Eric Bibb: intiem en intens @ Podium De Flux – Zaandam

Eric Bibb en Olli Haavisto speelden op vrijdag 24 maart j.l. in Podium De Flux van Zaandam. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Ton Dontje.

Troubadour Eric Bibb stond voor afgelopen vrijdag oorspronkelijk geprogrammeerd in de North Sea Jazz Club, maar na het tragische einde van deze mooie club had poppodium De Flux in Zaandam het optreden overgenomen. Qua afstand was het voor mij maar een kwartiertje verder rijden, hoewel daar binnen Zaandam nog wel wat extra tijd bijkwam. Niet echt autovriendelijk, het centrum aldaar. Het was even zoeken en vragen om de weg om uiteindelijk in een flinke rij wachtenden te belanden voor de kleine, maar gezellige club in de Zuiderkerkstraat.

Ik bleek niet de enige te zijn, die de club niet gelijk kon vinden. Toen Eric Bibb om klokslag negen uur het podium betrad, sprak hij direct zijn bewondering uit voor alle bezoekers, die de club hadden weten te vinden. Ook voor de wereldreiziger zelf was De Flux één van de best verborgen plekjes op aarde gebleken. Maar goed … bij de club was alles perfect geregeld. De zaal was uitverkocht, wat Eric de opmerking “You look like sardines” ontlokte.
De sfeer in de volle Flux was heel gemoedelijk en het publiek kwam deze avond echt om te luisteren. Vanaf het openingsnummer, “Going Down Slow” van Saint Louis Jimmy Oden had Eric de aandacht van het publiek en wist die de volle anderhalf uur vast te houden. Na deze warmdraaier bracht hij geheel a capella het nummer “Refugee Moan” van zijn allernieuwste cd ‘Migration Blues’.
Daarna was het tijd om Olli Haavisto op het podium te halen. De Fin is de laatste jaren Bibb’s reguliere sideman en wist ook deze avond de diverse nummers perfect in te kleuren, afwisselend op dobro, Weissenborn en pedal-steel gitaar. Toen Bibb per ongeluk een nummer in een andere toonsoort speelde dan gerepeteerd was, paste hij zich onverstoord aan, totdat Eric het door had en het nummer vervolgens toch in de juiste toonsoort gespeeld werd. “With A Dolla’ In My Pocket” was het tweede nummer van de meest recente cd, waarna er wat nummers van ‘Lead Belly’s Gold’ gespeeld werden: “Bring A Little Water, Sylvie” en het altijd aangrijpende “Bourgeois Blues”.
Hierna kregen we een bloemlezing uit het rijke repertoire van Eric Bibb voorgeschoteld. Elk nummer werd door het kennerspubliek met luid applaus ontvangen en het publiek klapte of zong op precies de juiste momenten mee bij de wat luchtigere nummers, maar luisterde ook ademloos bij het ingetogen intiemere werk. Alle nummers werden met een anekdote, een verhaalje over de achtergrond van de songs of een stukje persoonlijke geschiedenis ingeluid. Het publiek hing aan zijn lippen.
Veel eigen werk passeerde de revue, aangevuld met een paar traditionals zoals “I Hear The Angels Singing” van Blind Gary Davis en “Going Down The Road Feeling Bad (Lonesome Railroad Blues). “Silver Spoon”, zijn levensverhaal in een notendop, zoals hij het zelf fraai wist te verkondigen, zorgde voor het nodige kippenvel.
Het slotnummer van de show werd “Don’t Ever Let Nobody Drag Your Spirit Down”, waarbij Eric zelfs even opstond van zijn stoel om aan de rand van het podium even de zaal te komen opzwepen. Ook een toegift ontbrak uiteraard niet, waarna het duo in de coulissen verdween.
Na langzaam met het publiek mee te zijn richting uitgang gegaan te zijn stonden de muzikanten daar al driftg cd’s te signeren en een praatje te maken met de fans.
Mijn eerste kennismaking met dit podium is me uitstekend bevallen. Vriendelijke ontvangst, zelfs in de wachtrij kwam iemand van de crew informeren of alles nog naar wens was. Vriendelijk, gastvrij en met een respectvol publiek. Top!

Setlist

Going Down Slow
Refugee Moan
With A Dolla’ In My Pocket
Bring A Little Water, Sylvie
Bourgeois Blues
Stewball
With My Maker I Am One
Connected
I Heard The Angels Singing
On My Way To Bamako
Saucer ‘n’ Cup
Silver Spoon
Going Down The Road Feeling Bad
Needed Time
Don’t Let Nobody Drag Your Spirit Down
I Wish I Was A Mole In The Ground (encore)