Black Cat Biscuit speelde op zaterdag 02 November 2019 jl. in Muziekcafé The Moonshine, Sliedrecht. Pauze act Brian Sydney. Verslag én foto’s Dick van der Wilt. Klik HIER om het gehele album van Black Cat Biscuit en Brian Sydney te kunnen bekijken.
Na het succesvol verlopen Blues & Zo Indoor Festival in April, stappen organisatoren Richard Polderman en Andrea van Leusden vol frisse moed op de sneltrein met wederom een zeer verrassende act van onze Zuiderburen: Black Cat Biscuit! Zoals de vaste lezer van TBA? inmiddels weet heeft dit gezelschap wat men in een band wilt zien en horen. Een spetterende gitarist, vlotte harp, coffee-can gitaar met de slide, upright bass, vlammende drums en een rauwe schuurstem om het helemaal af te maken! Als grote winnaars van de Belgian Blues Award 2018, was de band dit jaar veelvuldig te zien zoals bijv. blues podia als Moulin Blues, Peer, Culemborg maar ook bij onze Europese lidstaten was de band al te zien. In de pauze en direct na het optreden van Black Cat Biscuit heeft Blues & Zo! een extraatje geprogrammeerd in de vorm van akoestische ‘one man bluesband’ Brian Sydney! Een ‘duizendpoot’ in de blues in een intieme setting!
Dit stond er te lezen als aankondiging op de website van Muziekcafé The Moonshine, als je dit zo leest beloofd het nogal wat. Ik ga dus met een paar vrienden zaterdag 02 November jl. op weg naar The Moonshine Sliedrecht….
Als we om half vier aankomen is het best behoorlijk druk en er hangt gelijk een lekkere sfeer, dit voelt goed en moet een feestje worden. Na het binnenkomen zie ik een groot aantal bekenden en natuurlijk de leden Black Cat Biscuit. Bart ‘Yasser’ Arnauts (vocals/gitaar), Mark Sepanski (harmonica), Stanley Patty (gitaar), Patrick ‘P. Daddy’ Indestege (upright bas/elektrische bas) en Jeff ‘junior’ Gijbels (drums/percussie).
De bandleden ken ik al redelijk goed omdat ik ze al een aantal keren heb ontmoet o.a. van L’Esprit waar ze ook een heerlijk optreden gaven. Na wat handjes geven en korte gesprekken is er de soundcheck en alles word even goed ingesteld voor een Belgisch feestje, de mannen geven me de indruk dat ze er zin in hebben. Ze geven me ook de info mee dat het in Nederland heerlijk spelen is en dat men hier zich hier thuis voelt. Nou dat is al een lekker binnenkomer, dat moet goed komen.
Ik loop nog wat rond en zie ook het kleine podium aan de zijkant van de zaal waar Brian Sydney speelt, de man heeft niet veel ruimte nodig met een kick en een paar zelf gebouwde gitaren. Ook hier is men druk bezig om het geluid goed af te stemmen, zodat ook hij straks een lekkere sound neer kan zetten.
Wat me opvalt is dat bij de deur een band collectebus staat, hier kan je als bezoeker een gift in kwijt om de kosten van dit kleine festival te drukken. Het festival heeft gelukkig ook een sponsor HRC, dit bedrijf is mij bekend via de werkrelatie dat ik er mee heb.
Om vier uur stapt Richard het podium op om Black Cat Biscuit aan te kondigen, de zaal is inmiddels goed gevuld en er blijven nog steeds bezoekers binnen komen. Een luid applaus gaat op en de band gaat los met het eerste nummer.
Het valt me op dat na een nummer of vier de bandleden er steeds beter ‘in’ zitten en heerlijke stukken muziek laten horen, de set-lijst van de gespeelde nummers vindt u verderop in het verslag.
De eerdere keren dat ik Black Cat Biscuit zag optreden waren het nette mannen in pak, maar geloof het of niet deze mannen veranderen in de loop van het optreden in échte podiumbeesten. Er is veel lol op het podium en alles loopt soepeltjes, Stanley Patty speelt mooie gitaar solo’s. De zang en het vermaak van Bart ‘Yasser’ Arnauts zorgen voor een ontspannen sfeer in The Moonshine.
Jammer dat het wel weer zo is dat er een aantal mensen voor een gezellig praatje komen naar het muziekcafé en dat het praten soms wel erg luid is. Maar ook dit is de band gewend en speelt met veel plezier voort, er staan immers nog wel veel muziek-luisteraars voor het podium.
Het publiek word steeds enthousiaster en geniet met volle teugen.
Na een goed uur houdt de band het voor gezien en word Brian Sydney aangekondigd door frontman Bart.
Als deze begint te spelen is het al behoorlijk druk rond zijn kleine podium en het is dringen om nog iets te zien. Ik maak handig gebruik van mijn camera om er wat ruimte te creëren, zodat ik van hem een paar foto’s schieten kan.
Het is inmiddels behoorlijk warm geworden binnen en diverse mensen nemen het er even van om een sigaretje te roken, of even een frisse neus te halen en een beetje af te koelen. Brian speelt rustig zijn setje nummers en het publiek geniet!
Na een klein half uur komt Black Cat Biscuit weer terug op het podium voor de tweede set. Inmiddels zijn er ruim 200 bezoekers aanwezig. De band lijkt na het eerst nummer gelijk weer in hun element te zijn en gaat weer onverstoord verder met heerlijke songs.
Lange nummers met veel gitaar en mondharp ik hou hier van en met mij zie ik veel toeschouwers die ook hier erg van genieten.
Vlak voor het einde heeft men nog iets speciaals in huis……de vader van de drummer Jeff ‘junior’ Gijbels komt net als op het Bluezy Blues festival ook nog even met zijn zoon samen spelen. Je ziet de mensen genieten van dit spektakel, inderdaad dit is ook een leuke show om te zien. Vader en zoon drummend op één drumstel.
Men speelt nog een klein uur en eigenlijk wil het publiek hen niet laten gaan, er word nog een toegift gegeven maar dan is het toch echt voorbij.
Brian Sydney mag de laatste paar nummers van deze fijne middag spelen spelen maar dan is het echt over.
Ik heb als TBA?- fotograaf/verslaggever en muziekliefhebber genoten van deze middag; The Moonshine en organisatoren bedankt voor jullie gastvrijheid en Black Cat Biscuit en Brian Sydney we gaan elkaar vast weer tegen komen.
Set-list Black Cat Biscuit:
Set 1:
Intro Stanley
I Don’t Know
Haunting Me
Bad James
Pet Cemetery
Serenade Mystery
A Woman’s Mind
What I Really Need Is You
Hey Little Kiddy
2 Seconds man
He’s A Fool
Set 2:
So Sad & Lonely
I’m Gonna Leave My Baby
Find A Way
Never Gonna Drink No More
Parrot Woman
Giovanni Winnetou
Train 66
Sons Of A Vampire
Toegift:
Going Home
