Guy King en zijn Frans/Amerikaanse band speelden zaterdag 01 Febuari jl. in de Haarlemse Blues Club @ Circus Hakim – Haarlem. Tekst door Nicolette Johns, clipje Dave van Bladel (waarvoor hartelijke dank) en met foto’s van José Gallois. Klik HIER om het gehele foto album te kunnen bekijken.
Haguy F. King beter bekend onder zijn artiestennaam Guy King – ook wel de koning van Jeruzalem uit de 12e eeuw – werd geboren in Misgav Dov, Israël. Nadat hij als zevenjarige ooit de klarinet koos als eerste instrument bespeelt de man alweer heel wat jaren de gitaar. Hij speelde als jongeman in zijn thuisland in een orkest en bigband, echter zijn blootstelling aan de blues was meer een jazzy variant. Al op jonge leeftijd werd Guy King via de radio aan de muziek van Ray Charles en Louis Armstrong blootgesteld. Later, toen hij onafscheidelijk van zijn de gitaar werd luisterde hij graag naar populaire gitaristen als Eric Clapton of Stevie Ray Vaughn. Ook werd zijn spel beïnvloed door het luisteren naar BB King, Albert King, Albert Collins, T-Bone Walker, Robert Johnson en vele, vele anderen.
Al op zestien jarige leeftijd tourde Guy King als jonge muzikant voor het eerst door de Verenigde Staten waarna hij op zijn tweeëntwintigste besluit naar het land van The American Dream te emigreren. Via Memphis en New Orleans komt de jonge King in Chicago terecht, hier ging het balletje pas écht rollen! Hij wordt bandleider en leadgitarist bij Willie Kent, waar hij zou blijven tot diens overlijden in 2006. Pas na diens dood zet King zijn stappen versus een solocarrière en speelt in de gerenommeerde clubs van Chicago zoals Buddy Guy’s Legends, House of Blues, Rosa’s Lounge en meer. Al gauw speelt hij een indrukwekkende 250 tot 300 shows per jaar en mag hij openen voor grootmeesters als B.B. King, Buddy Guy en wordt hij wereldwijd uitgenodigd te musiceren in Zuid-Amerika maar ook in Europa.
Guy King wordt vanavond begeleid door een Franse band die de top van Europa vormen, drummer/tour-organisator Fabrice Bessouat vormt samen met de van origine Amerikaanse – nu woonachtig in Frankrijk – bassist Kris Jefferson de ritme-sectie én Cédric Le Goff op toetsen.
Om even over negenen introduceert Robbert Fossen de band. Hij vertrouwt zijn bezoekers toe dat Guy King tijdens het 2004 bezoek aan Chicago de man net als uw reporters duo van deze avond de man zag musiceren bij bluesman Willie Kent als de gitarist van The Gents. Hoe mooi kan het leven lopen dat Fossen en Toussaint nu zestien jaar later Guy King’s gastheren mogen zijn?
Na een zeer indrukwekkend optreden op het Belgische Swing Wespelaar festival van 2018 en een Nederlandse herhaling op het An Evening With The Blues van 2019 in Rotterdam zijn we als vertegenwoordigers van de on-line blues media weer goed vertegenwoordigd – we hebben al collega Paul Scholman én TBA?-vrijwilliger Ton Kok mogen begroeten – om weer volle bak te gaan genieten van deze snarenvirtuoos.
King is een charismatische man die al bij het eerste nummer ook de bezoekers die aan de zijkant van het podium staan geposteerd van dichtbij laat mee genieten van zijn bijzondere manier van gitaar bespelen. Guy King is een man die zijn blues op een jazzy manier vertolkt, het is gelardeerd met delicate solo’s maar vooral weet de man veel gevoel in zijn gitaarspel te leggen.
De opener is een nummer van zijn allereerste album Livin’ It uit 2008 ‘Go Out And Get It’, wàt een prachtig geluid brengt deze Gibson voort. De oh’s en ah’s zijn achter mij niet van de lucht! De heren Le Goff en Bessouat tekenen tijdens deze song voor de backing-vocals.
Wat meteen opvalt bij Guy King is zijn speciale manier van handplaatsing op de Gibson; hij speelt als het ware met de handpalm en houdt de onderkant van de gitaar met twee vingers vast. De opvolger is ‘Gangster Of Love’; deze titel staat mank op de artiest want deze Guy is duidelijk een ‘lover of the strings’, heerlijke blues vult Circus Hakim voor de gelegenheid vanavond omgedoopt tot Haarlemse Blues Club. Met de aansporing “Cédric ride your Cadillac, ride it” zijn we in een uitverkocht huis getuige van een wel heel swingende solo van Fransman Le Goff.
Tijd om op adem te komen met een soulvolle slow-blues ‘Let’s Talk It Over’ heet de song, de zeer overtuigende solo maakt van mij meester maar ook zijn stem die me soms aan de stem van Bill Withers/Dave Chavez doet denken heeft daar een groot aandeel in.
Dit wordt een mooie eerste februari-avond! De slow-blues kent in het midden een mooie staccato naar een meer up-tempo gedeelte die grif de handen op elkaar krijgt van het zeer aandachtig luisterend publiek.
Je kan merken dat Guy King met een Franse band op stap is want er moet mee geklapt worden met ‘Never Make Your Move Too Soon’ – ik ben niet zo van het klassikale maar voor het skatten van deze Guy King daar krijg ik wél grif de handen op elkaar.
Het nummer leent zich uitermate goed om de bandleden te laten soleren en zo hen te introduceren aan de Haarlemmers. “Now you know everybody” is het commentaar van de Israëlische koning op de zes snaren.
‘My Happiness’ schreef King samen met Sarah Marie Young over hun ontmoeting inmiddels mag het mooie meisje zich mevrouw King noemen en is moeder van zijn dochter Rachel. Het nummer komt van het 2016 album Truth en is écht een beluistering waard! Als opvolger had King graag de zaallichten wat gedempt gehad maar helaas is de lichttechnicus niet op zijn stek, toch weet de vertolking van Ray Charles’ ‘Georgia’ menige toeschouwer te roeren, incluis ondergetekende.
Graag wil ik u melden dat een muzikant als Guy King het geenszins nodig heeft om te coveren maar de man is dit gewend geraakt in hometown Chicago alweer hij veelvuldig in bluesclub B.L.U.E.S. de vele toeristen vermaakt. Hoe de man het klaarspeelt om tijdens dit nummer én gitaar te spelen én tegelijkertijd de vingers te knippen blijft een mooi schouwspel om te zien. Ook drummer Fabrice Bessouat geniet net als de massaal opgekomen bezoekers van deze bijzondere vertolking.
Net voor de pauze hoor en zie ik een intro waarbij de tranen me van in de ogen schieten, zoveel souplesse, zoveel gevoel, het is bijna niet te behappen wat deze King presteert……het intro is trouwens weer de aanzet naar een andere cover ‘Sunny’ (Bobby Hebb).
Tijdens de pauze zie ik veel toeschouwers hetzelfde gedrag vertonen als ikzelf na afloop van King’s set op Swing Wespelaar, er worden veel albums aangeschaft….maar ook de meegebrachte Guy King T-shirts vinden een nieuwe eigenaar.
Als de klok inmiddels kwart voor elf aangeeft wordt de uitverkochte Haarlemse Blues Club wederom gedompeld in de blues van Guy King. De tweede set begint net als hoe de eerste set eindigde met een cover, deze keer is het echter een échte bluesstandard van Jimmy Reed ‘Honest I Do’. Toch is het een cover die King met zijn eigen ‘jazz sauce’ heeft overgoten en wordt het nergens plat en ‘cheasy’. King plays King is een leuke catch-frase om u te berichten dat ook een ode aan B.B. King wordt gebracht in de vertolking van ‘To Know You Is To Love You’.
Bij ‘See Saw’ (Don Covay) gaat het aardige eraf en pakt King nu écht uit, overigens is dit nummer ook voor de band om de muzikale aansporing van de frontman King naadloos te volgen. Wat een band is dit, nergens ego’s maar allen met de neus dezelfde richting op en dat is goede muziek maken! King nam deze winnaar van een song ook op het Truth album op, dit voor de liefhebbers van Spotify…..
De titeltrack van Truth staat ook op de set-list, alweer hoor ik een verbluffende goede skatt-sessie van deze Israëlische/Amerikaanse ‘King On Strings’, niet alleen ondergetekende is onder de indruk maar ook het aanwezige publiek én de band blijft ook tijdens deze intensieve tour ook iedere avond weer onder de indruk blijkend uit hun blikken naar King die de waardering gestalte geven.
De eerste blues die King ooit zelfstandig schreef is ‘Alone In The City’ (Livin’ it -2008), het is een mooie slow-blues over een jongen die in een zonnig land opgroeide en nu voor het eerst de snijdende winter in Chicago – “snow looks better on tv” – alleen zonder lief moet door zien te komen.
King brengt hoog niveau gitaarspel maar dat is voor niet iedereen weggelegd te begrijpen, het is een bluesadept allemaal wat té braaf en hij roept om meer blues. Gelukkig ziet King hier de humor wel van in en pareert “you want more blues?”. Dat zul je krijgen moet King gedacht hebben want het volgende nummer snoert de mond van de roeper en eigenlijk van iedereen want je kan in de HBC een speld horen vallen als Guy King en zijn band voor het eerst samen een nog niet ingestudeerd nummer van Albert King spelen. De Frans/Amerikaanse klasbakken bewijzen zichzelf maar weer eens als ook deze ‘If The Washing Don’t Get You, The Rinsing Will’ (‘Your Day will Come’) deze eerste uitvoering als een huis staat! Genieten met een hoofdletter G!
Nadat Guy King maar liefst drie keer Thomas Toussaint bedankt voor de uitnodiging in de HBC te komen spelen krijgt Guy King een staande ovatie van de toeschouwers, dat is natuurlijk aanleiding voor onze gastheren Thomas Toussaint en Robbert Fossen om een toegift te vragen.
De eerste toegift kent een verrassing want King nodigt niemand minder dan Erik-Jan Overbeek alias Mr. Boogie Woogie uit om achter de toetsen plaats te nemen. We horen ‘Don’t You Lie To Me’ van Tampa Red, een heerlijke swinger waarbij het rode pluche voor velen gelaten wordt voor wat het is. Ook ik sta inmiddels te swingen in het gangpad. Als dan ook nog een song van mijn favoriete Johnny ‘Guitar’ Watson volgt lipsync ik mee met ‘I Want To Ta-Ta You Baby’, het “I Thank You” in de song mogen Guy King, Fabrice Bessouat, Cédric Le Goff en Kris Jefferson hier letterlijk nemen. Once again Guy King I say in my best Hebrew “Joffe, joffe, joffe, yadid!”
Natuurlijk bedank ik ook de gastheren van de Haarlemse Blues Club – Fossen en Toussaint- voor de gastvrijheid en hun programmering.
Wellicht ben u als lezer van TBA? geënthousiasmeerd geraakt door het lezen van de verslagen gemaakt in de Haarlemse Blues Club en wilt u zelf ook eens een optreden bijwonen? Dat kan! Klik HIER voor de programmering.
