Woensdag 29 mei 2019 jl. vond P.C.’s Juke Joint plaats in het Cultureel Centrum Palethe van (Over)Pelt. Speciale gasten o.a. Franky Saenen, Eddy Scheepers, Geert Schurmans, Steve Wouters, David Piedfort, Jo Neyskens, Igor Maseroli. Mystery guest….Mario Goossens. Tekst en foto’s Fer Vanreyten.
Op deze mooie woensdagavond heeft in het CC Palethe in Pelt de jubileumeditie van het evenement plaats wat door Patrick Cuyvers al een vijftal jaren wordt georganiseerd. Patrick bekend als programmeur van Blues Peer, gewezen schooldirekteur en koster van Hechtel-Eksel laat elk jaar een aantal van de lange rij kennissen uit zijn muzikale leven de revue passeren. Samen met die groep verzorgt hij dan een avondvullend concert, van voor de eeste mensen, bekende melodiën uit het populaire muziekgebeuren.
Aan de opkomst is te zien dat het publiek de formule van dit gebeuren wel weet te smaken. Terwijl de zaal langzaam vol loopt staat er op het podium een keur van instrumenten klaar. Aan de ene kant een Hammond orgel met een Korg synthesizer erop, aan de andere kant een Carter pedal steelgitaar. Tussen die twee een vijftal microfoons waaraan de versterker kabels klaar hangen. Links een Ludwig en rechts een Slingerland drumstel. Bepaalde vooraf aangekondigde namen komen al naar boven in mijn geheugen.
Precies op tijd begint Patrick met zijn welkomstwoord en zet gelijk in met ‘Storybook Love’ van Willy Deville. Waar hij zelf de toetsenparij en de zang voor zijn rekening neemt, ondersteund door Eddy Scheepers op Steelgitaar en Geert Schurmans op bas.
De volgende gasten, David Piedfort en Steve Wouters, worden voorgesteld en de groep neemt gelijk het bekende ‘Handle With Care’ van The Travelling Willburys. Waarin David de gitaar en zang doet terwijl Eddy een poging doen om een sublieme zanger als Roy Orbison te imiteren.
‘I’m Gonna Find Another You’ van John Mayer en Randy Newman’s ‘Mama Told Me Not To Come’ kwamen als volgende aan de beurt.
Als Franky Saenen en Steve Wouters de nummers ‘Something Like Olivia’ en ‘Mama Told Me’ samen drummen, hoor je hoe beiden hun instrument beheersen en tóch hun eigen stijlen behouden hebben.
Wanneer het podium met de Ludwig drumkit naar voren wordt geschoven weet je al bijna wat er gaan komen….. als dan ook nog Jo Neyskens op komt wordt het bijna een optreden van Cosmo’s Foger-T op het podium. ‘Born on the Bayou’, met Steve aan de cow-bell, ‘It Came Out Of The Sky’, ‘Run Trough The Jungle’, ‘I Put A Spell On You’ – Franky’s én John Fogerty’s succesnummer – gevolgd door ‘The Night Time Is The Right Time’. Er wordt afgesloten met een nummer van The Blue Ridge Rangers’s ‘Jambalaya’. Waarbij het laatste nummer weer door de volledige ritme-sectie van de twee drummers samen ten gehore wordt gebracht.
Als laatste nummer komt ‘Who Is He’ van Blue Blot aan bod. Hierin laat Geert Schurmans even horen wat hij uit zijn bas kan toveren en uiteraard komt David Piedfort als sublieme gitarist naar voren samen met Eddy op de steelgitaar.
Na de pauze gaat het verder met het door Eddy gebrachte nummer ‘I Want You’ van Bob Dylan en ‘Saddle Up My Pony’ van John Campbell. Waarin je goed kan horen dat hij in die tussentijdook het gitaar spelen niet verleerd is .
Blue Blot levert nog een nummer voor dit concert, namelijk ‘Let Me Be The One’, hierin doet Igor Maseroli zijn opwachting met een solo op alt-saxofoon die zijn gelijke niet kent. ‘Take Me To The River’ van Al Green wordt probleemloos gecoverd door Piet van den Heuvel net als ‘Junior’s Wailing’ van Steamhammer.
Dan komen Robert Johnson’s en Clapton’s ‘Crossroads’, ‘Boom Like That’ en ‘Congosquare’, respectievelijk van Mark Knopfler en John Mayall aan bod. In deze laatste wordt de ritme-sectie door de twee drummers van dienst en de percussie door Patrick verzorgd.
Ik wil zeker niet te vergeten te vermelden de cover van ‘A Horse With No Name’ van America, zonder twijfel een van mijn eigen persoonlijke favorieten. Deze vertolking werd op een geweldige manier ten gehore gebracht door de band van Patrick op dat ogenblik met Piet aan de microfoon.
Bij het nummer van Clapton ‘Old Love’ wordt de zaal even stil…..de manier waarop Patrick Cuyvers de vocalen voor zijn rekening neemt is adembenemend en het gitaarwerk van David en Eddy subliem, evenals het toetsenwerk van de zanger/gastheer.
‘Get Rhythm’ van Johnny Cash is de perfecte aanloop voor het optreden van de mystery guest van de avond, Mario Goossens van Triggerfinger. Aangezien er al twee respectabele drummers op het podium staan is hij uitgenodigd om een aantal nummers te komen “zingen”. Zoals hij van te voren al duidelijk aangeeft is zingen niet zijn sterkste kant. Dat kunnen we alleen maar bevestigen, zéker na de vertolking van ‘I Wanna Be Your Dog’ van The Stooges en ‘Hate To Say I love You So’ van The Hives.
Als laatste nummer van een geslaagde avond brengt de band ‘Yellow Moon’ van The Neville Brothers, weer met twee drummers, Mario aan de percussie en Igor op sax.
Uiteindelijk is het een geweldige avond met een keur van Belgische topmuzikanten met een enorme vakkennis en tonnen ervaring in een heel aantal verschillende bands geworden.
We hopen dat Patrick dat verhaal nog een heel aantal jaren kan verder zetten en we zijn benieuwd waar hij ons volgend jaar mee gaat verrassen.
