The Goshawks speelden op Zaterdag 08 Februari 2020 jl. in Bluessociëteit l’Esprit, Rotterdam. Verslag Ton Kok met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER om het gehele album te kunnen bekijken.
Afgelopen zaterdag stonden The Goshawks op het podium van het Rotterdamse bluespodium l’Esprit. De band bestaat al weer een paar jaar, maar de naamsbekendheid in de Randstad blijft nog wat achter. Derhalve mooi om te zien dat l’Esprit het aangedurfd had deze band te programmeren.
Hoe krijg je zo’n band bij elkaar? Zanger/harmonica speler Richard Koster woont in Groningen, bassist Jules van Brakel in Zeeland, drummer Antoon Aukes komt uit Enschede, terwijl oprichter van de band Leander Nijland in Hengelo woont. Echt regelmatig repeteren zit er dus niet in.
Leander Nijland is een begenadigd gitarist, die in het verleden diverse SENA Guitar Awards in de wacht sleepte voor Best Overall Guitarist, Best Performer en Best Guitarist in zijn leeftijdscategorie. Hij was gitarist bij de Thomas Toussaint Band en tourde onlangs nog in het buitenland met Steven Troch.
Antoon Aukes is drummer, docent en schrijver. Hij schreef onder meer het boek ‘Second Line, 100 Years of New Orleans drumming’ met voorwoord van niemand minder dan Dr. John himself. Richard Koster (Cuban Heels, the Hoochies) en Jules van Brakel (King Mo, Mike & the Mellotones en onnoemelijk veel andere bands) hebben nauwelijks introductie nodig bij de blueskenners.
De band kwam, nog zonder Richard Koster, het podium op om lekker af te trappen met Freddie King’s “San-Ho-Zay”, waarmee de bezoekers er vanaf het begin werden overtuigd, dat l’Esprit weer een aangename verrassing in huis gehaald had. Bij het tweede nummer kwam Richard de boel verstreken en hij verhoogde meteen de stemming met de kreet “Hallo Amsterdam”.
We kregen een schitterende set van veel covers te horen, maar wel covers die niet tot de ‘alle dertien goed/van dik hout zaagt men planken-categorie behoren. Smaakvol gekozen minder bekend en soms echt obscuur werk. Het bekendste nummer in de eerste set was een kippenvelversie van het Otis Rush nummer ‘Double Trouble’.
Regelmatig werd en na een gitaar of harmonicasolo door het publiek spontaan flink geapplaudisseerd. Ondanks de lange reis, die de muzikanten achter de rug hadden en nog weer voor de boeg hadden werd er met veel energie en spelplezier gemusiceerd.
Na de pauze eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Smaakvol gekozen blues, rock ‘n’roll en Rhythm & Blues-songs. Hun versie van ‘Walkin’ To My Baby’ zorgde andermaal voor een kippenvel momentje en J.B. Lenoir’s ’21 Days In Jail’ kreeg de nodige voetjes van de vloer.
Een opvallende toeschouwer was Willem van Dullemen, het Rotterdamse blues icoon. Hij werd door Richard uitgenodigd om een nummertje mee te spelen. Dat werden er uiteindelijk drie.
Hij speelde met Leander’s Stratocaster over diens versterker, terwijl Leander zelf zijn reserve Strat inplugde in de harmonicaversterker van Richard. De versie van Junior Wells zijn ‘Two Headed Woman’ was om de vingers bij af te likken.
Nadat Willem weer van het podium verdwenen was werd de tweede set beëindigd met ‘Automatic’. Maar zelfs na bijna twee en een half uur spelen was het publiek nog niet verzadigd en werd nog een toegift afgedwongen. Dat werd Z.Z. Hill’s ‘You Were Wrong’.
Moe maar voldaan konden de heren zich eindelijk op te maken voor de lange weg naar huis. Maar Rotterdam kunnen ze afstrepen op hun lijstje van veroverde gebieden.
Op 19 april 2020 is de band weer in de regio te zien namelijk in ‘t Vermaeck in Rijen. Een heerlijke blues party is gegarandeerd.
