Zondag 7 Januari j.l. werd het debuut-album van Sugar Queen & the Straight Blues Band voor het Nederlandse publiek ten doop gehouden in JJ Music House van Zoetermeer. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik hier om het gehele foto album te kunnen bekijken.
Sloten deze verslaggevers van TBA? 2017 af met een feestje t.g.v. de lancering van maar liefst twee nieuwe albums, de aftrap voor 2018 wordt gegeven door het bijwonen van de release-party van 340 Blues van het Nederlands/Belgische kollectief Sugar Queen & the Straight Blues Band.
Leuk initiatief van manager Rob Koning van het agency – King Bee Music Agency – waar Michele Denise alias Sugar Queen door vertegenwoordigd wordt is de aan het optreden voorafgaande zogenaamde ‘Meet & Greet’. Zoals de vaste lezer inmiddels van TBA? gewend is proberen wij, indien mogelijk, altijd een stukje van de mens achter de artiest te belichten. Zo ook bij deze band; ondanks dat de muzikanten voor ons niet allemaal onbekenden zijn willen we graag met de dame, frontvrouw van de band, Michele Denise een praatje maken.
In het persoonlijke gesprek met Michele Denise vernemen dat zij werd geboren in de US en dat haar vader een bio-boer uit Kentucky was en moeder uit Florida kwam. Michele werkte als dirigente en vocaliste voor gospel- en klassieke koren in de US. Maar Michele is een echte globetrotter want zij woonde 10 jaar in China waar zij de vocalist was voor de Bejing Jazz Band Yun Zi, tevens woonde ze in Maleisië. In Maleisië had zij haar eigen band, waar zij zelfs in het Bahasa Malaysia zong! Maar door haar huwelijk met een Nederlander kwam zij ook in Kazachstan terecht. De dame is niet alleen vocaliste maar ook een linguiste, ze spreekt Chinees, Russisch, Spaans, Nederlands maar geeft nog steeds de voorkeur aan het Engels om zo beter haar gevoelens te kunnen uiten. Inmiddels is ook de Belgische drummer Thierry Stiévenart aangeschoven, hij was o.a. de drummer van de Mighty Gators die jarenlang met Lightin’ Guy Verlinde de podia beklom. Gitarist Andy Aerts is ook Belg en de blues-adept weet dat hij een ex-BluesBone is maar ook speelde hij in Chilly Willy. Inmiddels ligt zijn focus op het kollectief wat als the Straight Blues Band de Low Lands verblijdt. De kennismaking met Wim Heirbaut volgt nadat we de aangeboden maaltijd in de gezellige setting hebben genuttigd. Wim is de blues-harpist van de band, dat blazen en zuigen aan de smoelenschuiver doet hij al vanaf zijn dertiende en zijn entree bij de Straight Blues Band was een bijzondere. Hij kwam even voorspelen terwijl de andere bandleden in de studio aan het werk waren; hij mocht meteen blijven en meedoen op het debuut-album. Van bassist (5-snaar) Rico Hagemeijer horen we dat het vanavond zijn eerste optreden met de band is; hij is de vervanger van ex-BluesBone Ronald Burssens die door een opeenstapeling van gezondheidsproblemen de band inmiddels verlaten heeft. Waalwijker Rico Hagemeijer kennen we natuurlijk van zijn participatie in The Choax en Jeremy & The Groovebreakers en vertelt dat hij vanavond graag de ingestudeerde werkjes voor het ‘echie’ wil vertolken. Jean Raven is de tweede gitarist in het collectief en hem hebben we eerder gezien tijdens gast-optredens bij zwager Dave Chavez maar heeft ook een lange carrière gehad met rock ‘n roll bands zoals Jumpin’ Joe die vooral in Duitsland optraden.
Na om half negen te zijn aangekondigd door Frits Krieg opent zangeres Michele Denise met ‘Night Train’, een lekkere up-tempo binnenkomer. De band en haar frontvrouw doen hun naam eer aan want het is inderdaad recht-door-zee blues en recht-uit-het-hart ‘Straight Blues’. Rico Hagemeijer is nog zichtbaar gespannen maar dat zal ongetwijfeld in de loop van de avond door het samenspel met Thierry Stiévenart veranderen.
De eerste solo van de avond komt voor rekening van Jean Raven op de Smitty en dat klinkt alvast fantastisch. Naadloos wordt er overgegaan in de slow blues ‘Cherry Red Wine’ waarbij het intro voor rekening komt van Jean Raven maar Andy Aerts een fabuleuze solo ten gehore brengt. De stemcontrole van Michele Denise tijdens deze slow-blues is ontzagwekkend!
Dan volgt de doop van het debuut album 340 Blues waarvan alle lyrics afkomstig zijn uit de pen van Michele Denise. Het album werd in twee week-enden opgenomen en alle nummers stonden er met 1 take op vernamen we tijdens de ‘Meet & Greet’ van onze tafelheer en -dame. De titel is overdrachtelijk bedoeld, het staat voor 340 graden Fahrenheit (= 170º Celcius) wat de temperatuur is waarbij suiker gekookt wordt tot de donkerste variant van karamel maar nét niet brandt.
Het eerste nummer wat de toeschouwers in de inmiddels goed gevulde zaal van JJ Music House van 340 Blues horen is ‘Give Sugar’ waarbij Michele Denise het nummer bekommentarieert met “Jean likes it fast” en inderdaad het samen met Jean Raven geschreven nummer is een lekkere jump-blues waarin we een hele solide blues-harp solo van Wim Heirbaut mogen beluisteren.
Voodoo-achtige bezweringen komen langs in de vorm van ‘Evil’; tjonge evil is zeker de manier waarop Sugar Queen haar stem gebruikt! Wat kan deze frontvrouw veel met haar stem maar zij is meer dan alleen vocaliste, zij is de gangmaker van de band maar ook een echt showbeest. Inmiddels heb ik de transformatie van mijn tafelheer Thierry Stiévenart naar de rock ‘n roll drummer Thierry On Drums bijna niet in de gaten gehad maar de man is zeer gedreven bezig zijn drummvellen te geselen. Alweer een nummer van de kersverse cd is de opvolger ‘Moonshine Bill’ en werd samen met Andy Aerts geschreven; de solo’s worden afgewisseld door de gitaristen Jean en Andy en ik zeg u de één is nog ontroerender dan de ander.
Andy Aerts is bijna jazzy op zijn Lipstick in ‘Hey Guys’ een song waarin Sugar Queen uitlegt dat je beter een man leent dan hem houdt. Ook dit nummer is op het album te vinden maar hierbij schreef Michele Denise ook zelf de muziek. Het intieme ‘Ghetto Child’ is een cover van de door Johnny Copeland geschreven song; de manier waarop dit nummer vertolkt wordt door frontvrouw Sugar Queen en hoe haar Straight Blues Band haar begeleidt grijpt me bij de strot. Het is bijna ongeloofwaardig dat deze blue-eyed lady en haar band nog maar 1 jaar samen op de bühne staan, wat een synergie. Jammer dat er ‘gedoe’ met de Victoria versterker van Andy is tijdens dit bijzondere nummer maar dit wordt mooi opgevangen door een hartverscheurende solo van harpist Heirbaut.
Het funky ‘Big Leg Girl’ werd in bandverband geschreven, gewoon omdat Sugar Queen een ‘whole lotta of woman’ is; Aerts en Raven zijn aan elkaar gewaagd en ook hier wisselen de meeslepende solo’s van beide gitaristen elkaar af. Gelukkig mag ik Rico Hagemeijer al wat meer ontspannen op het podium zien staan; hij krijgt zelfs af en toe een goedkeurende glimlach van Michele Denise.
Als afsluiter van de eerste set is voor de albumopener gekozen ‘Crab Boil Shuffle’ is een écht nummer wat zich leent om op een festival ten gehoren te brengen, strakke drumms, gierende blues-harp, lekkere licks op de beide gitaren en natuurlijk diva Denise die de hele boel opzweept met “Crab, Potatoes, Corn, Pot” ik zie de bezoekers van Swing Wespelaar al – in secties verdeeld – het chorus meezingen Michele!
Na een korte pauze waar het toiletbezoek een ware survival is i.v.m. het ingevallen koude weer en de fikse wind in het voorpoortaal van het gebouw en de bandleden gezamelijk de set-list ietwat omgooien doordat de tijd beperkt blijkt wordt de laatste set begonnen met een alweer pakkende ballad ‘By The Law’ een song waarvan Sugar Queen vertelt dat haar inspiratie voor de lyrics voortkwam uit de verschrikkelijke beelden van jongen Afro-Amerikaanse mannen die in haar thuisland door de politie worden doodgeschoten. De muziek is van Jean Raven en ik kan u vertellen dat de woorden op de muziek een behoorlijke impact heeft, op mij en het publiek maar ook zeker op Sugar zelf.
Een nummer van het album wat weer helemaal alleen door Michele Denise werd geschreven en gecomponeerd heet ‘Wanna Take My Man’ krijgt een bijna jazzy geluid mede door het intro van Andy Aerts. In tegenstelling tot wat een slow-blues zou vermoeden is de zangeres het ermee eens dat haar man wordt weggekaapt “I’ll pack his suit-case, put it all in a little sack, change the lock on the frontdoor, cause I don’t even want him back” zingt ze.
Het als country nummer geschreven ‘Handfast Love’ komt uit de pen van Michele Denise en bassist Ronald Burssens, Handfast trouwen is een Keltisch ritueel waarbij de handen van het paar door linten verbonden worden. Sugar Queen is zo’n vrouw die geen ambtenaar of gouden ring nodig heeft om zichzelf aan die ene man te geven, zij is een vrouw met soul die ervoor gaat. Het nummer herbergt ook weer die heerlijke mondharmonica van Wim Heirbaut dit is een song wat met de tijd – als het festival en/of de venue er zich voor leent – wellicht door Rico op de up-right bass wordt begeleid.
Heerlijke repeterende groove valt ons ten deel in ’15 Dollars’ dit is een nummer waar Michele Denise nog meer van haar kleurklanken laat horen. Als hommage aan de belangrijkste persoon in ieder venue of horeca-gelegenheid is zonder twijfel de bartender; voor hem/haar zingt Michele Denise ‘Hey Bartender’, een echte Chicago-blues kraker, heerlijk strak met de diverse stops in het nummer.
Ook hier weer puik werk van drummer Thierry Stiévenart die de back-bone van het nummer recht houdt. Nog zo’n Chicago-blues nummer is ‘I Can’t Wait’ waar Michele Denise tekent voor de tekst en de muziek en waarbij ik drummer Thierry Stiévenart de kwasten zie hanteren; “I like to drink it straight” zingt de frontvrouw van de band, zou de Straight in de bandnaam dan toch wat met drank te maken hebben? We weten het niet maar wij zijn wel dronken geworden van de muzikale kwaliteiten van Sugar Queen & the Straight Blues Band.
Alsof het niet op kan horen we Andy Aerts op de pedaal een knipoog maken naar Isaac Hayes, een soort Shaft Revisited, een echte ‘shake your butt, shake, shake it’ dit ‘Sugar Queen Blues Groove’. Alle muzikanten krijgen de spotlight voor hun solo, zo ook een fantastische vette bass solo van Rico Hagemeijer. Heerlijk te zien dat hij helemaal is losgekomen van de spanning die hem in de greep had in de eerste set. Ik voorspel hem nog veel mooie, memorabele optredens met deze werkelijk goed geoliede Sugar Queen & the Straight Blues Band.
De band heeft een bijzonder goed optreden neergezet, een hele goede cd – 340 Blues – gelanceerd én is er in geslaagd zich in 1 jaar op de blues kaart te zetten. Wij gaan er voor het gemak maar even vanuit dat we Michele Denise en haar ‘mannen’ deze zomer weer tegenkomen maar dan op een mooi buitenfestival.
Wie Sugar Queen & the Straight Blues Band ook live het nieuwe album wil zien uitvoeren kan naar de onderstaande optredens:
14 Jan. @ Krommerijn Festival (De Landgoederij) – Bunnik
20 Jan. @ De Mooie Molen – Roeselare (B)
10 Febr. @ Salle Des Fetes – Douzy (FR)
17 Febr. @ Afflichem Blues Festival – Delft
25 Febr. @ Café Den Amer – Amen
10 Mrt. @ Roof Full Of Blues – Leerdam
25 Mrt. @ L’ Esprit – Rotterdam
22 April @ Bluesclub XXL – Wageningen
De verslaggevers van The Blues Alone? bedanken Rob Koning van King Bee Agency en JJ Music House voor de gastvrijheid, het SQ merchandise-team en natuurlijk bedanken wij Michele Denise voor de eer van de gebruikte quote.
