Flavium speelde op zondag 24 maart 2019 jl. in Bluessociëteit l’Esprit, Rotterdam. Verslag Ton Kok met foto’s van Dick van der Wilt.
De Nederlandse blues band Flavium bestaat dit jaar 50 jaar en dat zullen we weten ook. Onlangs hielden ze in hun standplaats Apeldoorn een reünie concert met diverse speciale gasten en voormalige leden, verscheen er een nieuwe cd met de titel ’50 Years Of Blues Power’ én maken ze een uitgebreid rondje langs de diverse Nederlandse bluesclubs.
Afgelopen zondag, 24 maart, stonden ze op het podium van de bluessociëteit l’Esprit. Zelf heb ik de band leren kennen half jaren zeventig, toen hun debuutalbum ‘Bad Luck’ verscheen. Sindsdien heb ik zo’n beetje trouw al hun vinyl en cd werk aangeschaft en ze ook veelvoudig live gezien, hoewel dat voor mij niet altijd een evengroot succes was. Door de diverse bezettingswisselingen vond ik de band niet altijd even consistent en soms was het een avondje heerlijk genieten, soms was het toch ook wel afzien.
Het optreden zondag in l’Esprit kan ik bijschrijven op het lijstje van de betere concerten. De band trad aan in de bezetting met oudgedienenden Anne-Geert Bonder op gitaar en Eric Bagchus op de bas.
Zanger/harmonicaspeler Bert Vrieling maakt zo’n vijf jaar deel uit van de band, toetsenist Willem Swikker en drummer Tim de Wijk zijn de meest recente aanwinsten van de band.
De band trapte af met een paar eigen nummers, voordat een eental klassiekers de revue passeerden zoals ‘Lowdown In Lodi’ van Freddy King, Clapton’s ‘Old Love’etc. Geen band die vandaag speelde op routine, maar er enthousiast tegenaan ging met de nodige foutjes links en rechts. ‘Checkin’ Up On My Baby’ werd gebracht als eerbetoon aan Harry Muskee. Met het tachtiger jaren hitje ‘Nightlife’ werd de eerste set beëndigd.
In de pauze stond ik even in de gang de indrukwekkende fotocollage te bekijken en kwam daar toch meerdere keren foto’s van Flavium uit de diverse periodes tegen. Dan de tweede set.
Nog strakker en energieker dan de eerste. Heerlijke slow blues (‘Five Long Years’), swingende rock ‘n’ roll (‘I Can Make It Back To Memphis’) of een lekkere blues-rocker als ‘Going Down’.
Bert Vrieling waagde zich in deze set ook aan de harmonica en dat ging hem prima af. Hun versie van ‘Double Trouble’ zorgde ook voor een heerlijk kippenvelmomentje. De constante factor in 50 jaren Flavium is toch wel het immer smaakvolle gitaarspel van Anne-Geert Bonder.
Natuurlijk ontkwam de band niet aan een toegift. Het duo Vrieling/Swikker brachten met z’n tweeën de bluesy ballad ‘Boozin’ Loser’, ‘Wait On Time’ werd daarna nog met de volle band gebracht.
Ik moet zeggen dat ik het publiek zelden na de toegift nog zo hard om nog een toegift heb horen roepen. Helaas was de stem van Bert Vrieling voor deze dag wel aan zijn einde. Maar de band bewees deze middag dat ze na vijftig jaar nog steeds Alive And Kicking is.
