Nathaniel Rateliff & The Night Sweats speelden op 31 januari 2019 in de Oosterpoort in Groningen. Support: Lion. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Als je komt voor de muziek van Nathaniel Rateliff, dan voelt het voorprogramma nogal “out of je comfortzone” en van bovenaf neerkijkend op een bomvolle Oosterpoort ben ik niet de enige die de keuze voor dit voorprogramma opmerkelijk vindt.
Het geroezemoes is enorm en er is weinig aandacht voor de blues-rock van Beth Lowen en haar band. Naast, voor en achter mij wordt nauwelijks geapplaudisseerd voor LION. Men is gekomen voor iets anders.
Het is zonneklaar dat Nathaniel Rateliff een divers publiek aan zich weet te binden. Werkelijk alle leeftijdscategorieën zijn vertegenwoordigd in de uitverkochte grote zaal van de Oosterpoort. In 2016 zagen wij Rateliff in een, eveneens uitverkochte, kleine zaal. Toen was het al een optreden waar de energie vanaf spatte.
Drie jaar ervaring laat zich echter niet onbetuigd. Er is meer dynamiek en meer show. De muzikanten bewegen zich over het podium, zoeken elkaar op, dagen elkaar uit en Nathaniel gooit een paar keer zijn gitaar met een grote boog, richting de coulissen, waar iemand hem handig opvangt. Dit heeft men vaker gedaan.
De voormalig tuinman uit Missouri, met hoed, baard en tatoeages wordt omringd door een 7-koppige band, bestaande uit Joseph Pope III (bas), Patrick Meese (drums), Luke Mossman (gitaar), Mark Shusterman (toetsen).
Maar liefst drie swingende blazers, Scott Frock, Jeff Dazey en Andy Wild. De Hammond wordt daarbij ook nog een aantal keer bespeeld door een tweede toetsenist, wiens naam ik schuldig moet blijven.
Songs van de albums Tearing At The Seams (2018) en het debuutalbum van Rateliff uit 2015 zullen vanavond de revue passeren. Rock & Soul van de bovenste plank. Snel en goed worden wij in een krappe anderhalf uur door het repertoire geloodst.
Eerst is daar de band alvorens Rateliff swingend zijn entree maakt op het podium. Shoe Boat is een mooie starter, gevolgd door Be There met strakke blaaspartijen. Hoewel hoofdzakelijk wordt gekozen voor groovend up-tempo soulwerk is er ook plaats voor enkele mid-tempo en langzame soul juwelen als Say it Louder en ook Baby I Know is zo’n beauty.
Het is een optreden met vaart. I Never Get Old, zorgt dat de voetjes van de vloer gaan en het bier op de grond eindigt. Maar de zaal wordt pas echt wild bij de ‘crowd pleaser’, SOB. De hipsters links van mij, staan nu op de stoelen en mijn bejaarde buurvrouw, kan het echt niet meer houden en swingt koddig heen een weer op haar stoeltje.
Nadat de band terugkeert voor een toegift, Rateliff nog even wat danspasjes oefent en de blazers nog een keer hun kunsten tonen is de avond ten einde. De Oosterpoort stroomt leeg en ook wij keren uiterst tevreden huiswaarts.
