De 23e editie van Blues On The River vond plaats op vrijdag 17 en zaterdag 18 Juni 2022 jl. Een verslag van Nicolette Johns met foto’s van José Gallois klik HIER en Dick van der Wilt klik HIER.
Na een tevergeefse zoektocht naar een (niet Chinees) restaurant dat open is aan de Parkhaven staan we onverrichter zaken op de gangway te wachten tot de gasten om zeven uur mogen inschepen. We monsteren wij aan op De Ameland, de ‘zaal’ die vandaag een op een paar kaarten na uitverkocht is. Nadat we door organisatoren René Wijs, neef Peter Wijs en het BOTR-team bestaande uit Petra Wijs, Jolanda van Willigen en Liza Wijs zijn verwelkomd met een welkomst drankje kunnen we ons gaan laven aan de klanken van de Nederlandse bands The Hoochies en The Fortunate Sons, het Belgische Black Cat Biscuit en de Amerikaanse SaRon Crenshaw die door Blind B & The Visionairs begeleid zal worden. Het is warm vandaag (32 graden) en dat maakt het begroeten van ‘blues brothers & sisters’ uit zowel Nederland als België wat ongemakkelijk dus we besluiten na een aantal ‘plaksessies’ de rest te begroeten met een ‘boks’.
Dan tegen achten horen en voelen we dat de motoren van De Ameland zijn gestart en zal de eerste band spoedig aangekondigd worden. René Wijs begroet de bezoekers van BOTR 2022 met een hardvochtig “wat zijn jullie oud geworden” maar dat is slechts échte Rotterdamse humor om ons na twee jaar Corona welkom te heten.
Op het benedendek wordt er door The Fortunate Sons afgetrapt. Deze eerste set van The Fortunate Sons voorgestaan door zanger/gitarist Toon Eppink belooft een mooie ode aan de nog steeds immens populaire Creedence Clearwater Revival de swamprock band uit Californië die in 1972 ter ziele ging, te worden.
Naast de frontman zien we Ipo van Drooge als drummer, bassist Marco Oonincx en gitarist/toetsenist Jan van Bijnen die we mochten ‘ontdekken’ tijdens de set van Jim Keller op het Ramblin’ Roots afgelopen jaar.
De website van The Fortune Sons belooft een weergaloze ode aan Creedence te presenteren zoals Proud Mary, Who’ll Stop The Rain, Bad Moon Rising en I put A Spell On You. Dat wordt ‘t ook als Eppink ‘Born On The Bayou’ vertolkt. De stem van Eppink doet CCR-legende John Fogerty eer aan.
Deze mannen weten stuk voor stuk waar ze de muzikale mosterd halen gezien hun successen in de vele theaters van binnen- en buitenland waar zij met hun spetterende “Tribute to C.C.R.” op de bühne mochten staan. De hippies van weleer dansen nog net niet in een kring en op blote voeten vanavond maar een enkeling gaat terug naar de sixties en seventies van de vorige eeuw op de klanken van deze zéér goed musicerende mannen uit ons eigen kikkerlandje.
We deinen mee op het water van de Maas maar ook op de melodie van ‘Who’ll Stop The Rain’, ‘Wooly Bully’, ‘Sweet Hitch-Hiker, ‘Cottonfields’ waar ik persoonlijk geniet van de harmonie van de stemmen. Jan van Bijnen is niet alleen de heer en meester op zijn Rickenbacker maar ook de toetsen vertonen voor hem geen geheimen.
Tóch even de trap op om daar wat vuige blues te gaan beleven, want daar in de engte van het tussendek staan The Hoochies op ‘t kleine podium geprogrammeerd. The Hoochies bestaande uit gitarist Roelof Meijeringh, drummer Chiel ten Vaarwerk, bassist Jules van Brakel die Lut Luttink vervangt en frontman/zanger/blues-harpist Richard Koster brengen zoals gezegd lekkere vuige blues gelardeerd met een flinke dosis Mississippi saxophone.
Op ‘t tussendek is het heet, héél heet en ik heb bijna medelijden met de mannen die onverschrokken hun passievolle vette rauwe blues in de stijl van de Red Devils en Little Walter aan de man weten te brengen.
Het is een drukke boel voor het podium van deze Hoochies, want de band is populair in de blues-scene omdat zij allen mannen zijn met een berg aan ervaring die putten uit hun medewerking aan bands zoals o.a. Boyd Small Band, Memo Gonzalez, Cuban Heels en M.O.C.T. Zó vét deze sound van Meijeringh op zijn Fender Strato en Richard Koster op de vocals die ook een superieure blues-harp sessie weggeeft.
Omdat de sets elkaar wat overlappen kan ik nog maar van enkele songs genieten van deze Hoochies, maar een zichzelf respecterende blues-harpist móet natuurlijk legende Billy Boy Arnold coveren! En dus staat ook op De Ameland een passievolle vertolking van ‘Wish You Would’ op het repertoire.
Ik was een aantal jaren geleden al fan geworden van gitarist Meijeringh maar ook Koster heb ik nu in ‘t hart gesloten.
Nieuwsgierig geworden? Beluister hun 2019 album Live! Moulin Blues maar eens en je zult meteen de gig-list (via FB- ‘t wordt tijd voor een eigen website mannen!!) opzoeken om ook eens aanwezig te willen zijn bij hun live-optredens!
We kunnen niet lang blijven want de main-act op het grote benedendek staat aanstonds terug op het podium van De Ameland. SaRon Crenshaw and Blind B & The Visionairs. De man uit New York stond hier n.l. al eerder en wel in 2017. Toen met enorm succes en het zou me verbazen als het deze keer anders zou verlopen. Ik ben geen vaste bezoeker van de optredens van SaRon Crenshaw en zijn begeleiders Blind B & the Visionairs, maar na een vijftal jaren wil ik ‘t wel weer eens ‘ondergaan’ zo’n optreden van deze Amerikaanse ‘snarebender’.
Men raakt niet over zijn muzikaliteit uitgepraat en de man heeft inmiddels een aardige Nederlandse entourage om zich heen verzameld gezien de dames die ik observeerde voordat de trossen los gingen die zijn aandacht probeerden te trekken. Saron Crenshaw staat gewoonlijk in de Terra Blues club van New York op het podium en werd veel overtuigingskracht aan de dag gelegd om Crenshaw over te halen een lustrum geleden de grote plas over te steken.
In Amerika wist Crenshaw zich al langer in de kijker te spelen want hij mocht ooit als support act op het affiche van Robert Cray staan en later zelfs voor B.B.King.
King is een van zijn grote idolen en dat is te horen in zijn spel. Zijn begeleiders Blind B & the Visionairs zijn inmiddels de perfectie nabij, de band bestaat uit toetsenist Patrick Cuyvers, bassist Bart Kamp en drummer Frank Duindam.
Wat deze Amerikaan uit de Gibson ES355 weet te halen kunnen slechts enkele gitaristen van dromen. Crenshaw weet als geen ander zijn fans bij de set te betrekken, komt het podium af en zoekt contact in de zaal.
SaRon Crenshaw een ras-artiest, een begenadigd gitarist die die slechts King Solomon Hicks en Chris Cain als rivalen om de grote B.B. King op te volgen op zijn weg zal vinden. Zijn optreden op De Ameland wordt – alwéér – met een daverend applaus beloond.
Dan Black Cat Biscuit even bekijken op het bovendek waar éigenlijk geen doorkomen aan is. Het is ‘cramp’ daar op het bovendek en ik ben erkentelijk voor ‘t briesje dat er waait…..Black Cat Biscuit heeft vorige maand een nieuw album uitgebracht – The Way It Is – welke heel goed in de media is ontvangen.
Voor diegenen die nog niet bekend zijn met de Belgische Blues Award winnaars (2018) stel ik de mannen nog even aan u voor; frontman/zanger/gitarist Bart ‘Yasser’Arnauts, blues-harpist Mark Sepanski, Stanley Patty heeft de band verlaten en hij wordt bekwaam vervangen door gitarist Raffe Claes.
Hem zag ik ooit zelf zag bij Tensfield op Swing Wespelaar in 2017, Jeff ‘Junior’ Gijbels zien we op drumms en de bassist is Patrick Indestege. Alsof ‘t nog niet warm genoeg is op deze 17e Juni draait Black Cat Biscuit zijn hand er niet voor om ook dit bovendek van De Ameland moeiteloos in vuur en vlam te zetten.
Ook al ben ik (nog) niet bekend met de songs van nieuwe schijf kan ik wel concluderen dat dit collectief met een nieuw bandlid in de gelederen alweer een geweldig optreden neerzet, geen wonder als u bedenkt dat de band uit meer dan 20 Europese finalisten 4e werd bij de Europese Blues Challenge in 2019. Mark Sepanski – ondanks de hitte net als alle bandleden toch in pak gehesen – blaast de longen uit ‘t vege lijf om als de duivel je ziel te halen terwijl gitaristen Arnauts en Claes met de mooiste gitaar solo’s het publiek voor zich winnen.
Als we weer de trappen afdalen om onze tas en de fotografen van dienst op te zoeken dan zien we als we naar buiten kijken dat we ongemerkt alweer bijna bij de Parkkade zijn gearriveerd. Het was een mooie, warme – zowel in vriendschappelijk gezelschap als in temperatuur – muzikale, feestelijke avond.
Wij danken organisatoren René Wijs en Peter Wijs voor hun gastvrijheid, het BOTR-team Petra Wijs, Liza Wijs en Jolanda van Willigen voor de goede zorgen en wensen hen veel plezier bij de organisatie van de 24e editie van Blues On The River. Gezien de groeiende populariteit stel ik voor de 25e jubileum editie te organiseren op de SS Rotterdam!
