Electric Fuzz speelde donderdag 06 Februari 202 jl. op De Muziekzolder in Maasdijk. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Herman Alsemgeest (waarvoor hartelijke dank).
Het was alweer enige jaren geleden dat ik de Muziekzolder in Maasdijk beklommen had, maar in het voorgaande weekend werd ik er op geattendeerd dat er een prima bandje speelde met Marlon Pichel van King of the World en die blonde gitarist, die vroeger in Mojo Man speelde. Er ging gelijk een belletje rinkelen. “Electric Fuzz bedoel je?”. Dat bleek het geval te zijn en was voor mij een mooie reden om weer eens richting Maasdijk te reizen.
De Muziekzolder in Maasdijk (Z-H) is een maandelijks non-profit open podium voor blues, Americana, singer songwriters, (classic)rock, en rock and roll. Iedere eerste donderdag van de maand (sept. t/m juni) live muziek, een muziekkwis, gezelligheid en kwaliteitsmuziek door gast DJ’s op beeldscherm en uit de speakers! Een initiatief door en voor muziekvrienden. Aldus de tekst, waarmee de locatie zichzelf aanprijst.
Nu waren er niet uitsluitend muziekvrienden, maar ook een flinke groep mensen, die gewoon de gelegenheid aangrepen voor een gezellig avondje uit, maar na de eerste set werd het kaf een beetje van het koren gescheiden en bleven de echte muziekliefhebbers nog voor de muziek.
De band bestaat uit zanger/gitarist Theo van Niel Jr. (de voormalige Mojo Man gitarist), Bobby Jacobs op bas (zo’n vijftien jaar in actie in het verleden bij Focus) en drummer/toetsenist/zanger Marlon Pichel (momenteel drummer bij King Of The World, maar bij een wat breder publiek bekend door zijn deelname aan The Voice of Holland).
Nu was ik niet helemaal voorbereid om een verslag te maken van dit optreden, anders had ik me iets beter voorbereid en aantekeningen gemaakt, maar wil ik het toch niet nalaten om deze unieke locatie en vooral de talentvolle band wat onder de aandacht te brengen.
De band bestaat ongeveer een half jaar heb ik begrepen en heeft minder dan een handvol optredens achter de rug. Maar desondanks verloochent kwaliteit zich niet en wisten de muzikanten met een wat incoherente eerste set en een meer samenhangende tweede set het publiek toch te overtuigen en naarmate de avond vorderde de toeschouwers toch behoorlijk stil te krijgen.
De nummers, nog vooral covers, werden prima vertolkt, alhoewel de afwisseling tussen bijv. werk van het Mahavishnu Orchestra, afgewisseld met nummers als Cream’s ‘Politician’ wel erg groot is.
In de tweede set was de balans tussen de diverse nummers beter. Theo van Niel Jr. is een zeer begenadigd gitarist met een geweldige techniek. Vocaal is er nog ruimte om te groeien, hoewel hij ook op de goede weg is.
De vergelijking met de warme soulstem van Marlon Pichel is niet helemaal eerlijk, maar zoals gezegd, de band bevindt zich nog in de opstartfase. Bobby Jacobs is een weergaloze bassist met een pedalenbak voor zich, die nauwelijks onder deed voor die van de gitarist.
Nummers als ‘Going Down’ en ‘Further On Up de Road’ zijn natuurlijk niet de meest frisse covers, maar dat wordt dan weer gecompenseerd met minder alledaags werk als ‘Funk #49′ van de James Gang en ’21th Century Schizoid Man’ van King Crimson, de toegift.
Ook een heerlijk rustpuntje in de tweede set met een heerlijk stukje ingetogen slide gitaar met op de achtergrond Marlon, die met de rechterhand de toetsen bespeelde en met de linkerhand strak het ritme wist aan te houden op de drums.
Hoewel ik dus meer een ‘old school’ bluesliefhebber ben moet ik toegeven dat Electric Fuzz van begin tot eind mijn aandacht wist vast te houden en me best wist te imponeren. Een band met potentie in het blues-rock circuit (en daarbuiten).
