Stackhouse speelde op 11 maart 2017 in Azotod, De Meern. Tekst en foto´s door Paul Scholman.
De ‘Rotterdamse’ band Stackhouse staat in De Meern volgens het affiche. Machiel Meijers vertelde na afloop blij te zijn eindelijk eens in de omgeving Utrecht te hebben kunnen spelen, de stad waar hij drie jaar gestudeerd heeft en hij een nog hoop kennissen heeft zitten die nu eindelijk eens de kans kregen om ‘zijn’ bandje Stackhouse te kunnen zien spelen.
Stackhouse is een swingende, door harmonica geleide band en speelt traditionele blues in de klassieke Chicago traditie. De inspiratie voor de naam van de band kwam van bluesman Houston Stackhouse die veel traditionele blues muzikanten beïnvloedde welke later naar Chicago verhuisden. Ondanks een vrij groot leeftijdsverschil tussen de bandleden, doet hun schijnbaar moeiteloze ensemble spel allerminst een generatiekloof vermoeden. Machiel Meijers (zang/mondharmonica) en Willem van Dullemen (gitaar/zang) zijn de creatieve krachten achter de band en zijn verantwoordelijk voor het leeuwendeel van het originele materiaal. Frontman Meijers is een showman met een energieke en rauwe stem, zijn voornaamste harmonica invloeden Big Walter, Little Walter en beide Sonny Boy’s komen prominent naar voren in de door hem gepende nummers. De ritmesectie wordt gevormd door Bert Post op drums en Fred van Unen met zijn prima (contra)bas werk. Samen leggen ze een solide basis voor de band.
Stackhouse opent met Anybody Seen Freddy?. Een instrumentaaltje dat meteen uptempo en groovend binnen komt. De toon zal gezet zijn. Vervolgens het meer melancholieke ‘Get Fever’ van de eerste cd met zijn heerlijke tempowisselingen waarin de contrabas van Fred van Unen heerlijk tot zijn recht komt, maar ook met de heerlijke gitaarsolo van Emiel van Pelt. Slowblues nummer Cruel Lover wordt aangekondigd.
Ik kijk een beetje om mij heen om te zien hoe dit nummer valt, want het Meernse publiek houdt wel van stevig, maar men heeft met de eerste twee nummers kennelijk al in de gaten dat dit bandje meer onder de motorkap heeft en Stackhouse wel eens een verrassing kan worden vanavond. Er zijn er echter ook die het kennelijk weinig interesseert, want de afgelopen week wordt nog even door een aantal bezoekers doorgenomen. Machiel spoort de mensen aan om een stuk dichterbij te komen waar direct gehoor aan werd gegeven. Er wordt zelfs gedanst, wat door de muzikanten als erg prettig wordt ervaren.
Weinig mensen kennen Stackhouse, er is nog een wereld te winnen. De heren hebben twee uitstekende cd’s gemaakt: ‘Big Fish Boogie’ en ‘Tailgatin’ met een internationale uitstraling. Chicagoblues noem ik maar even, maar eigenlijk herbergen deze cd’s veel meer stromingen blues. Machiel was even de tekst kwijt in de aanhef van ‘Cruel Lover’ door geluidsproblemen, maar hij pakte het snel weer op. Machiel ontwikkeld zich prima, hij was zelfs genomineerd voor de award van de beste bluesharpist bij de Dutch Blues Foundation, maar een andere Bluezotod artie
st kaapte het kleinood voor zijn neus weg nl. Thomas Toussaint.
Tweede set begon met het heerlijke “duet” tussen Machiel en Willem (Joliet Blues) zang en harp lossen elkaar af met gitaar, ondersteuning door vette drum… (dus drie mensen) gevolgd door een uptempo boogie ‘Long Tall Mama’ met dezelfde heren. Het drumstel is geleend van Azotod, maar de basdrum blijkt niet gedempt waardoor Bert Post soms iets te heftig het heft in handen nam. Bert is er gelukkig snel aan gewend.
Van Machiel kun je zeggen dat hij zijn eigen stijl heeft ontwikkeld. Zijn stem is soms zalvend, maar zeer zeker ook bijtend als het nummer daarom vraagt. Zoals hierboven al vermeld schrijft hij zelf de nummers, vaak samen met Willem van Dullemen. Dat kan niet elke band zeggen, dat ze hun eigen nummers schrijven. Bassist Fred en gitarist Emiel komen de band weer completeren. Het hoog geëerd publiek wordt heen en weer geslingerd tussen Chicago en New Orleans. Heerlijke shuffels en dampende grooves besnuffelen mijn oren. Sausje gitaarwerk er overheen van Emiel van Pelt die met zijn mimiek heerlijke soli Azotod in slingert. Willem van Dullemen heeft een hele andere stijl, wat de variëteit ten goede komt. Ik hoor louter lovende woorden over Stackhouse.
CD Tailgatin’ opener ´Juicy Lucy´ wordt met passie gezongen, maar eerst het overheerlijke ´Peltdown´ van de eerste CD met hoe kan het anders Emiel van Pelt in de hoofdrol. Deze band speelt met regelmaat op zondag in Toko51 in Rotterdam met gastspelers en dat laat heerlijke sessies zien, zoals ik vorige zomer getuige was van het optreden met Big Pete.
Ik mag hopen dat de festivalboekers op tijd uit hun winterslaap ontwaken, want deze band doet er toe in het Nederlandse bluescircuit, maar ook buiten onze landsgrenzen. We hebben in Azotod een uitstekende bluesavond genoten kan ik met een gerust hart stellen, met dank aan:
Machiel Meijers – Vocals & Harmonica
Willem van Dullemen – Gitaar
Bert Post – Drums
Emiel van Pelt -Gitaar
Fred van Unen – Contrabas
