Bywater Call speelde woensdag 27 September 2023 jl. in Musicon – Den Haag. Tekst Ton Kok en foto’s Dick van der Wilt. Klik HIER om zijn gehele album te kunnen bekijken.
De reputatie van Bywater Call breidt zich flink uit en na hun indrukwekkende optredens hier in het land afgelopen jaar en twee prima albums zijn ze weer terug. Afgelopen woensdag stonden ze voor het eerst in Den Haag op het podium en Musicon zorgt voor een meer positieve bijdragen aan de leefbaarheid in dit land dan menig regeringsgebouw in deze stad.
Om stipt half negen werd de band aangekondigd door Werner Berkens en ging direct voortvarend van start met ‘Bring It Back’, wat naadloos overging in ‘Ties That Bind’. De stemming zat er meteen goed in en het aanstekelijke enthousiasme van de band sloeg ook over op het publiek, dat helaas deze keer in wat mindere mate aanwezig was.
Maar dat deed geenszins af aan de stemming in de zaal. Wél was te merken dat de band tegenwoordig in wat grotere zalen speelt en het volume was daardoor soms iets te hard voor Musicon. Daarentegen vond de fotograaf van dienst het podium perfect uitverlicht, waarvoor zijn complimenten. Het bleef voor het podium wat leger dan anders.
Zangeres Meghan Parnell en gitarist Dave Barnes worden gezien als drijvende krachten achter de band, maar de andere leden van dit zeven koppige rock, soul en roots gezelschap mogen beslist niet onderschat worden en krijgen allen volop gelegenheid om te exceleren.
De blazerssectie bestaat uit Juian Nalli (tenor sax) en Stephen Dyte (trompet) en verder horen we John Kervin op toetsen, Mike Meusel op bas en Bruce McCarthy op drums. Bij een eerder optreden vond ik de blazers iets te dominant aanwezig, vanavond hadden gitaar en toetsen de overhand. Allemaal prima solisten, die in wisselende samenstelling ook regelmatig pittige duels met elkaar aangingen.
Behalve materiaal van beide CD’s werd er ook nieuw materiaal gespeeld, dat ook te horen is op een in beperkte oplage tijdens deze tour verkrijgbaar album, zoals het nummer ‘Let It Roll’. Af en toe doet het gezelschap enigszins denken aan de Tedeschi-Trucks Band, maar men heeft genoeg klasse in huis om ook zonder deze vergelijking zich stevig staande te houden. Met Stephen Stills’ ‘Love The One You’re With’ kwam na al de prima set met eigen nummers een einde aan de eerste set.
De tweede set begon met een grappig momentje toen ik de set-list van Stephen Dyte fotografeerde en Miss Parnell de opmerking ontlokte, dat zij zelf de set-list nog niet had gezien. De tweede set was net zo indrukwekkend als de eerste en begon met het nummer ‘Colours’.
Na een uitgebreid intro van de blazers werd vervolgd met het nummer ‘Silver Lining’. Meghan wist het publiek met gemak om haar vingers te winden en de aandacht werd alleen van haar afgeleid als een van de anderen weer eens uitgebreid mocht soleren.
Deze dag was ook de verjaardag van Stephen Dyte en er werd nog even een spontaan ‘Happy Birthday’ ingezet, waarbij ook de toeschouwers in de zaal zich niet onbetuigd liet.
De cover van de tweede set was ook een nummer van Canadese origine, ‘The Weight’ van The Band. Prima gespeeld, hoewel naar mijn persoonlijke mening iets te gejaagd. Maar dat mocht de pret niet drukken en met ‘Left Behind’ werd de tweede set prima afgesloten. Geen toegift in verband met de onverbiddelijke eindtijd van elf uur.
Al met al zijn er beroerdere bezigheden te bedenken om de woensdagavond door te brengen. Een kleine dissonant: de nachtelijke wegwerkzaamheden op onder meer de A15, maar ook dat kon de pret uiteindelijk niet drukken.
Het was een genoeglijke muzikaal avondje met Meghan en haar mannen en hopelijk zien we deze band hier nog vaak terug. Bedankt Musicon!
