Blues On The River vond vrijdag 21 en zaterdag 22 Juni 2019 jl. plaats op Partyship De Ameland. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Dick van der Wilt. Klik HIER om zijn hele album – van beide festivaldagen – te kunnen bekijken.
Afgelopen weekend stond voor veel bluesliefhebbers weer in het teken van Blues On The River. In 2011 mocht ik voor het eerste inschepen. Het partyschip waarop het feest gehouden werd, ging later dat jaar (ik had er écht niets mee te maken) in vlammen op. Sinds 2012 is De Ameland twee dagen lang ‘the place to be’ voor bluesliefhebbers.
Ook dit jaar was het schip weer in gereedheid gebracht om twee dagen lang een kleine zeshonderd bezoekers per dag te ontvangen. Beide dagen was het evenement uitverkocht en onder prima weersomstandigheden kon het ruime sop gekozen worden. Uiteraard werden de bezoekers weer verwelkomd door René en Peter Wijs en bij het betreden van het schip voorzien van een heerlijk caramel likeurtje (Drunken Mel) door de charmante dames Liza en Desiree.
Om klokslag 20:00 uur vertrok het vaartuig en trapte de Dave Chavez Band XXL af op het benedendek. Naast de vaste kern Dave Chavez (gitaar/zang), Peter Offerman (bas), Matthijs Stauttener (toetsen) en Steve Wouters (drums) werd het gezelschap na het openingsnummer ‘Afraid’, tevens het openingsnummer van hun recente live cd ‘Rough And Uncut’ gecompleteerd door de gastmuzikanten van de avond: Richard van Bergen (gitaar/zang) en Thomas ‘Kid Harpin’ van den Berg (harmonica).
Een snelle blik op de setlist leverde op dat het repertoire niet veel afweek van de gemiddelde Dave Chavez show. Wel zorgde het harmonicaspel van Thomas en vooral het gitaarspel van Richard met vette slide en soms zelfs een country & western solo voor een prima aanvulling.
Alleen de door Dave en Matthijs gebrachte schitterende Brook Benton ballad kwam niet helemaal uit de verf, enerzijds doordat een deel van het publiek nog niet doorhad dat ze alweer begonnen waren, anderszijds door het gebonk van de scheepsmotor.
Voor degenen die de Dave Chavez Band eerder aan het werk gezien hadden zal de energieke performance van de mannen geen verrassing geweest zijn, voor het handjevol mensen dat de band nog niet kende een aangename kennismaking.
Sugar Boy & The Sinners had ik al een tijdje niet meer gezien, maar deze club had nog niets aan energie en enthousiasme ingeboet en ging weer tot op het gaatje, ondanks de hitte op het overvolle bovendek. Boy Vielvoye (zang/harmonica), de broers Ronnie en Vinnie (Vincent) Guèrin (gitaar resp. bas) en drummer Frank Duindam speelden weer alsof hun leven er van af hing.
Terwijl de bezoekers af en toe verkoeling zochten op het achterdek bleef de band as een sneltrein doorrazen. Af en toe werd een rustpuntje ingebouwd, maar over het algemeen was het volgas voor deze heren. Wel vind ik dat het hoog tijd wordt voor een opvolger van de CD ‘All You Can Eat’, die inmiddels al weer ruim vijf jaar geleden het licht zag.
De mannen hebben ook duidelijk een brok meer energie dan uw reporter, want ook die moest ook zo af en toe even de verkoeling opzoeken. Maar het was goed om te zien dat jongens nog steeds een feestje kunnen bouwen met uitstekende muziek.
De Living Room Heroes waren nieuw voor me, althans live. Beide CD’s van de heren waren prima werkjes en live bleek het ook een aangename kennismaking te zijn. De band bestaat uit Henri Zoetbrood (zang/gitaar), Marc van Hout (gitaar), Luuk Adams (drums) en Matthieu Cleijne (bas).
Voor de gelegenheid was de groep uitgebreid met gast Leon den Engelsen achter de toetsen. Gezegd moet worden dat het geluid perfect was en er een verzameling van fraai southern rock, soul, New Orleans R&B en blues werd gespeeld.
Twee sets speelden de mannen zonder ook maak even in te zakken. Henri Zoetbrood toonde zich, geflankeerd door een boomlange gitarist en bassist, een prima entertainer, terwijl Marc van Hout met smaakvol gitaarwerk voor prima solowerk zorgde.
Toetsenist was Leon den Engelsen, die als gast muzikant was meegekomen, maar mag wat mij betreft als vaste toevoeging blijven. Hij soleerde prima, maar als begeleider wist hij ook een mooie ondergrond neer te leggen.
En dan, even uit Spanje – Baskenland – overgekomen voor Blues On The River, de winnaars van de European Blues Challenge in 2015, The Travellin’ Brothers.
De band bestaat uit Jon Careaga (zang), Aitor Cañibano (gitaar), Eneko Cañibano (bas), op toetsen Mikel Azpiroz, Isi Redondo (drums) en Joachim Thys (saxophone).
Geen band waar je meteen kippenvel van krijg van de diepgang, maar wel prima entertainers, die het publiek in beweging en aan het meezingen kunnen krijgen. De energie spatte er van af en vooral het toetsenspel van Ander Unzaga en de gitaar/sax duetjes waren dik in orde.
Zanger Jon wist naast zijn vocale kwaliteiten ook over de nodige acrobatische kwaliteiten te beschikken door via de bar naar het bovengelegen dek te klimmen. Beide sets werden beëindigd met een gospelnummer, die ook aan het begin van het weekend de mensen in hogere sferen wisten te brengen.
Uiteraard kwamen de heren niet weg zonder een toegift en met behulp van de heren Chavez, Offerman en van den Berg lieten ze hun Mojo nog even flink werken. Al met al weer een zeer geslaagde eerste dag van Blues On The River en de heren René en Peter Wijs kunnen terug kijken op een perfecte Birthday Bash, waarbij we het af en toe best Spaans benauwd hadden.
Voor volgend jaar kunnen we alvast 19 en 20 juni noteren voor de 23e editie.
