Van 13 t/m 15 april 2018 vond de eerste editie van Snarenpluk plaats in Dalerveen. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Marielle Hensums en Jan Lenting.
De eerste editie van akoestisch festival Snarenpluk zit er op. Van vrijdag 13 t/m zondag 15 april jl. was Dalerveen het kloppend muzikaal hart van zuidoost Drenthe. Stichting Boet ‘n Deure organiseerde het kleinschalige evenement achter het huis van de familie Fledderus, The Bluegrass Halfway House. Daarmee werd het een muzikale happening met een huiselijk tintje.
Gedurende het weekend werd op het terrein gejamd door muzikanten van verschillende pluimage, werden workshops georganiseerd en kon je ook ongegeneerd niks doen voordat je op vrijdag- en/of zaterdagavond aansloot bij de Concertcarrousel.
Op vrijdagmiddag parkeer ik mijn auto op het erf van de boerderij naast het festivalterrein. Vrolijke bordjes wijzen mij de weg naar het kloppend hart. Het geluid van banjo’s en mandolines komt me tegemoet. Op de camping staan prachtige woonwagens en zijn mensen druk met het opzetten van tentjes; de weekendmensen. Op het trapje van een van de woonwagens zit iemand gitaar te spelen.
Van heinde en verre zijn mensen naar Dalerveen gereisd. België, Brabant, Zuid Limburg, de Randstad en ook de noordelijke provincies zijn vertegenwoordigd. Rond een uur of zes wordt een heerlijke biologische maaltijd geserveerd, die is bij de prijs inbegrepen voor de weekendgasten. Na het diner is het tijd voor een rondje concerten. Er zijn nu ook bezoekers aangehaakt die alleen voor de concerten komen. Die komen veelal uit de buurt.
De gasten worden verdeeld in drie groepen en iedere groep heeft een gastvrouw. Verspreid over het terrein vinden tegelijkertijd drie concerten van een half uur plaats. De drie podia hebben ieder een eigen sfeer en dynamiek en de acts zijn daarbij zorgvuldig gekozen. Mijn route begint in de huiskamer met een concert van Red Herring. Red Herring, wordt gevormd door Loes van Schaijk (zang, contrabas, gitaar mandoline), Joram Peeters (zang, fiddle, mandoline, gitaar) Arthur Deigthon (zang, mandoline, bouzouki, gitaar) en Paul van Vlodrop (zang, gitaar, mandoline). Zij brengen een mix van bluegrass, gypsy en folk. De samenzang is om te zoenen en een half uur is te kort.
Stephanie Struijk, eerder bekend onder de naam Stevie Ann, heeft haar intrek genomen in het tot mini-venue omgedoopte, stookhok. Dat stookhok ziet er prachtig uit en is wat mij betreft de meest magische plek van het terrein. Stephanie Struijk kwam volledig tot haar recht in deze entourage.
Zij zingt o.a. liedjes van DAAR, haar nieuwe EP, waaronder het beeldschone Als De Liefde Maar Blijft Winnen en een aantal songs van het album dat zij hiervoor uitbracht met haar eigen naam als titel over de roadtrip die ze met Daniel Lohues maakte in Amerika.
In het weiland, in een sfeervolle tent met loungebanken gemaakt van pallets, is het Noorse Haley’s Comet neergestreken. Haley’s Comet is Meade Richter (fiddle en zang) en Magnus Wiik (banjo, gitaar en zang). Virtuoos wat deze twee bescheiden mannen klaarspelen op hun instrumenten; bluegrass voor gevorderden! Gedurende het weekend zie en hoor ik de mannen nog een aantal keer bij jams en ben ik diep onder de indruk van hun skills.
Zaterdag overdag zijn er workshops voor muzikanten en ’s avonds wederom een Concertcarrousel, volgens het recept van de vrijdag; drie miniconcerten met daartussen een pauze voor een drankje en een hapje.
Vanavond vinden we Marlene Bakker in het stookhok. Ook dit optreden past weer naadloos bij de omgeving. Marlene, met twee benen in het gips (een ongeluk zit in een klein hoekje), wordt vergezeld door gitarist Christof Bauwens.
Marlene zingt, in het Gronings, subtiele en betoverende liedjes. Een paar weken geleden verscheen haar debuutalbum RAIF met daarop het prachtige Waarkhanden.
In de tent in het weiland luister ik ademloos naar Laurens Joensen, a.k.a. Low Joe Handsome. Joensen wisselt muziek af met verhalen en gedichten.
Hij speelt gitaar en mandoline en mixt uiterst subtiel klassieke muziek (Bach) met bluegrass. Met Haleys Comet maakte hij de laatste helft van het het half uur vol. De instrumentale blues die voorbij komt, een ode aan zijn overleden vader, is mede door de inbreng van Meade Richter op fiddle, van grote schoonheid.
Het laatste concert van mijn rondje is dat van The Stringlers. The Stringlers bestaat uit: Henrik Holm (contrabas), Janos Koolen (mandoline, gitaar, zang) Jeroen Jongsma (mandoline, gitaar, zang), Jeroen Schmohl (dobro, zang) en Paul van Vlodrop (mandoline, banjo, zang). Een half uur muziek waar ik nog vrolijker van word dan ik al ben. Het bluegrass publiek zingt luidkeels mee en The Stringlers doen graag mee aan dit feestje en spelen nog
een aantal nummers op speciaal verzoek.
Hoewel de nadruk van het festival lag op bluegrass muziek, was er ook zeker voor de minder diehard bluegrasspeople genoeg te beleven. De eerste editie van Snarenpluk gaat als zeer geslaagd de boeken in. Ik hoop van harte dat er volgend voorjaar wederom snaren geplukt kunnen worden.
Hartelijk dank aan Marielle Hensums en Jan Lenting voor de foto’s.
