Robert Cray speelde met zijn band op donderdag 27 September 2018 jl. in Poppodium Metropool te Hengelo. Tekst en foto’s van Gerrie van Barneveld.
Kwaliteit verloochent zich niet! Vijf Grammy’s in de kast, talloze studio-albums, hits, wereldwijd uitverkochte zalen, opgenomen in de Blues Hall Of Fame. Zo kondigt het Poppodium Metropool op haar agenda het concert van Robert Cray aan. De man wordt volgens de introductie geroemd om zijn gitaarspel, maar ook zijn vocale kwaliteiten staan als een huis. Cray zingt soepel, met soul. De combinatie van zijn gitaarspel en zijn stem én de mooie blend tussen blues en soul die hij componeert, levert hem de waardering van miljoenen liefhebbers op.
Robert Cray is al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw actief in de blues. De inmiddels vijf en zestigjarige Amerikaan brak in 1986 door naar een groot publiek met het album Strong Persuader. Sindsdien is hij een gevestigde naam in de blues. Dat blijkt ook uit het uitverkochte optreden in de Metropool te Hengelo. Zijn interpretatie van de rhythm en blues is relaxt en wars van uiterlijk vertoon.
Ook zijn huidige band straalt dit uit en die bestaat uit Richard Cousins (bas), Dover Weinberg (toetsen) en Terence Clark (drums).
In Hengelo komen veel nummers voorbij van de laatste plaat Robert Cray & Hi-Rhythm en een aantal oude klassiekers. Deze jongste opname is een eerbetoon aan de classic soul en bevat veel covers.
Robert Cray opent de show met ‘The Same Love That Made Me Laugh’ van Bill Withers. Daarna volgen onder andere het swingende ‘I Don’t Care’, ‘Great Big Old House’, het uptempo ‘You Move Me’ en ‘Sadder Days’.
Mooi is de langzame uitvoering van ‘Sittin’ On Top Of The World, waarbij het volume naar een minimum gaat. Dit doet Çray wel vaker om het volume daarna weer op te bouwen. Opvallend is ook dat bij praktisch ieder nummer de gitaar wordt gewisseld en dat hij geen effectpedalen gebruikt.
Vaak wordt een rustig nummer gevolgd door een uptempo nummer. De begeleiding is uitstekend en aanvullend, maar niet overheersend en in dienst van het nummer. Bassist Richard Cousins swingt ingetogen en toetsenist Dover Weinberg vult met solo’s mooi aan.
In het vervolg van de set volgt onder andere het ‘Funky Chicken In The Kitchen’ en ‘You Must Believe In Yourself’.
Venijnig is het protestlied ‘Just How Low’, waarin Trump er van langs krijgt en het volume omhoog gaat. Vanzelfsprekend mag de hit ‘Right Next Door’ niet ontbreken. Als toegiften worden de nummers ‘Forecast(Calls For Pain)’ en ‘Time Makes Two’ gespeeld.
Robert Cray behoort samen met zijn band tot de top van de rhythm en blues. Het is blues, soul en rhythm en blues gespeeld zonder opsmuk, maar niet routineus. De set-list is iedere avond anders. In deze vorm kan Robert Cray nog jaren mee.
Met dank aan Poppodium Metropool voor de gastvrijheid.
