Vrijdag 25 Oktober 2019 jl. trad King Of The World op in de Powerzaal van Bibelot te Dordrecht. Het voorprogramma werd verzorgd door de Electric Hollers. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik HIER om het gehele album te kunnen bekijken.
Na een aantal weken naar het lijf te hebben geluisterd zijn dit setje van The Blues Alone? weer eens op pad om een mooi optreden bij te wonen. Vrijdag 25 oktober wordt de reis ingezet richting Dordrecht waar King Of The World op zal treden, in het voorprogramma mogen de Electric Hollers aantreden.
Electric Hollers komen uit Leeuwarden. De drie muzikanten, Tim Birkenholz, Inge de Vries en Max Mollema leren elkaar in 2016 kennen tijdens een blues masterclass. Al kort daarna treedt het trio op het bluesfestival van Neushoorn. Ook besluiten de drie jonge muzikanten in datzelfde jaar zich nog in te schrijven voor de Kleine Prijs van Frieslân. Het trio ontvangt steeds meer uitnodigingen om op te komen treden zodat ze in 2018 besluiten een studio-album op te gaan nemen welke vorig jaar Mei uitkwam. Het is een album met 7 lang uitgesponnen nummers geworden die toch een heerlijke 50 minuten gitaargeweld bevatten.
Inmiddels kent de blues die-hard Tim Birkenholz van zijn samenwerking met Ralph de Jongh (bijv. Kwadendamme 2019) maar wellicht hebben de Electric Hollers ook de aandacht van de bluesliefhebber weten te trekken tijdens hun deelname aan de finale van de Dutch Blues Challenge 2019 op 6 oktober jl. Dit setje van TBA? zagen frontman/gitarist/zanger Tim nog niet eerder met zijn Electric Hollers en zijn al bij het eerste nummer van de set zeer prettig verrast.
Tim Birkenholz is een begenadigd gitarist die ook niet wars is van een goede performance. Bovendien heeft de man met de lange lokken de beschikking over een retestrakke ritme-sectie die met name door inbreng van ‘stoere’ bassiste Inge de Vries een lust voor het oor is.
Het eerste nummer ‘Sweet Little Angel’ huist een trippende gitaarsolo van de Epiphone waar Birkenholz grif de handen van het publiek op elkaar krijgt. Daar kan ik het grif mee eens zijn, deze Electric Hollers zijn als binnenkomer een zeer geslaagde keuze!
De lekkere groove komt van de titeltrack van het album Rise, het nummer heeft duidelijk invloeden van Led Zeppelin maar ook van de generatie genoten DeWolff. Het effect met de versterker laat de gitaarliefhebbers in het publiek watertanden.
De nummers zijn lang uitgesponnen maar worden nergens ‘overdone’, als we de klok zien wegtikken horen we ‘Levee’ waarbij Birkenholz inmiddels een andere gitaar (waarvan ik het merk niet herken) ter hand heeft genomen. Ook dit nummer is weer van het eerste album én uit eigen pen ontsproten. De song herbergt een werkelijk fenomenale slide partij van frontman Tim. Tijdens deze song kan ook Inge de Vries haar vocale kwaliteiten ten toon spreiden als zij een heerlijk backing vocal verzorgt. Max Mollema houdt de twee strak in de gaten en zorgt voor een ijzersterke back-bone!
Overigens neemt Max Mollema naast de beats verzorgen ook even het woord om het publiek toe te vertrouwen dat het trio van twee heren en één dame een vier uur lange reis hebben ondernomen om in Bibelot – Dordrecht het voorprogramma te verzorgen voor KOTW en vinden het gedrieën een eer dit te mogen doen.
‘Goin’ Insane’ is weer een song dat op de Epiphone wordt vertolkt en blijkt jammer genoeg ook alweer het laatste nummer van deze support-act te moeten zijn. Tim Birkenholz gaat zo op in het nummer dat hij zelf zich op de knieën stort om het gitaargeweld kracht bij te zetten.
Een zeer goede set van deze Electric Hollers, een band met veel potentie, een band die we hopelijk ook nog eens ergens op een mooi podium tegen gaan komen in een langere set want dit optreden had wat het publiek en ondergetekende écht wel wat langer mogen duren.
Onthoudt die naam…Electric Hollers!
Dan na een ombouw pauze van een klein half uurtje waarin het publiek wordt vermaakt door de huis-DJ’s van Bibelot Ben Korzelius & Co die zeer goede muziek draaien, geeft de klok inmiddels tien uur aan en wordt het publiek zachtjes aan ongeduldig.
Als King Of The World opkomt krijgt het dan ook een luid welkomst-applaus, een enkeling geeft frontman/bassist/zanger Ruud Weber een opmerking waar Weber direct pareert met “we zijn toch op tijd?”.
Voor de meeste toeschouwers is het de eerste keer dat ze die nieuwe leden van KOTW, gitarist Stef Delbaere en drummer Marlon Pichel, aan het werk gaan zien. De jonge muzikanten die beiden aan de Codarts van Rotterdam hun opleiding genoten zijn respectievelijk 24 en 26 jaar oud. Binnenkort leest u hier het kennismakingsinterview wat ik voor deze show met beide jonge mannen mocht hebben. De leelftijdsbalans in dit nieuwe KOTW is dus goed in evenwicht. Naast Ruud Weber zien we natuurlijk ook de expressieve toetsenist van dit collectief, Govert van der Kolm.
Vorige maand kwam de nieuwe schijf Connected uit waarop de Belgische gitarist Delbaere al de plaats inneemt van de eminence grise van KOTW Erwin Java die na 6 jaar zijn pijlen op andere projecten wilde richten zoals zijn samenwerking met Johan Derksen’s theater programmering.
De opener van dit goed bezochte optreden in de Dordtse Bibelot heet ‘Eyes Wide Open’ dat van dit kersverse album Connected komt. Het nummer heeft een funky basis dat door de heerlijke Hammond van Govert van der Kolm kracht bij wordt gezet. Ook in dit eerste nummer laat Stef Delbaere meteen zijn visitekaartje achter, wat een groove kan die jonge gast uit de buurt van Gent neerleggen!
Moeiteloos weten Ruud en consorten het publiek in Bibelot fijn ‘mee’ te krijgen met een heerlijke vertolking van ‘Let’s Go Get Stoned’ dat tot mijn vreugde ook weer op de set-list prijkt. De song werd bekend door de uitvoering van The Coasters maar de meesten zullen het nummer beter kennen in de uitvoering van Ray Charles.
We zijn getuige van een bijna brutale gitaar solo van Stef Delbaere die de goodwill van het publiek al snel heeft verdiend, de stemming zit er sowieso goed in als blijkt dat het publiek met gemak wil meezingen.
‘Connected’ de titelsong van de zeer goed in de media ontvangen schijf is behept met een vuige en opzwepende sound, ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat ik dit nieuwe KOTW méér band vindt. Het lijkt dat er meer cohesie is dan voorheen. Ja, hier wordt een mens blij van, het enthousiasme van de jonge muzikanten en de waardering van de doorgewinterde van der Kolm en Weber voor hun bandleden is prachtig om mee te mogen maken.
Hét blues nummer van het nieuwe album blijkt de slow blues ‘Give Me Back My Heart’ te zijn aldus frontman Weber, ook in deze song weer een zielenkervende gitaarsolo van die Delbaere. Ik kan er niet om heen, het moét gezegd…..Delbaere is z’n eigen man, nergens probeert de Belg zijn voorganger Erwin Java te imiteren, hij heeft duidelijk zijn eigen stijl en weet ook hoe hij klinken wil.
“Soms moet je een ballad schrijven om je relatie te redden” vertelt Ruud Weber zijn toehoorders en die ballade die geschreven moest worden is onder de titel ‘Saving Grace’ te vinden op het nieuwe album, de man uit Enschede is weer zo heerlijk bij stem deze avond dat hij met deze song mij de rillingen over de rug bezorgt.
Delbaere die inmiddels de Fender Tele ter hand heeft genomen laat zijn snaren huilen……Govert van der Kolm brengt er met de streling van de toetsen van zijn Hammond de finishing touch aan op de wondermooi geschreven lyrics van deze knijter van een song!
De heren Weber en van der Kolm hebben vooraf deze show een masterclass gegeven voor de liefhebbers om te vertellen hoe Connected het levenslicht kreeg te zien, het volgende nummer ‘Love Don’t Come From You’ blijkt getuige de uitleg van KOTW frontman Ruud Weber vele varianten gekend te hebben maar uiteindelijk werd ’t lekker groovy waarin de gitaar-solo van Stef en de Hammond solo van Govert een hoofdrol hebben. De vier mannen lijken steeds grotere glimlachen te gaan vertonen, de frontman knikt regelmatig goedkeurend naar de nieuwelingen. De stap achterwaarts op het podium als Stef soleert zegt genoeg over de waardering die Weber voor zijn gitarist heeft. Maar ook Marlon Pichel, de nieuwe drummer die Fokke de Jong vervangt tijdens die deelname aan Johan Derksen’s The Sound Of Blues & Americana tour, zet een hele goede set neer.
Nergens blijkt dat deze zanger/drummer uit Rotterdam nog maar voor de derde keer met KOTW op het podium staat. Ook tijdens deze song weet hij een vette fundering onder het nummer te leggen……. dan hebben het nog niet eens over zijn vocale kwaliteiten gehad. De stemmen van Weber en Pichel passen bijzonder goed bij elkaar. Ook hier mag Pichel trots zijn op het strakke einde van het nummer.
Funk van de bovenste plank horen we tijdens de vertolking van ‘On My Way Back Home’ dat van het KOTW album uit 2014 dateert, de synergie en de cohesie van Weber en Delbaere wordt beklonken met een samenzang. Deze KOTW is eigenlijk een andere band dan voorheen, het lijkt of er meer speelplezier is waar te nemen. De lol in het spelen werkt heel aanstekelijk op het publiek waar eerder vooral de betovering van gitarist Java de toeschouwers leek te raken is het nu vooral veel meer beleving…..
‘Money’ is een zwoele song welke handelt over het goede van het bezit maar dat geld ook zoveel kapot kan maken…..het nummer wordt voor een uitzinnige menigte in de Powerzaal van Bibelot naadloos opgevolgd door het opzwepende ‘Same Old Trouble’ van het voorlaatste album Cincinnati dat de mannen van KOTW opnamen in de Verenigde Staten……Govert toont zich moeiteloos weer de beste toetsenist die we in ons landje hebben, hij wordt nog immer aangedreven door die nooit aflatende passie. Aangedreven door Marlon Pichel op drumms vindt ook dit nummer een naadloze opvolger in ‘Better Luck Next Time’ dat ook op het voorgenoemde album is te vinden.
Ook de licht- en sound-engineers mogen niet onvermeld blijven, het licht is heel goed maar de eigen soundman die KOTW iedere keer weer meebrengt kent z’n stiel. Ja, dit is een heerlijke avond, een avond van hernieuwde kennismakingen én een avond met mooie ontdekkingen.
Dat wordt een mooie recensie voor het vernieuwde KOTW. Wat ook hele goede recensies krijgt is het nummer ‘Life After You’ zo blijkt uit Ruud Weber’s introductie naar deze song waarbij we bijna in katzwijm vallen voor “d’n Stef”. ‘Future Man’ is lekker groovy en is hét nummer van én voor Govert van der Kolm. De Dordtenaar bespeelt de toetsten van zijn Hammond met het achterste en vertoont ook zeer behendig voetenwerk op diezelfde toetsen.
Ongemerkt is het alweer dik over elf uur en wordt het laatste nummer aangekondigd, ‘I Can’t Help Myself’, een lekker up-tempo nummer welke aanschuurt aan de blues-rock.
Ondanks dat de band het podium verlaat onder luid applaus en bijpassend gejoel duurt het toch nog even eer dat Govert van der Kolm als eerste weer plaatst neemt achter zijn zo geliefde Hammond. De Hammond-solo schalt door de Powerzaal van Bibelot, als was het de lokroep voor zijn mede bandleden om Govert te vergezellen. De apotheose aan dit imponerend goede optreden van deze wereldband.
‘Until I Die’ wordt ingezet en ik moet direct aan Rod Stewart denken als ik die klassebak uit Enschede – Ruud Weber – hoor zingen, geloof me dit is een compliment. Wàt heeft die Weber toch een bijzonder stemgeluid, anders dan anderen vind ik hem een hele goede zanger met een bijzondere goede uitspraak van het Engels welke te danken is aan zijn tijd in Ierland en als bandlid van Snowy White.
Marlon Pichel verrast het publiek met de vocale-inzet van Temptations’ ‘Papa Was A Rolling Stone’ welke op aanwijzen van frontman Ruud overgaat in een shuffle. De wereldhit van weleer wordt door een gitaar/Hammond duel tussen Stef Delbaere en Govert van der Kolm naar grote hoogte gestuwd.
De verhouding, samensmelting die de vernieuwde KOTW toont zal de vele bezoekers van een van hun optredens positief verrassen zoals het mij vanavond heeft verrast. Graag beveel ik het bijwonen van één van hun toekomstige optredens bij de TBA?-lezer aan.
KOTW staat voor een riante toekomst met de inlijving van de twee jonge leden, Marlon Pichel en Stef Delbaere, die door de voormalige Dutch Blues Awards winnaars Ruud Weber en Govert van der Kolm de fijne kneepjes van het vak zullen worden bijgebracht én in de bluesfamilie zullen worden opgenomen.
Wij danken Bibelot voor de gastvrijheid en hun facilitering van de twee interviews die TBA? mocht maken met de nieuwe KOTW-leden.
