Zaterdag 1 Juni 2019 jl. vond het 16e Blues In Zyfflich plaats in het ner over de grens bij Nijmegen gelegen Duitse Zyfflich. TBA? tekende voor de eerste keer dit festival op d.m.v. tekst en foto’s Fer Vanreyten.
Joan Ellen
De Nijmeegse singersongwriter Joan Ellen, die al zo’n vijftien jaar aan een muzikale carriere werkt, staat op het buitenpodium voor haar solo performance. Gelijk bij het oplopen van het festival terrein loop je tegen de tent aan waar het te doen is. Het weergoden zouden het niet beter gepland kunnen hebben.
Op deze warme zaterdagavond is dit een leuke opener voor een festival waar het een en ander te verwachten valt voor het aanwezige publiek. De drukte voor de kassa en gelijk na het binnen gaan op het terrein geeft aan hoe hoog de liefhebbers dit festival inschatten. De organisatie heeft dan ook kosten nog moeite gespaard om een aantrekkelijk programma samen te stellen met een keur van uitgelezen muzikanten en groepen uit binnen- en buitenland.
Bootleg Betty was in 2017 gast op Blues in Zyfflich en liet een verpletterende indruk achter. Opnieuw vuurt het Nijmeegse vijftal haar meerstemmige mix van rockabilly, pop, country en rock-‘n-roll op je af. Na een eerste debuutalbum Left the Barn , een serie optredens en hun videoclip ‘A Song Called Wanda’ – een ode aan rockabillyster Wanda Jackson – zet de band haar muzikale reis voort. Binnen een jaar hebben ze onder andere een optreden op Paaspop, Bevrijdingsfestival Zwolle en de Zwarte Cross. Momenteel schrijven ze aan een nieuwe songs voor een volwaardig album met hun eigen kenmerkende muziek. Bootleg Betty deinst er niet voor terug om je alle hoeken van de rootsmuziek te laten horen. “Bootleg Betty heeft met Left The Barn een visitekaartje afgegeven om trots op te zijn.
In een overvol poplandschap is het moeilijk om op te vallen, maar dit getalenteerde Nijmeegse vijftal heeft alles mee.” aldus 3voor12 Gelderland De band in kwestie, bestaande uit Karlijn Wolsing (Vocals), Daphne Verlinden (Upright bass), Anneke Zeegers (Guitar, banjolele, blues harp), Merel van Oven (Drums) versterkt met de nieuwkomster Geena D (Guitar) is weer aan het werk getuige dit nieuwe optreden in Zyfflich. De duidelijk herkenbare invloeden van Wanda Jackson, Sallie Ford, Imelda May, Katzenjammer, Kim Lenz & The Jaguars, Eilen Jewell, Kitty Daisy & Lewis, Beth Hart, The Beatles, Jessie & the Orbits etc. ontgaan ook de luisteraars in het publiek niet. Tot het laatste nummer van hun set-list konden ze genieten van de aandacht van hun toehoorders.
De sfeer zit er gelijk in en zelfs de warmte van de grote tent, waar de hele dag de zon op heeft geschenen, krijgt deze band het publiek niet naar buiten. Zelfs de inmiddels legendarische band Catfish moet wachten met hun soundcheck tot de dames hun programma helemaal hebben afgewerkt. Van dit sympathieke vijftal gaan we in de toekomst nog meer horen!
Red White & Blues
Op naar het grote podium in de “Dorfsscheune” dan. Daar staat de volgende band het beste van zichzelf te geven. Deze 8 koppige formatie die dit jaar hun tienjarig jubileum viert gaat voluit voor blues. Met het beetje soul wat ze uit hun omvangrijk instrumentarium toveren wordt dit een speciaal optreden op dit festival. Met een ritmesectie, zang, gitaar en een heuse driemans blazerssectie en op elk instrument een doorgewinterde vakman. Die formule kan bijna elke muziekstijl aan die er bestaat.
Ook de organisatie van de Dutch Blues Challenge heeft dit duidelijk aangevoeld en dat
resulteerde dan ook in een uitnodiging voor de finale van dit evenement. Mede deze uitnodiging heeft de Zyfflich organisatie opmerkzaam gemaakt op deze regionale act. Van ingetogen nummers als BB King’s ‘The ‘Thrill Is Gone’ via het oude stijl ‘Texas Flood’ waarmee de band in 2012 Hitlijst Award van de ‘Clash of the Coverbands’ won tot Luis Jordans ‘Let The Good Times Roll’ in de uitvoering van Joe Bonamassa. Aan aandacht hebben de heren in kwestie niet te klagen want de dorpsschuur staat afgeladen vol. Een avondje Red White & Blues bestaat uit goed gespeelde en swingende muziek met een goed geluid en veel plezier.
Catfish
In aanzienlijk korte tijd heeft de Britste bluesrock band Catfish al een behoorlijk grote indruk weten te maken. Het is dan ook niet voor niets dat deze band, die bekend staat om zijn live reputatie al vijf keer genomineerd werd bij de British Blues Awards. Catfish is sinds 2015 de Britse bluesband rond de drieëntwintig jarige fenomenale frontman/zanger en gitarist Matt Long (die nog gespeeld heeft bij Buddy Whittington en Walter Trout).
Dit jaar won Catfish tijdens de UK Blues Awards 2018 de ‘Blues Act of the Year’ (UK), hun debuutalbum So many Roads was in januari 2015, in de maand dat het verscheen, in een adem nummer één op de Independent Blues Broadcasters Association (IBBA) Blues Airplay Charts en werd in februari door de IBBA verkozen tot “Album of the Month”. In januari 2016 verscheen de EP When BB Sings The Blues, een hommage aan B.B. King, het tweede studio album Broken Man verscheen in januari 2017. Ook dat album stond ook op #1 in de IBBA Blues Airplay Charts en werd verkozen tot ‘Album of the Year’ in 2017 door de zelfde IBBA en ook genomineerd door de UK Blues Awards.
Nu zijn Matt(hew) Long (zang, gitaar), Paul Long (zang, toetsen), Adam Pyke (bas) en Kevin Yates (drums) toe aan hun derde album Burning Bridges dat op 7 mei dit jaar uit kwam. Op dat album bewijst de band dat ze meer kunnen dan alleen maar snoeiharde bluesrock produceren. Die snoeiharde bluesrock klinkt overigens nog steeds ontzettend lekker! Steevast voorzien van een 70’s Classic Rock geluid waarin je bands als Deep Purple, Thin Lizzy en Jimi Hendrix kan tegenkomen. Catfish’s gitarist Matt Long is de zoon Paul Long, de keyboardspeler/zanger van de band. Paul was in 2016 winnaar van een Britse Blues Award in de categorie ‘Keyboard Player of the Year’ in hetzelfde jaar als dat zoon Matt een aantal awards in ontvangst mocht nemen. Met Catfish en met het jonge goudhaantje Matt Long hebben de Britten opnieuw een “outstanding” blues-rock band op hun eiland. Catfish wist al op vele fronten bij jury leden en, over de grenzen heen de fans te overtuigen. Als je Catfish proeft, proef je al meteen de passie van de blues.
Inmiddels heeft Catfish in hun thuisland (maar ook daarbuiten) een indrukwekkende en passievolle live-reputatie opgebouwd. Ze speelden op grote festivals en in gerenommeerde clubs.
Hun internationale carrière neemt volgend jaar bovendien een behoorlijke vlucht met nu al 3 Europese tours en 1 Amerikaanse tour bevestigd. “Catfish are one of the finest live bands in Britain today. The quality of musicianship is outstanding and in Matt Long, they have one of the greatest young guitarists on the scene today…” Een band met zo’n bezetting kan je niet negeren. Als je de uitgesponnen solo’s van Matt hoort denk je onwillekeurig terug aan de British Blues Boom uit de sixties en Jimi en Stevie Ray. Hun blues-rock getinte nummers neigen naar het geluid van Cream. Het publiek heeft daar bepaald geen moeite mee. Dat komt voor die solo’s en zal ze krijgen ook. Catfish is een echte publieksband die geeft wat men wil!
Blind Lemon Blues & Soul
Terug in de Dorpschuur kan je amper naar binnen door de toeloop voor de volgende band. Op een zij-podium staat Blind Lemon Blues & Soul hun best te doen om de belangstellenden tevreden te stellen. Hun strakke ritmebasis met daaroverheen scheurende mondharmonica en Hammond solo’s, afwisselend subtiel en vet gitaarwerk, dat alles gecombineerd met de stem van een zangeres die haar diepste soul- en bluesgevoel verwoordt. De bandnaam verwijst naar Blind Lemon Jefferson, begin 1900 een toonaangevende blueszanger. Deze band beperkt zich niet tot de oer-blues, maar speelt alles wat daarna gemaakt is. Het repertoire gaat van Etta James, Aretha Franklin tot hedendaagse helden als Beth Hart, Matt Schofield en John Mayer.
Deze band werkt overigens voortdurend aan vernieuwing van hun repertoire om zo te zorgen dat zowel de echte blues-liefhebber als een breder publiek aan zijn trekken komt. Vanuit hun verschillende muzikale achtergronden, besloten de bandleden in 2014 om terug te keren tot hun muzikale roots: de soul & blues. Door die verschillende achtergronden en inbreng is Blind Lemon uitgegroeid tot een verrassende ‘limoen-frisse’ band. De vier leden van de band zijn: de (vijfentwintigjarige!) frontvrouw Britt Litjens op toetsen en leadzang, Hubèrt van Hees op drums, Roland Kok op bas en Walter van der Hoeven op gitaar. Alle bandleden nemen daarnaast de (backing) vocals voor hun rekening. Alhoewel minder bekend bij het grote publiek treffen ze gelijk de gevoelige snaar van heel wat toehoorders en dat kan je ook zien aan het toegestroomde volk. Met veel moeite kan ik tot dicht bij het podium geraken om een paar noodzakelijke plaatjes te schieten en om even de sfeer op te snuiven van de Hammond-klanken van Britt en haar band en die is zeker niet verkeerd, integendeel.
Blue Monday Bluesband
Weer naar de warme tent in de zon waar intussen de Blue Monday Bluesband het tweede podium weer overgenomen heeft. In 2012 waren ze als regionale act te gast in Zyfflich Blues, ‘Where Rhythm Meets Blues’ met de bedoeling een eenmalig optreden te geven met een bluesband tijdens een lokale jamsessie. Het publiek, evenals de bluesbandleden zelf, waren enthousiast. Na een periode van repeteren op nummers van Guy Forsyth, Tommy Castro, ZZ TOP, Mark Ford en andere gerenomeerde bluesbands slaagt Blue Monday er in het hoofd boven water te houden in jaren die volgden. Over een aantal optredens op festivals en clubs in de blues-scene in Nederland publiceerden de media goeie kritieken.
In 2004 deden enkele van de Blue Monday muzikanten een ‘minitour’ met de ‘moderne blues queen’ Miss Dede Priest uit Austin Texas. Frontman Alex maakt indruk door zijn energieke performance en zijn spel op de mondharmonica. Het belangrijkste voor de Blue Monday-bluesband is om heel veel plezier te hebben “Playing the Blues” terwijl je het publiek entertaint met een avond van ‘Rocking Rhythm & Blues’!! Ook hier in Zyfflich zie je weer een deel van het publiek dat echt aandachtig het optreden volgt en zijn goedkeuring toont door mee te klappen, te dansen en te applaudisseren.
Stevie Nimmo
Op het grote podium in de “DorfsScheune” staat Mr. Nimmo met zijn trio aan de aftrap. Als de helft van Schotland’s zeer gerespecteerde Nimmo Brothers is Stevie Nimmo al meer dan twee decennia een bekende en gerespecteerde figuur in de blues- en rootswereld. Nu hij een paar jaar intensief heeft getoerd met de veelgeprezen blues-rock outfit, en in een uitgekleed, akoestisch formaat de baan op ging om zijn debuut solo-project The Wynds of Life te promoten, zegt hij dat het buitengewoon bevredigend is en hem in staat stelt om zijn stem en songschrijftalenten in de perfecte omgeving te laten zien.
Toch moet je soms de Les Paul of de Strat uitpakken, de oude Orange versterker opentrekken en wat geluid maken. Dat is precies wat hij doet. Stevie’s laatste cd Sky Will Not Fall werd wereldwijd uitgebracht in 2016 op het label van Manhaton Records en het werd verkozen tot album van het jaar in de media en natuurlijk door zijn fans. De opvolger stond gepland om eind 2017 te worden opgenomen en uitgebracht, maar na een vervelende val van een mountainbike, resulterend in een gebroken opperarmbeen, werd Stevie gedwongen de nieuwe opname in de wacht te zetten. Stevie is eindelijk in januari 2019 geopereerd en is goed op weg naar herstel. Hij schrijft materiaal voor een nieuw album dat hij aan het eind van het jaar hoopt uit te brengen en tegen het einde van maart weer gaat touren, wat hem in heel Groot-Brittannië en Europa zal laten spelen. Hij geniet nog steeds van muziek maken, net als op elk moment in zijn 20 jaar in de business en geniet volledig van toeren en opnieuw optreden voor zijn loyale en steeds groeiende leger van bewonderaars.
Mis deze kans niet om een artiest te vangen die doet waar hij goed in is – op het podium staan van het spelen van zijn eigen muziek op zijn eigen gepassioneerde, onnavolgbare manier. Iedereen kent zijn gevatte teksten en daarnaast zijn grandioze blues-rock sound in zijn solo’s waarin hij zijn gevoelens de vrije loop laat en waardoor hij zijn publiek telkens weer weet te pakken op het ogenblik dat hij dat wil.
Kat Riggins
In de grote tent waar de temperatuur weer draaglijk is geworden nu de zon er niet meer op schijnt is intussen de bezetting van Kat Riggins begeleidingsband Blues Revival voltallig aangetreden. Kat komt op 7 februari 1980 als Katriva Riggins in Miami, Florida ter wereld. Ze groeit op in
een gezin waar altijd muziek te horen is. Verschillende genres als gospel, country en rock komen in die tijd veelvuldig voorbij en vormen haar brede liefde voor muziek. “I can remember being in the car with my mom and sister singing along to Tracy Chapman one minute and Chuck Berry the next”, waaruit wel blijkt dat er al op jonge leeftijd door het hele gezin flink wordt gezongen. Kat voelde zich het meest aangetrokken tot de gruizige stemmen
van Bessie Smith, Sam Cooke, Nina Simone, Tina Turner, Denise LaSalle, Etta James, Ray Charles, Koko Taylor en Janis Joplin om er maar een paar te noemen. Wanneer ze drieëntwintig is zingt ze tijdens een optreden in de Sunny Isles Beach Lounge in Florida haar eerste jazz- en blues standards, enkel met begeleiding van een pianist. Sindsdien heeft ze gespeeld in Vietnam, Thailand, China, Zuid Korea, Curacao, België en in ons eigen kikkerlandje Nederland.
Kat mixt haar blues het liefst met een flinke scheut hip-hop, pop, rock, gospel en zelfs een tintje country, of misschien beter gezegd roots muziek ontbreekt niet aan haar repertoire. Haar eerste uitgave betrof de EP Seoul Music, die snel werd opgevolgd door een eerste full
album Lily Rose. Haar voorlaatste uitgave Blues Revival heeft ze naar haar gelijknamige begeleidingsband genoemd, een album waarop gospel, rock, funk en moderne en traditionele blues op zeer plezierige manier samen komen en dat gaat eigenlijk ook wel een beetje voor haar nieuwe album In The Boys Club op en laat een zeer goed bij stem zijnde Kat Riggins laat horen. Geïnspireerd door de verscheidenheid en de overvloed aan muziek in de collectie van haar ouders, is het logisch dat haar eigen muziek wordt doorspekt met hints van R & B, soul, country, gospel, hiphop en rock-n-roll. Vergis je niet, echter, Kat Riggins is ontegensprekelijk een BLUES VROUW!
Ze reist de wereld rond met de enige missie om de blues levend en bloeiend te houden door haar Blues Revival Movement. Wat is een “Blues Revival” eigenlijk? Volgens Kat is het een muzikale revolutie die tot doel heeft de massa wakker te schudden en hen te laten kennismaken met de oprechtheid achter bluesmuziek. “Het gaat over de rauwe emotie in elke noot”, roept Kat Riggins uit terwijl ze probeert haar liefde voor het genre te beschrijven. Gesteund door een dynamische band roept Kat de genoemde emotie op door middel van energieke soulshakers en hartverscheurende ballads. “Als ik iemand kan verplaatsen om te voelen wat ik voel als ik een lied zing, dan is het allemaal de moeite waard ” zei de in Miami geboren singer/songwriter. De kleine mevrouw Riggins weet haar publiek te grijpen met haar stem én de leden van haar band weten óók te doen waar ze voor op het podium staan. Op het laatste optreden van afgelopen zaterdag was de tent dan ook afgeladen vol en dat was ook niet verwonderlijk met zoveel talent op de planken.
