Johnny Rawls & band speelden zondagmiddag 17 Maart jl. in de Haarlemse Blues Club @ Circus Hakim – Haarlem Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik HIER om het gehele foto album te kunnen bekijken.
Het Amerikaanse blues magazine Living Blues benoemde de man tot ‘Most Outstanding Blues Singer’. De man mocht een W.C. Handy Award in ontvangst nemen maar ook werd hij in de West Coast Blues Hall of Fame opgenomen als ‘RB Male Vocalist of the Year 2006’. We hebben het hier over de artiest die vandaag voor ons in de Haarlemse Blues Club op zal gaan treden: Johnny Rawls!
Johnny Rawls is bezig aan een veertiendaagse tour door Europa. Na twee optredens in Duitsland en gisteren in Roemenië heeft de organisatie achter de Haarlemse Blues Club het enige optreden van de man in Nederland weten vast te leggen.
De 67 jarige Johnny Rawls werd geboren in Hattiesburg, Mississippi waar hij al op jonge leeftijd de gitaar van zijn blinde grootvader oppakte die hem de eerste akkoorden leerde. Naast de gitaar speelde hij als tiener in High School ook de klarinet en de sax. Via een van zijn leraren kreeg hij zijn eerste gigs als begeleider bij o.a. Joe Tex. Halverwege de zeventiger jaren treedt hij toe tot de begeleidingsband van O.V. Wright waar hij uiteindelijk tot de dood van O.V. is blijven spelen. Als bandleider van The Aces Of Spades Band bleven de bandleden ook na diens overlijden touren. Rawls is geen pur-sang bluesmuzikant maar heeft zijn eigen stijl die het best omschreven kan worden soulish en bluezy en de man lijkt commerciële blues geen vies woord te vinden. Zijn stemgeluid doet aan de hoogtij dagen van Motown en Stax denken.
Rawls wordt deze zondagmiddag in de Haarlemse Blusclub begeleid door toetsenist Alberto Marsico en heeft zijn eigen ‘muzikale’ familie mee op tour door Europa. We zien n.l. bassist Erkan Özdemir samen met zonen Levent op drumms en Kenan op gitaar de sympathieke Rawls begeleiden. Vader Erkan en ondergetekende gaan nog terug uit de tijd dat hij bij Memo Gonzalez speelde, we zagen hem ooit in 2005 bij Night Of The Blues in het Schiedamse theater. Times flies when you’re having fun!
De Haarlemse Blues Club heeft een groot aantal ‘vrienden’ en ook deze zondag is Circus Hakim nagenoeg uitverkocht. Een behoorlijk gemengd publiek heeft plaats genomen in het rode pluche, dat zal echter niet voor lang zijn als ik mijn huiswerk goed heb gedaan. Johnny Rawls maakt vooral dansbare blues en soul. Heerlijke uptempo nummers afgewisseld met een mooi slow…..wij van TBA? zullen elkaar niet in de armen kunnen nemen want er moet ‘gehobbyd’ worden.
De band opent met ‘Green Onions’ dat wordt opgevolgd door de donkere Memphis soulsound van ‘Help Me’, direct valt op dat Rawls’ stem is aangetast. Dat is een flinke tegenvaller voor hem, de host én het publiek natuurlijk. Toegegeven de kenners weten hoe de man klinken kan, maar voor de leken in het publiek besluit frontman Rawls na de song het euvel toch even te verduidelijken. De charismatische, goed geconserveerde man en lijkt gelijk het publiek op zijn hand te krijgen, men vergeeft het hem en zal hem waar nodig ondersteunen zo wordt beloofd.
Zijn gitaarspel is echter helemaal niet aangetast, de heer van goede smaak – hij draagt een prachtig hemd – is nog even soepel in de vingers al ooit tevoren, daar is niets op aan te merken. In ‘I Feel So Good’ wordt Rawls’ herkomst niet verloochend, een heerlijke Mississippi blues maakt van de Haarlemse Blues Club meester. Rawls blijkt niet alleen een goede muzikant maar hij vertelt ons in ‘Yes’ dat hij een goede partner voor de vrouwen is…..de prachtige orgelpartij van Italiaan Alberto Marsico is de kers op deze bluestaart.
Johnny wil iedereen aan het dansen krijgen met ‘Love Machine’, de sexy moves zijn vandaag in Haarlem de vervangers van zijn aangetaste stemgeluid maar weten bij de dames in de zaal toch een zekere onrust te ontlokken. Er wordt voor, naast en achter mij al flink bewogen in het pluche en het duurt slechts een tweetal nummers langer voordat de meesten het gangpad hebben verruild voor de zetel om tot vreugde van de frontman lekker mee te dansen.
Niet alleen het publiek, Johnny Rawls maar ook de familie Özdemir swingt er behoorlijk op los. Gitarist Kenan Özdemir geniet na zijn solo’s zichtbaar van het dankbare publiek. Johnny Rawls ergert zich steeds meer aan zijn brekende stem “I sound like Wolfman Jack up here” is de introductie naar ‘Lovelight’ een stevige swinger waar ook ikzelf maar moeilijk in de zitting kan blijven. Genietend van de bluezy soul van Rawls, het verfijnde orgelspel van Marsico en de familie Özdemir is dit langzamerhand een hele fijne zondagmiddag aan het worden!
Ook funk gaat deze 67 jarige Rawls niet uit de weg blijkt als ik tijdens het bestellen van een drankje in de lobby ‘The Real Thing’ beluister, de man en zijn band gaan volledig los! ‘Country Boy’ is ook funky getint waarbij hij tijdens het afstellen van de amp met de ene hand, met de andere hand een ravisante solo eruit gooit. ‘Your Love Is Lifting Me Higher’ van het 2016 album Tiger In A Cage staat op het programma maar ook een ondanks de stemproblemen een hele goede cover van James Carr’s ‘Pouring Water On A Drowning Man’. De cover van Bobby Blue Bland’s ‘Members Only’ had ik persoonlijk niet gekozen want hierbij kan Rawls de hoge noten toch echt niet halen.
De ‘familie’ Özdemir tonen zich op het podium een hechte eenheid, zijn goed op elkaar ingespeeld en verliezen elkaar nauwelijks uit het oog. Het speelplezier van de vader met zijn zoons is aanstekelijk en is bijna jaloersmakend.
Ook na het teken van gastheer Thomas Toussaint weet de band van geen ophouden en vervolgt frontman Rawls met ”Johnny B. Goode’ van Chuck Berry en Stevie Ray Vaugh’s ‘Pride & Joy’ waar alweer een bijzondere goede orgelpartij van Alberto Marsico. De solide beat en de groove van de ritme-sectie Levent en Erkan Özdemir is de perfecte aanvulling voor de prachtige gitaar riffs van Kenan Özdemir. Met name Kenan is een man die groeit in de show, benieuwd wat de band nog voor ons in petto heeft in de tweede set. ‘Turning Point’ is de uiteindelijke afsluiter van de eerste set.
Tijdens de pauze gaan de albums van Johnny Rawls als warme broodjes over de toonbank, het is wel moeilijk kiezen uit het oeuvre van de man die kan terugkijken op een dozijn albums! Als het om kwart over vijf weer showtime is horen we nog ‘Red Cadillac’, ‘Can I Get It’ en ‘The Blues Is Alright’, inmiddels houden de stembanden ook na de aangereikte honing het nu voor gezien. 
Johnny Rawls besluit het podium voor de zaal te verruilen als hij komt meedansen met de vele aanwezige dames. ‘Soulsurvivor’ Rawls beëindigt deze zeer entertainende set met “I’m gonna come back and make it up to you”, een belofte waar TBA? en het Haarlemse publiek hem maar al te graag aan houden!
De Belgische lezers die van een goeie pot muziek houden kunnen Johnny Rawls, Alberto Marsico en de familie Özdemir nog gaan zien op zondag 24 Maart in La Bonne Source in Fleuris én op maandag 25 Maart a.s. bij Comptoir Des Arts in Brugge.
Wilt u als lezer van TBA? ook eens aanwezig zijn bij een optreden in de sympatieke, intieme zaal van de Haarlemse Blues Club? Klik dan HIER om te checken welke mooie optredens er nog meer gepland staan. Schijf je in voor de nieuwsbrief zodat je nooit meer iets hoeft te missen. TBA?-s tips zijn Tom Holland en niet te missen Studebaker John!
De verslaggevers van The Blues Alone? bedanken de organisatoren van de Haarlemse Blues Club voor de gastvrijheid en hopen op een spoedig weerzien.
