Ana Popovic en haar band speelden vrijdag 29 November 2019 jl. op het Mainstage van poppodium Bibelot – Dordrecht. Tekst Ton Kok met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER om het gehele album te van Danny Giles kunnen bekijken en HIER kunt klikken om het gehele album van Ana Popovic te bekijken.
Afgelopen vrijdag stond Ana Popovic voor een volle zaal op Main Stage van poppodium Bibelot. Een heel verschil met mijn eerste kennismaking met haar in een Gorkumse kroeg met ongeveer twintig mede toeschuwers. Behalve dat de dame sindsdien als muzikante ontzettend gegroeid is heeft ze ook ene paar prima zakelijke beslissingen genomen, waaronder haar vertrek naar de Verenigde Staten. Maar goed, ze was weer even terug in de lage landen voor een paar prima concerten met haar waanzinnig strakke begeleidingsband.
Maar voordat de dame op het podium verscheen was het aan Engelsman Danny Giles met zijn band om het publiek op te warmen.
Giles zag ik voor het eerst een kleine tien jaar geleden in Waarland (Noord-Holland). Toen speelde hij met een Nederlandse ritmesectie (Ed Middelman op bas en Ferry Fassaert op drums). Nu werd hij begeleid door Jon Chase op bas en Pat Garvey achter het drumstel.
Vanaf het eerste moment strooide Danny volop zijn noten de zaal in en begon zijn drie kwartier durende sets met drie nummers van zijn debuut cd. Pas bij het vierde nummer, Fleetwood Mac’s “I Love Another Woman” werd een beetje gas teruggenomen. Het nummer kreeg een heerlijke uitgesponnen uitvoering met prima gitaarwerk.
Johnny Guitar Watson’s “Three Hours Past Midnight”, al langer als prijsnummer op zijn set-list en zorgde ook vanavond weer voor een heerlijk kippenvelletje. Met nog een eigen werkje werd de set afgesloten.
In het begin van het optreden was de zang niet optimaal te horen, maar al snel wist de geluidsman dit te herstellen. Aan de overdaad aan noten kon hij niets doen. Danny heeft dat niet echt nodige, en het tweede deel van zijn show liet hij dit ook wel horen.
Al met al een prima opening en de stemming zat er al helemaal in. Zijn cd “More Is More” is zeker een luisterbeurt waard.
Na een korte pauze verscheen Ana Popovic Band, zonder Ana, op het podium voor een heerlijke groovende instrumentale opener. Halverwege het nummer verscheen Ana onder groot gejuich van het publiek om even flink los te gaan op haar Stratocaster.
Wat vanaf het begin opviel was de ontzettend strakke begeleidingsband, bestaande uit Michele Papadia (toetsen/zang), Buthel Burns (bas/zang), Cedric Goodman (drums/zang) Claudio Giovagnoli (sax) en Davide Ghidoni (trompet).
Een enkeling hoorde ik zeuren over de blazers, maar die mensen waren blijkbaar niet helemaal op de hoogte van de verrichtingen van mevrouw Popovic de laatste jaren.
Veel funk, veel jazz en ook nog wat blues, zoals Albert King’s “Can’t You See What You’re Doing To Me”. Je kan zeggen wat je wilt van deze dame, maar ik schat haar als gitariste hoger in dan menig collega muzikant.
Niet allemaal standard bluesloopjes, maar soms erg in jazz gedoopt gitaarwerk, hoewel ze tegen het einde van de show met “Going Down” en “Crosstown Traffic” bewees ook met blues-rock aardig uit de vingers te kunnen.
Met “New Coat Of Paint” bewees ze ook een stukje Tom Waits op overtuigende manier neer te kunnen zetten. Ook werd wat nieuw materiaal gespeeld van haar nieuwste album, “Like It On Top”, waarvoor ze samenwerkte met Keb’ Mo.
Harde werkers, die in hoog tempo een uur en drie kwartier lang het publiek uitstekend in de ban wisten te houden. Natuurlijk is het stukje visuele meerwaarde van de verschijning van de zangeres/gitariste een mooie bonus.
Hoewel Bibelot eigenlijk slechts twintig minuten rijden is van mijn huis was dit mijn eerste bezoek aan de grote zaal op de nieuwe locatie van het poppodium. Toch maar eens de agenda van deze uitstekende locatie wat beter in de gaten houden. Prima verlichting en over het algemeen een uitstekend geluid.
