siegal, even verderop in de stad in theater “Phil”.

Roland Brunt, saxofoon en klarinet, is sessiemuzikant en speelde 30 jaar als onderdeel van de Hot Haarlemmerdijk Horns mee met De Dijk. Eric van Dijsseldonk, zang, gitaar, piano en mandoline is gitaarleraar en speelde o.a. met Malford Milligan & the Southern Aces. En last but not least, on thee drums, Eric Hoeke. Telg van de muzikale Hoeke familie die wordt omschreven als als een van de meest revolutionaire drummers en soundarchitecten die Nederland rijk is.

Hoeke is drumleraar en bespeelt de drums o.a. bij zijn broer in de Ruben Hoeke band. (Begin jaren ’90 zag ik hun vader Rob met z’n band nog eens spelen in het obscure caféetje “De Saloon” in places of all, Warmond.)
Resultaat binnen dit sextet is een enorme brok aan muzikale en podium ervaring. Tijd dus om die ervaring en de fascinatie voor die jongens van The Big Pink eens fijntjes te laten eenworden tot een heerlijk avondje “The Band”!

Met het fijnzinnige “Tears of Rage” wordt het spits afgebeten. Het is een mooie samenzang van de twee toetsenisten van dienst, Spanjers en Dijsseldonk.

“All La Glory” wordt aangekondigd als slaapliedje maar van in slaap vallen is vanavond absoluut geen sprake. Spanjers zorgt hiervoor door prachtig accordeon spel met aan zijn zijde gebroederlijk bijgestaan door van Dijsseldonk op de slide. “Strawberry Wine” is zo’n rootsrocker met dat vleugje soul wat The Band vaak zo kenmerkte.

5 Juni 1971 was het eerste Nederlandse optreden van the Band in Nederland, in het Concertgebouw in onze hoofdstad. De overlevering wil dat ze het nummer “Jawbone” nooit live hebben gespeeld. Planteijdt en consorten brengen hier tijdens deze magische avond verandering in. En hoe!

Met “Rag Mama Rag” is het ragtime en dus pakt de stoïcijnse Hans van der Lubbe de viool er maar eens bij. De band laat zien instrumenteel van vele markten thuis te zijn. Een band ook die laat zien met heel veel plezier en respect al die mooie liedjes van weleer opnieuw kracht bij te zetten en naar deze tijd te brengen.

The Band is een unicum in de historie van de popmuziek. Ze zijn de grondleggers van de moderne Americana. Ze stonden er al in de jaren ’50 als The Hawks met legende Ronnie Hawkins. Ze elektrificeerden Bob Dylan halverwege de sixties. Ga er maar aan staan om dat live op een podium neer te zetten. De mannen van And The Band Played On, door wiens aderen de roots stroomt, doen dat met verve.

“The Weight”, “Up On Cripple Creek”, “I Shall Be Released”, “Old Dixie”, “It Makes No Difference”, enzovoort, enzovoort. Stuk voor stuk tijdloze klassiekers. We zijn er allemaal groot mee geworden en vanavond brengen ze me voor even terug naar m’n latere jeugd toen ik deze prachtliedjes zelf ontdekte. Vanavond worden ze op de verjaardag van Roel Spanjers allemaal weer met veel gevoel uitgepakt.

Met het eveneens klassieke “Life Is A Carnival” wordt de finale ingezet. Het leven in de zaal is dan allang tot één groot carnaval geworden. Casual gekleed, dat wel!
In “The Shape I’m In” wordt hardop getwijfeld over vorm maar geloof mij, met die vorm zat het voor meer dan honderd procent goed.

Wat steeds weer opvalt is de mooie samenzang die de drie zangers de zaal in sturen. De saxofoons en klarinet van Roland Brunt scheuren er zonder pardon maar zowat onopvallend doorheen. Het verfijnde trommelwerk van Eric Hoeke maakt het geheel compleet.

Ook het geluid in de zaal is top! Dolf Planteijdt is hier verantwoordelijk voor. En als je dan niet goed speelt is dat een gemiste kans, aldus broer Wouter.

Geen band zonder encore aldus de volle bak in het Patronaat. “I Shall Be Released” inclusief Spanjers onvervalst mooie falsetstem en “Don’t You Tell Henry” met de jarige job op mandoline staan als een huis. Aan avonden als deze zou nooit een einde moeten kunnen komen.

Met “Don’t Do It” komt er echter wel een eind aan dit fantastische optreden. Don’t you break my heart, klinkt het. Dat is wat dit stel rasmuzikanten ook nooit van plan is geweest.

Wouter Planteijdt’s motto, je moet een The Band-muzikant wòrden in plaats van er een nadoen”, werd deze avond volledig uitgedragen!

Geheel in stijl van de originele Band hebben we samen met een uitzinnig publiek genoten van And The Band Played On! Je hoefde niet eens je ogen te sluiten om je te wanen in de wereld van de originele band uit Toronto.

En dat de band wat neer heeft gezet in het Patronaat deze avond bleek zelfs ver na de laatste klanken van “Don’t Do It.” Op weg naar het station voorbij het Wapen van Bloemendaal lalde een terras vol aangeschoten kelen blijmoedig “The Night They Drove Old Dixie Down!”

Voetnoot:
Ten tijde van de voorbereiding voor deze review kwam ons het trieste bericht ter ore van het overlijden van zanger en belangrijkste liedjesschrijver van de band, Robbie Robertson.
Garth Hudson, 86, is het enige nog levende oerlid van die legendarische band the Band.