Zaterdag 26 Oktober 2019 jl. stond er een double bill geprogrammeerd van Little Victor en Little Hat in Bluessociëteit L’Esprit te Rotterdam. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER om het gehele album te kunnen bekijken.
‘No rest for the wicked’ want het ‘blues winterseizoen’ is weer begonnen en dus zijn we alweer voor de tweede keer dit week-end op pad om een optreden bij te wonen. Na een etentje in de buurt van de oudste blues club van Nederland, Blues Sociëteit L’Esprit in IJsselmonde zijn we een van de eersten die de auto parkeren op het nabij gelegen gratis parkeerterrein. Als we binnenkomen hebben we nog keus waar we ons willen posteren. Het eerder aangekondigde optreden van R.J. Mischo kan wegens gezondheidsproblemen van Mischo niet doorgaan maar het bestuur van de club heeft een mooie en goede vervanging weten te realiseren. Langzaam aan arriveren de vaste gasten van deze intieme bluesclub, men begroet elkaar hartelijk. Ook ik begroet een paar bekenden en wend me dan tot het onderwerp van de avond……Little Victor. Eerst los ik mijn belofte in die ik maakte aan een gemeenschappelijke vriend en begroet Victor namens hem en zijn partner, wonderwel herkent de muzikant mij van social media.
Little Hat zijn de openers en begeleiders van vanavond maar zullen eerst zelfstandig een set spelen. Little Hat bestaat uit gitarist Willem van Dullemen, zanger/blues-harpist Machiel Meijers en de vervanger van Paolo Stigter is vandaag Jody van Ooijen.Jody is de vaste drummer van Rootbag, hij is ook de drummer die in 2015 al als Dutch Best Blues Drummer een Award in ontvangst mocht nemen.
De kersverse vader van een 10 dagen oude zoon Machiel Meijers en zijn kompanen openen met ‘Just Keep Lovin’ Her’ een betere binnenkomer om de sfeer mee op te voeren is niet te bedenken. Heerlijke stem door de mic van de frontman, groovy gitaarwerk op de Harmony van Willem en het strakke beatwerk van Jody van Ooijen vullen de sfeervolle L’Esprit.
Nog zo’n heerlijke song is de opvolger ‘Big John’. Eigenlijk is deze band veel te weinig te zien geweest na hun bijzonder goede optreden op Blues Peer 2014 met die andere band van Meijers en van Dullemen, Stackhouse.
Inmiddels dansen de dames gewillig mee op de tonen van ‘If You Think I’ve Lost You’ waarin een werkelijk fabuleuze gitaarsolo van de man met de mooiste collectie westernhemden, Willem van Dullemen. Het trio geniet en de head-liner van deze avond Little Victor kijkt goedkeurend toe vanuit de coulissen.
‘Cat Squirrell’ is lekker up-tempo maar buiten de voorgenoemde dames blijft de rest van het publiek er koeltjes onder hoezeer Machiel ook de zaal aanspoort. ‘Wine, Women & Whiskey’ is het intro naar de man waarom we naar deze bluesclub zijn afgereisd, Little Victor, ook wel bekend als de Sheikh Of The Blues.
Ondanks dat Little Victor allang niet meer klein is opent de man met ‘Little Man’ en zet meteen de toon met een vette slide op de Harmony Rocket. Ik bespeur enige nervositeit bij de muzikant, het lijkt wel of hij alle registers in één keer wil opentrekken. Hij stapt op en af het podium, gooit wat met de microfoon en probeert het publiek mee te nemen op zijn blueswandeling door een denkbeeldige Beale Street.
‘Sweet Leg Girl’ komt van het album Back To The Bayou wat Louisiana Red en Little Victor samen opnamen in 2009. De originele titel van het nummer was aanvankelijk Sweet Little Girl maar omdat de sound-engineer het verkeerd verstond kwam de titel anders op het album. De song herbergt een heerlijke slide en wordt nog immer zo gespeeld zoals bij de opnamen van de schijf.
De kenners hebben al meteen de speelstijl van Little Victor herkend, deze is erg beïnvloed door zijn mentor Louisiana Red. De manier waarop hij de snaren buigt is bijna een directe lijn naar de oude Red, ook zijn sound is die van de wereldberoemde Louisiana Red.
“Let’s pretend it’s Christmas” is de introductie naar ‘Rum & Coke’, als ‘My Mind’ van het meest recentste album uit 2018 Deluxe Lo-Fi ingezet wordt komt de grote Little Victor het podium af en danst met de mic. Deze Little Victor is een showman, ook als hij tijdens het nummer zijn gitaar naar beneden stemt. Inmiddels zien we een Dylan-achtig tafereel voor ons voltrekken, de frontman hangt het refrein geschreven op een envelop aan een microfoon standaard op en instrueert zijn toehoorders mee te zingen. Het is een ludieke actie die zeker de laatste toeschouwers over de streep hebben getrokken gezellig mee te doen.
‘Black Cat Bone’, ‘Boogie All Nite’ en ‘Another Sleepless Night’ – een nummer wat Little Victor ‘s morgens om drie aan de keukentafel tijdens alweer een slapeloze nacht schreef – gaan dezelfde weg. Soms laat hij zelfs even de gitaar voor wat zij is en mengt zich tussen de dansers. Dan is het tijd voor een kleine pauze die tot ongeveer elf uur zal duren.
Na de pauze zien we een bekende op het podium de gitaar van Little Victor overnemen tijdens Jimmy Reed’s ‘Down In Virginia’, het is Emiel van Pelt die samen met Machiel en Willem in Stackhouse speelt, zelf heeft Little Victor de blues-harp erbij genomen. Er heerst een goede sfeer hier in de oudste bluesclub van Nederland en haar bezoekers zijn enthousiast over het schouwspel op het podium.
We horen nog een aantal op oude klassieke bluestunes geïnspireerde songs, die afwisselend door Machiel vocaal dan wel op de blues-harp ondersteund worden. Little Victor krijgt door zijn ‘vochtige’ vocalen regelmatig een schok van de vintage microfoon maar gaat toch onverstoord verder met de show stelen.
En die boomlange Machiel Meijers? Hij blaast met zijn harmonica-skills bijna het dak van de blues-sociëteit! Zelf ga ik helemaal op in de verschroeiende gitaar-solo van Willem van Dullemen! Het was een mooie avond waarin de Harmony’s en Kay’s elkaar afwisselden. So long Little Victor, tot op een ander mooi podium!
