Sfeerverslag van Vrijdag 18 Augustus van het 35ste jarige Swing Wespelaar – België dat werd gevierd op 18, 19 en 20 Augustus 2023. Tekst Nicolette Johns en met foto’s José Gallois. Klik HIER om het gehele fotoalbum van dag 1 van José Gallois te bekijken.
Alweer vijfendertig jaar organiseert het bestuur van Blues For The People het Swing Wespelaar festival. Ooit aan “den toog” met gelijkgestemden ontsproten om een dag fijne live blues gestalte te geven werd bewaarheid in 1988 met zeven bands. Inmiddels prijken er maar liefst zestien namen op het affiche van dit nog immer gratis – hoe dóen ze het? – festival en wordt het Belgische plaatsje Wespelaar (ca.1500 inwoners) tijdens Blues For The People door zo’n 10 tot 15.000 bezoekers trouw bezocht door blues-adepten uit België, Nederland maar ook ver daar buiten.
Het is even wennen op het terrein; i.v.m. renovatiewerkzaamheden in de kleuterschool staat het podium 180° gedraaid, onvermijdelijk om het logistieke proces m.b.t. de bands vlot te laten verlopen. Hierdoor heeft het publiek dit week-end een mazzeltje want er wordt volle zon en temperaturen van 28-30° Celsius voorspeld en krijgen zij voor het eerst de zon in de rug. Eerlijk gezegd heb ik nu al medelijden met de muzikanten die op de middag staan geprogrammeerd dit week-end, dat zal afzien worden met de zon vol op het podium……
Of MC Dirk Casteels er ook al vijfendertig jaar bij is kan ik u niet vertellen maar feit is wel dat sinds ons eerste bezoek in 2012 aan Wespelaar Dirk ook vandaag ons welkom heet en de eerste act bij het publiek introduceert en dat zal hij alle drie dagen volledig uit het hoofd – hulde! – blijven doen!
Zoals zo vaak is het aan een Belg het festival vlot te trekken en deze jubileum editie is dat een Belg van Waalse (Ottignies) herkomst die het levenslicht zag in de stad Brugge waar moederlief vandaan komt.
Alhoewel de 31 jarige Thomas Frank Hopper vertoefde tot zijn zestiende levensjaar in Afrika. Hopper woonde voor zijn terugkeer naar het mooie België ook nog in Lagos City en Caïro, waar hij naar een Engelse en Franse universiteit ging. Met de muzikale invloeden van zijn vader – Genesis, Supertramp, Led Zeppelin en Pink Floyd – hij pakte vrij snel een passie voor muziek op.
Thomas Frank Hopper is een zelfverzekerde lap steel-speler/gitarist en vocalist. Voordat hij zijn eigen fulltime project startte speelde hij in ‘funk/groove’ bands. Eerder dit jaar bracht hij de single ‘A Song For The Devil’ uit, die werd opgenomen in onder andere de playlist van Rolling Stone France.
Een nieuw album is gepland voor later dit jaar. Ondertussen speelde hij in Italië en Frankrijk, waar hij op heel wat positieve feedback kon rekenen. Vandaag dus in Wespelaar, op gitaar en op z’n tot lapsteel omgebouwde oude skateboard. Ik als liefhebber van de lapsteel-sound ben alvast heel benieuwd!
De band rond Thomas Frank Hopper wordt gevormd door Maxime Siroul op het orgel, de ritmesectie bestaat uit drummer Nicolas Scalliet en bassist Jacob Miller.
Ook zien we nog een tweede gitarist op het podium, hij tred over de globe onder de naam Diego Higueras. De opener heet ‘Bad Business’ en werd in 2021 uitgebracht op Bloodstone.
Ik ben fors onder de indruk van Higueras’ gitaarskills maar het stemgeluid van Hopper kan me vooralsnog niet bekoren. Het is wat aan de hoge kant en ik ervaar het als wat schreeuwerig doordat Hopper moeilijk boven het volume van de band uit kan komen. Met blues heeft het geboden repertoire weinig te maken, het is eerder poppy en radiomateriaal.
De band van Thomas Frank Hopper huist een fijne selectie van goede musici en heeft duidelijk potentieel. Gek genoeg werd ik zo’n tien minuten voor het einde van zijn set wél gegrepen toen Hopper besloot om een solonummer – ‘Waiting For You’- te brengen de lapsteel hoewel hier en daar een zanglesje geen overbodige luxe zou zijn. Thomas Frank Hopper, een muzikant die na rijping van de stem met de jaren uit kan groeien tot een zeer acceptabele blues act.
Voor de bluesliefhebbers die inmiddels ondanks de routewijziging in grote getale weer het plein hebben weten te bereiken is de volgende muzikant geen onbekende. De 40-jarige in Keulen geboren maar in Wuppertal woonachtige gitarist/vocalist/producent én platenlabel eigenaar (Cable Car Records) Henrik Freischlader en zijn band zullen ons de komende anderhalf uur hoogstaande blues voorschotelen.
De als drummer begonnen autodidactische Freischlader heeft in Nederland al langer vaste voet aan de grond, ongetwijfeld zal na zijn show hier op Swing Wespelaar het niet anders verkeren. Na inmiddels een oeuvre van zo’n twintig albums op zijn naam te hebben geschreven en het toeren met de niet de eerste de besten n.l. de Tedeschi Trucks Band komt Henrik met zijn nieuwe band hier op Blues For The People zijn meest recente studioalbum Recorded By Martin Meinshäfer II (2022) promoten maar zal ongetwijfeld ook werk van het later deze maand te verschijnen album Little Big Beat Studio Live Session spelen.
Henrik’s bandleden zijn op orgel Moritz “Mr. Mo” Fuhrhop en de back-bone van de band wordt gevormd door linkshandige bassist Armin Alic en drummer Hardy Fischötter. Dat Henrik geen prater is dat weten de Nederlanders inmiddels maar de Belgen rondom mij kunnen er maar moeilijk aan wennen dat Freischlader veelal halverwege het podium bij de drummkit van Hardy musiceert.
Tóch brengt de nieuwbakken vader van zoon Henry, nog geen drie weken oud, gitaarwerk van zeer hoog niveau. Het is wat jazzy bij tijd en wijle en wellicht hierdoor krijgt het de uitwerking dat het door sommigen wat langdradig ervaren wordt en saai aanhoort. Zelf ben ik iedere keer weer verbaasd over de kwaliteit die deze Henrik blijft nastreven.
Opgetogen ben ik van de vertolking van ‘Free’ dat van het meest nieuwe studio album uit 2022 komt. Echte pompende Chicago-blues horen we in ‘Disappointed Women’ dat te vinden is op zijn debuutalbum The Blues uit 2006 en natuurlijk op het 2014 live album (Night Train To Budapest), daar oogst Freischlader hier in de dorpskern van Wespelaar meer herkenning mee. ‘Turn Back The Clock’ waar ik zit te genieten van zijn vocale buigingen.
De B3 en de Leslie van Mr. Mo Fuhrhop krijgen de hoofdrol tijdens ‘Lost Souls’ die net als zijn voorganger ook te vinden op 2022 album is. Wàt een heerlijke solo krijgt het publiek hier gepresenteerd door deze Moritz Fuhrhop, waaaaaanzinnig. Van de eerste keer dat Freischlader Recorded By Martin Meinschäfer in 2009 opnam komt ‘The Bridge’ waar de eerste sing-a-long van het publiek een feit wordt.
De groove is compleet als blijkt dat ‘Longer Days’ ook op de set-list is gezet, weer die wer-ke-lijk fantastisch spelende Mr Mo, ondanks deze zeer warme en benauwde avond bezorgt zijn B3 werk mij hoog kippenvel op de armen. De herkenning wordt gezocht met Freischlader’s vertolking van ‘The Sky Is Crying’, het applaus is oorverdovend.
We zijn nog getuige van een fenomenaal gitaar/orgel duel maar eerlijk gezegd vind ik het afgaan van de band voor de drummsolo zo vlak voor het einde van de set ietwat vreemd gekozen. Ondanks dat ik met volle teugen genoten heb van de man in de onvermijdelijke leren jas begrijp ik ook de frustratie van mijn muziekmaatjes uit Zeeland dat er té weinig interactie met het publiek te bespeuren was. Henrik Freischlader Band, muzikaal hoogstaand maar met een timide randje.
Aanvankelijk stond New Yorker Popa Chubby op de line-up om de eerste dag van deze jubileum editie van Swing Wespelaar af te sluiten ware het niet dat hij slechts een kleine tien dagen voor aanvang van het festival moest afzeggen. Hulde aan programmeur Kris Vermeulen en het bestuur van dit Blues For The People om zó snel een waardige vervangende headliner te boeken.
Deze headliner is n.l. niemand minder dan Blues Hall Of Fame-er Joe Louis Walker die al eerder – zo’n tien jaar geleden – de weg naar Wespelaar wist te vinden. Eerder dit jaar werd zijn 29e schijfje – ‘Weight Of The World’ – gelanceerd en ongetwijfeld zullen we daar vanavond live een boel tracks van kunnen meemaken. Deze 73-jarige vakman en over de gehele wereld een graag gezien gast Walker heeft wederom een goede band om zich heen weten te verzamelen.
We zien Scott Milici aan de toetsen en op vocals, Geoff Murfitt op bass en de rij wordt gesloten door John Medeiros Jr. op drumms. Joe Louis Walker brengt al sinds jaar en dag, bijna een halve eeuw inmiddels, blues dat gelardeerd is met jazz, gospel, funk en soul. Ook beheerst hij de slide techniek tot in de perfectie.
Openen doet Walker met ‘Blue Mirror’ dat van het nieuwe album afkomstig is. Als ik het goed heb geteld is het 2023 album zijn dertigste, nu als je al zo veel wist uit te brengen dan mag je wel van een succesvolle carrière spreken lijkt me.
Toch heb ik jammer genoeg als de kerkklok het elfde uur slaat al een aantal keren een instrumentaal en vocaal missertje moeten noteren. Gelukkig wordt dit kerstkindje uit San Francisco vocaal zeer goed ondersteund door zijn toetsenist Scott Milici.
Geheel volgens Amerikaanse traditie vindt er al vroeg in de set ook de aanprijzing van de merchandise plaats dit keer door bassist Geoff Murfitt met de woorden “t-shirts, vinyl and Rolexes”. We horen betere uitvoeringen met ‘Messed My Mind Up’ en het nummer ‘Hello, It’s The Blues’ zal ongetwijfeld geschreven zijn na of misschien wel tijdens de lock-down, we hopen i.i.g. niet voor Joe dat het na geleden hartzeer uit de pen is gevloeid.
Toch wordt ‘t net niet vandaag, bovendien lijkt drummer John Madeiros Jr. af en toe in een geheel andere band te spelen want Walker draait zich keer op keer om en lijkt geërgerd. Joe Louis Walker, acceptabele set, het publiek genoot met volle teugen maar ik heb de man beter zien performen.
Lees het verslag en bekijk de foto’s van Dag 2 van het Swing Wespelaar 2023 HIER en van Dag 3 HIER
