Phil Bee's Freedom: CD presentatie HOME in De Noot, Hoogland

Phil Bee’s Freedom speelden op 20 Januari 2019 jl. in Café De Noot in Hoogland ter gelegenheid van de cd presentatie van HOME. Verslag en foto’s Ton Kok.

Phil Bee’s Freedom en Café De Noot in Hoogland zijn een goede combinatie. Eind maart 2014 vond in dit café het eerste live optreden van de band plaats, hetgeen gelijk resulteerde in een indrukwekkende live debuut cd, genaamd ‘Caught Live’. In 2016 volgde het eerste studio album ‘Memphis Moon’ en nu werd in De Noot het tweede studioalbum ten doop gehouden: ‘Home’. De aankomst ter plaatse voelde ook een beetje als thuiskomen. Er heerste een goede, vriendelijke sfeer. Alleen bij de muzikanten en technici was een een gezonde spanning voelbaar om tijdens de soundcheck alles perfect in orde te krijgen voor de uiteindelijke live presentatie van de meeste nummers.

Het publiek in Hoogland houdt er blijkbaar niet van om te vroeg te komen, want tot enkele minuten voor aanvang bleef de zaal behoorlijk leeg, maar toen de band om vier uur ten tonele verscheen was de zaak ineens afgeladen.
Op het podium verschenen Phil Bee (zanger), Pascal Lanslots (toetsen), drummer Arie Verhaar, de gitaristen John F. Klaver en Berland Rours, de achtergrondzangeressen Nicole Verouden en Tarah Ouwerkerk. Tijdens de eerste set werd de bas bespeeld door deeltijdbassist Wil Hermens.
Gestart werd met een oude uit Phil’s Buzztones periode: “Down The Line”, overigens later ook door Freedom opgenomen. Het volume in de eerste set was pittig te noemen, maar wel kraakhelder. Alle instrumenten en de vocalen kwamen prima door. Van de nieuwe cd werden vier nummers gespeeld en van de vorige studio cd drie. Dan was daar het openingsnummers en zelfs een primeurtje met een heerlijke bluesy versie van het oude Temptations-nummer “I Can’t Get Next To You”. Het werd een energiek feestje, waarbij de chemie met het Hooglandse publiek duidelijk tot uitdrukking kwam.
Een strakke ritmesectie, een nauwelijks te overtreffen gitaartandem, een briljant toetsenman, die naast zijn toetsenspel ook de dirigent van het gezelschap was. Phil Bee klonk als vanouds en de achtergrondzangeressen zorgen bij dit gezelschap zeker voor meerwaarde, zowel visueel als vocaal.
Niet alleen de band had de pauze nodig om even bij te tanken, ook (een deel van) het publiek had het even nodig om een verfrissing tot zich te nemen en even de benen te strekken. Natuurlijk was er ook het officiële presentatiegedeelte, waarbij de eerste twee exemplaren uitgereikt werden aan twee heren, die een belangrijke rol gespeeld hadden in de totstandkoming van het album.
Maar er stond nog een tweede helft op het programma, waarbij het leek alsof de band er nog een schepje bovenop gooide. Tijdens de tweede set nam Carlo van Belleghem, de bassist van het eerste uur, de plaats in van Wil Hermens. Hij liet tevens horen waarom hij in zijn thuisland België een veelgevraagde bassist is en daarom zo vaak in deze band verstek moet laten gaan.
Ook deze set was om door en ringetje te halen John F. Klaver en Berland Rours stuwen elkaar naar grote hoogten. Ze weten het beste in elkaar naar boven te halen, zonder haantjesgedrag te vertonen. Alom plezier op het podium (en uiteraard in de zaal). In de tweede set kwamen zeven nummers voorbij, waarin de resterende vijf nummers van de nieuwe CD en één van de vorige. De cover in deze set was een vurige versie de Jimi Hendrix klassieker “Crosstown Traffic”.
Ook in de tweede set was het geluid aan de pittige kant, maar eigenlijk niemand die hier aanstoot aan nam. Zo werd je meegesleept met de prima muziek van stuk voor stuk topmuzikanten. Uiteraard mocht de band niet vertrekken zonder toegift en werd het vooral van Freddie King bekende “Big Legged Woman” gespeeld. Afgesloten werd uiteindelijk met het emotionele “One Last Kiss”, dat tot een publieksfavoriet is uitgevoerd en emotioneel een extra dimensie meekreeg.
Al met al een zeer geslaagde presentatie, waar ik voor het eerste sinds lange tijd weer eens schouder aan schouder stond te genieten met bluesmaatje Bert ‘Bluesman’ Reinders. Terwijl de bandleden het na afloop druk genoeg hadden met het signeren van de nodige verkochte CD’s was het tijd om de thuisreis te ondernemen. De vele bluesclubs ten spijt, De Noot heeft tocht wel iets speciaals. En deze band ook!