A.J. Croce speelde op 18 april 2018 jl. in de Binnenzaal van De Oosterpoort in Groningen. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Adrian James Croce is de zoon van singer-songwriter Jim Croce. Jim Croce overleed bij een vliegtuigcrash toen A.J. twee jaar oud was. A.J. verhuisde met zijn moeder van Pennsylvania naar San Diego, waar hij opgroeide. Toen hij vier jaar oud was, werd hij blind. Gelukkig kwam het zicht gedeeltelijk terug. Al snel bleek dat hij het muzikale talent van zijn vader geërfd had. Op 12-jarige leeftijd trad hij voor het eerst live op.
Croce is een regelmatig en graag geziene artiest in Nederland. Het zitconcert in de Oosterpoort is zo zo goed als uitverkocht. Ruim anderhalf uur dompelen we ons onder in de klanken van vleugel en gitaar. Croce wordt bijgestaan door de Alluring Ajettes (backings) en Reinder van Raalte, die een bescheiden muzikale bijdrage levert.
The Heart That Makes Me Whole is een dynamische up-tempo opener. Daarna kan dan ook gelijk het jasje van Croce wel uit. Zijn laatste album, Just Like Medicine, was het resultaat van een songwriting session met Dan Penn. Croce vertelt er uitgebreid over. Het is een soulful album. De sfeer van dit album neerzetten zonder begeleidingsband is geen gemakkelijke taak en lukt vanavond maar ten dele. Bij Cures Just Like Medicine worden de blaaspartijen gemist.
De Aluring Ajettes, afkomstig uit Zwolle, zijn echter een welkome aanvulling. De dames stuurden Croce een aantal jaar geleden een opname van een cover van een van zijn songs en sindsdien zijn zij bij elke tournee in Nederland van de partij. Zij doen de oohs en de aaahs, soms wat uitgebreider koorwerk en hebben er duidelijk plezier in.
Jim Groce’s ruwe demo The Name Of The Game werd door zijn zoon gesmeed tot een country-folk song. Dat is een mooi idee.
Veel eigen werk passeert vanavond maar er is ook ruimte voor een Sam Cook cover, Nothing Can Change This Love. Rollin’On komt van het album Twelve Tales, lekker aanstekelijke soul. Op gitaar speelt Croce twee songs waaronder Can’t Nobody Love You, waarbij hij vocaal lekker uithaalt.
Reinder van Raalte speelt uiterst subtiel accordeon bij I Couldn’t Stop. Ik houd mijn adem in. Brickyard Blues vertelt het verhaal van de partner van een muzikant, die alle liedjes al zoveel keer de liedjes heeft moeten aanhoren.
Aan het eind van de show speelt Croce nog een aantal verzoeknummers en eindigt met het verhaal dat hij graag met Tom Waits had samengewerkt, die hij bewondert om zijn ‘out of the box’- muziek maken. Het is er nooit van gekomen. Uiteindelijk lukte het hem om in contact te komen met de bassist van Tom Waits, Greg Cohen. Met hem heeft hij samengewerkt. En niet alleen Greg Cohen maar ook Allen Toussaint en Leon Russell wilden wel met A.J. werken. Croce steekt dat niet onder stoelen of banken. Het vertellen hierover is niet altijd even interessant en haalt de vaart wat uit het optreden. Desalniettemin zegt het wel iets over de kwaliteiten van Croce. Hij blijkt een veelzijdig muzikant en tekstschrijver.
