Een sfeerverslag van het Hookrock Festival te Diepenbeek – België gehouden op 01 Juli en 02 Juli 2022 jl.. Tekst Nicolette Johns met foto’s van José Gallois, klik HIER om het gehele album te bekijken.
Het is alweer 4 jaar geleden dat we zelf de auto parkeerden op de plaats voor het OC Rooierheide in Diepenbeek. De 2019 editie van Hookrock werd gecoverd door TBA?-vrijwilliger Fer Vanreyten en vorig jaar was ‘t nog wat riskant met Covid-19. Ook dit jaar heeft de organisatie van Hookrock net als voorgaand jaar besloten haar festival in de openlucht te houden. Dus ‘zachte zitting’ stoeltje mee voor de comfortable zit van de rugpartij en genieten maar….
Wat meteen opvalt als we het terrein oplopen is de magere opkomst van het publiek. Het is nog vroeg maar toch! Laten we hopen dat de meeste bezoekers toch minstens binnen een uur hier geraken!
Om zes uur wordt Hookrock vlot getrokken door de openers Revenuer Men, een band uit België, Zoersel om precies te zijn.
Het kwartet bestaat frontman/gitarist/zanger/blues-harp Tom Vloemans, gitarist Michel Van den Bosch en de ritme-sectie bestaat uit Joris Govers op drumms en up-right bassist Eric Le Clerq.
Leuk weetje is dat de naam van de band zoveel betekent als de belastingbeambten die tijdens de Amerikaanse drooglegging in de twintiger jaren jacht maakten op de illegale stokerijen en de smokkelaars van sterke drank.
De band steekt van wal met fijne rock ‘n roll waar een mens vrolijk van wordt. Er staan wat covers op het repertoire van o.a. Deke Dickerson, Wynonie Harris en Louis Prima maar de mannen hebben ook een zelf gepend nummer ‘Movin’ Town’ – een song over de oprukkende verstedelijking – op de set-list gezet.
Fijn collectief deze Revenuer Men, gedegen muzikanten, vocaal zou het wat meer in toonhoogte mogen variëren.
Als we bijna aan het eind van deze degelijke set zijn haalt Tom Vloemans ook nog eens de blues-harp uit de koffer, top. Leuke openers voor dit outdoor Hookrock 2022.
Half acht is het nog immer daglicht maar dat is toch écht de tijd dat Little Hook geprogrammeerd staat, wat vroeg in de dag voor deze mannen als je ‘t mij vraagt.
Gitarist/vocalist Renaud Lesire, vocalist/blues-harp ‘Big’ Dave Reniers, drummer Steve Wouters en gitarist Bart Mulders zagen we al eens eerder musiceren op Blues Peer 2015 en maakte daar op mij zo’n indruk dat stante pede groot fan werd van Little Hook.
Dus neem ik deze keer snel positie in vooraan het podium. Little Hook is een band met een eigen attitude en originele composities in de stijl van Mississippi Country Hill Blues. Prachtig om weer te zien dat deze grootheden uit de Belgische blues-scène elkaar steeds opnieuw de ruimte geven.
Weer waan ik me in de moerassen van de Mississippi oevers met haar vochtige klamme hitte, dit is Belgische blues op hoog niveau! We horen covers van Billy Boy Arnold, R.L. Burnside en Hound Dog Taylor die vocaal beurtelings door Renaud Lesire, Big Dave Reniers en Bart Mulders ten gehore worden gebracht.
Big Dave laat mij nog genieten van een ‘nouveauté’ n.l. de blues-harp aangesloten op een wah-wah pedaal, wow hoe tof is dit?! Jammer genoeg heeft de man achter de P.A. steeds weer een aanwijzing nodig hoe de mannen willen klinken wat de vaart en de opbouw uit de set haalt.
Er is wat onduidelijkheid over de duur van de set als de mannen om kwart over acht al denken dat ‘t gedaan is, gelukkig maar want ‘Just Your Fool’ gecoverd door Lesire is ondanks de geluidsissues een top vertolking. Waarom zien we deze mannen niet op een Nederlands podium? Little Hook got me ‘hooked’!
Dan een band uit Frankrijk, habitat van de bandleden zijn de voorsteden van Parijs en Cergy-Pointoise, Jessie Lee & The Alchemists. Zo heten de winnaars van de prestigieuze Franse Blues Challenge en ook op de Europese Blues Challenge in Malmö bliezen ze iedereen omver en eindigden op een eerbare derde plaats.
Inmiddels vult de frontvrouw Jessie Lee haar optredens niet meer alleen met covers maar ook eigen composities die ze samen met haar mede-oprichter gitarist/(backing-)vocalist Alexis Didier schreef.
Jessie Lee Houllier – winnares The Voice France 2016 – wordt naast Alexis omringd door bandleden Laurian Daire op de toetsen, drummer Stephane Miñana-Ripoll vormt samen met bassist Laurent Cokelaere de ritme-tandem.
De band heeft in een korte tijd al een hele goede live reputatie weten op te bouwen en ook hier op Hookrock wil de band een ware show neerzetten maar door de hick-ups met het geluid bij aanvang van de set lukt ze dat maar ten dele.
Zo horen we een aantal songs van het 2022 album Let It Shine maar ook een cover van Etta James’ ‘Something Got A Hold On Me’. Een indrukwekkende cover schrijf ik in ‘t notitieboekje mede door de werkelijke kippenvel gevende B3 van toetsenist Daire.
Jessie Lee is een charismatische dame die het toch lukt om de toeschouwers dichterbij het podium te lokken. Een ontroerende song uit eigen pen is ‘Sometimes’ dat de Française 2 jaar geleden schreef over haar angstaanvallen.
Als ik denk dat ik alle verbazingen over de kwaliteit van deze Jessie Lee en haar Alchemists te boven ben hoor is nog een zeer bijzondere uitvoering van Robert Johnson’s ‘Come In My Kitchen’, dit nummer is mede door de psychedelische invloeden en het ‘skatten’ met de B3 zeer ‘eigen’ gemaakt. Jessie Lee & The Alchemists, niet slechts het bijwonen van een optreden maar een beleving!
Ondanks mijn hoop op aanwas van het publiek is toch gebleken dat de bezoekersaantallen voor deze eerste festivaldag fors zijn achter gebleven bij die wat we in eerdere jaren gezien hebben op dit sympathieke festival. Zo ontzettend sneu voor al die mensen die zich hier een heel jaar mee bezighouden en al die vrijwilligers die een festival als deze mogelijk blijven maken.
Ook al luidt de laatste aankondiging dat er “traditioneel op Hookrock wordt er afgesloten met blues” toch zijn de Britse Revolutionaires geen rechttoe rechtaan bluesband maar meer een jumpblues, rock ‘n roll, rockabilly collectief. De band stond al eerder (2019) op ‘t Diepenbeekse podium en dit setje van TBA? zagen de mannen al eens een wervelende show op Blues Open (2012) weggeven en ik kan u verzekeren stilstaan is geen optie!
De band komt uit noord-oost Engeland, Durham om precies te zijn, en dat is te horen ook als we tussen de songs de frontman/gitarist/zanger Ed Stephenson de nummers aan elkaar horen praten.
Zijn broer Richard Stephenson zien we op de bass, Steve Croft op de piano en de drummer stapt als Mark Matthews door het leven. Diepenbeek is in voor een lekker afsluitend feestje, blijkt als ‘t toegestroomde publiek al snel de heupen losmaakt bij de opener ‘Roll Over Beethoven’ (Chuck Berry) of is de reden de dalende temperatuur om deze tijd van de avond?
Het brok energie dat Ed Stephenson heet laat die volgen door een werkelijk fantastisch boogie maar ook hier laat ‘t geluid deze band een beetje in de steek.
Gelukkig is ‘t publiek van meet af aan mee. ‘Riod in Cell Block Number Nine’ en ‘Kansas City’ doen de laatste twijfelaars die nog bij de toog stonden dichter naar het podium komen.
Ed Stephenson doet zijn ding en dat doet ‘ie goed op zijn Gretsch White Falcon, mooi feestje om de eerste dag van Hookrock 2022 mee af te sluiten.
