Ben Poole & Guy Smeets speelden op Vrijdag 10 Maart jl. in t.t.v. Het Centrum a.k.a. Blues Centrum – Rotterdam. Een verslag van Nicolette Johns met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER voor het album.
Soms heb je van die optredens waar je gewoon ‘privé’ naar toe gaat zonder de pet van The Blues Alone? op maar waarvan je denkt, tja dit moet toch écht op papier om meer muziekliefhebbers te enthousiasmeren een artiest/band of in dit geval duo te gaan zien optreden…….Zo een was het optreden van Ben Poole en Guy Smeets in het Blues Centrum Rotterdam afgelopen vrijdag die hun gezamenlijke album Acoustic Duo Live kwamen promoten.
Ben Poole (Bedford 1987) promoot zichzelf als “Bluesrock from the UK”, in het verleden was The Blues Alone? daar al eens getuige van, t.w. in 2013 @ JJ’s Music House van Zoetermeer én natuurlijk op het Swing Wespelaar festival van 2015. Ben Poole behaalde in 2011 twee derde plaatsen in de British Blues Awards respectievelijk voor ‘Best Young Artist’ en de ‘Kevin Thorpe’ award voor ‘Songwriter Of The Year’ en met zijn band behaalde Poole in 2012 de derde plaats in de European Blues Challenge. Deze keer in het Blues Centrum Rotterdam aan het Lagelandsepad is hij echter akoestisch te zien met ‘long time friend’ gitarist Guy Smeets (Roermond 1998) waarmee hij in 2021 een live album opnam en werd uitgebracht onder de titel Acoustic Duo Live. Guy Smeets zoals gezegd bekend van zijn werk bij o.a. van Phil Bee en AJ Plug kreeg net als Poole – Poole’s vader was beroepsmuzikant – de muziek met de paplepel ingegoten al heeft hij op Poole wel een voorsprong want Smeets is een zogeheten “Moulin Blues baby”.
Zoals gewoonlijk bij Ben Poole laat hij het ook hier in Rotterdam niet na om de eerste set met wat klassiek gitaar te openen alvorens het spits door het duo wordt afgebeten met de titeltrack van Poole’s 2012 album ‘Let’s Go Upstairs’ een nummer met een funky bass-line dat ook zónder de ondersteuning van een bassist kaarsrecht overeind blijft staan. Speciale vermelding gaat naar de mooie solo van onze ‘eigen’ Guy Smeets.
De opvolger ‘Take It No More’ komt van een recenter album uit 2018 (Anytime You Need Me), ook deze song komt goed tot z’n recht in de akoestische setting van deze vrijdagavond in gezelschap van gelijkgestemden. De zang van Ben lijkt vandaag onderhevig aan overbelasting of verkoudheid maar de ondersteunende vocals van Guys Smeets maken een hoop goed en ook in deze song tekent Smeets weer voor de solo. Gitaarvirtuositeit ten top door het mooie samenspel tussen de jonge mannen valt ons ten deel.
Als derde song op de set-list ‘It Doesn’t Have To Be That Way’ zijn we allereerst getuige van een klassiek thema waarna het nummer zeer emotioneel, intens maar vooral puikbest wordt gebracht door dit duo Poole/Smeets. Het jazzy intermezzo is adembenemend, tja Ben’s Takamine maakt overuren hier vandaag in het Blues Centrum.
Het intro van de cover van Canned Heat’s classic ‘Going Up The Country’ doet even aanhoren als een movie-track van een spaghetti western. leuk. Maar ik vind het ‘sparren’ op beider gitaren wat te vroeg in de set geplaatst maar uiteindelijk swingt de vertolking de tent uit, wat toch wel bijzonder te noemen is voor een akoestisch optreden.
‘Dirty Laundry’ komt ook weer van het 2018 album van Poole en is een cover van Eagles’ drummer Don Henley. Zonder Ben Poole tekort te willen doen wil ik toch graag benoemen dat Guy Smeets zich in der loop der jaren heeft weten te ontwikkelen tot een heel ‘complete’ gitarist, wàt een groei heeft deze kerel doorgemaakt sinds dat we hem voor het eerst met zijn Guy Smeets Band in 2013 op het podium van Zoetermeer Blues Festival konden bewonderen. Na een uur spelen is het tijd voor pauze, voor het zittend én zeer respectvolle publiek de mogelijkheid om even de benen te strekken of alvast het album Acoustic Duo Live aan te gaan schaffen.
Mijn oor zegt dat het album The Skinny uit 2011 model heeft gestaan voor ‘Stay At Mine’ wat in 2017 uitgebracht werd op Time Has Come een lekker nummer waar Ben’s solo ritmisch door Guy Smeets – met pick tussen de tanden – op de kast van de Eddie van der Meer gitaar vakkundig wordt ondersteund.
Nadat Poole ons vertelt hoe hij en Guy ooit in 2011 kennismaakten en het publiek bedankt voor het aandachtige luisteren vindt Poole dat het tijd is voor ‘some blues’. Dàt komt in de vorm van een cover van ‘Too Tired’ dat de vele bluesadepten aanwezig hier in het Blues Centrum Rotterdam natuurlijk kennen van de hand van blueslegende Albert Collins. De song wordt goed onthaald want het elan en de jeu van het samen musiceren door de twee vrienden is wat dit duo goed op het publiek weet over te brengen. Het duel tussen de mannen is alsof zij een gesprek voeren op de twaalf snaren. Deze avond eens geen ‘Dutch disease’ maar slechts ‘guitar talk’ want deze jonge musici krijgen de aanwezigen hier in gezellige setting muisstil met uitzondering van het keer op keer ovationele applaus.
Toch moet ik eerlijk zijn, de tweede set zakt wat in door de té lange solo’s en té lange duels die de mannen uitvechten op hun beider gitaren maar ook de praatjes duren nét even te lang.
De ballad ‘Old Love’ wordt zonder versterking gebracht en is een goede cover waar Eric Clapton best trots op kan zijn. Als laatste zijn we getuige van een medley met stukken van Micheal Jackson’s Billy Jean, Deep Purple’s Smoke On The Water en Jimi Hendrix’ Purple Haze zijn verwerkt.
De avond is voorbij gevlogen en kan er natuurlijk geen afscheid genomen zonder een toegift. Die komt in de vorm van een cover van Bad Company’s ‘Feel Like Making Love’, omdat het nummer dateert uit 1975 is het voor vele toeschouwers even een stap terug naar hun jeugd en er wordt dan ook uit volle borst meegezongen met het refrein.
Poole en Smeets laten hun stoelen voor wat ze zijn en dirigeren vakkundig het publiek naar een muzikale apotheose van een zeer succesvol optreden. Nog één keer tekent Guy Smeets voor een sublieme gitaarsolo maar dan is het dan toch écht gedaan. Poole en Smeets kunnen terugkijken op alweer een succesvol optreden in hun Acoustic Duo Live-promotion tour!
Zeer geslaagd is ook de eerste akoestische setting in het Blues Centrum Rotterdam te noemen, de organisatoren hebben de sprong gewaagd en die sprong werd succesvol gestalte gegeven mede door door Ben Poole en Guy Smeets. Zéker voor herhaling vatbaar dus zeg ik “op naar de volgende!”
