Jools Holland was met Ruby Turner, Louise Marshall, Mabel Ray en George Latham in De Oosterpoort van Groningen op 27 februari 2017 j.l.. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Vanaf achtjarige leeftijd speelt Jools Holland piano op gehoor en nog altijd beroert hij de toetsen zo gemakkelijk en met een souplesse om jaloers op te worden. Er zijn meer redenen om Holland te benijden. Hij speelde en speelt werkelijk met alle mogelijke grootheden die je maar kunt bedenken; van Eric Clapton tot Amy Winehouse en van James Bay tot Tom Jones. Hij nodigt muzikanten uit, in zijn goed bekeken televisieshow, voor een optreden en speelt dan zelf ook een liedje met de gast. Het is een sympathieke bofferd of Engels bescheiden, want hij loopt daar niet mee te koop.
Jools houdt van Groningen, maar altijd als hij er is, dan regent het. Buiten misschien, maar in de kleine zaal schijnt de zon, als gevolg van een overvloed aan positieve muzikaliteit. Voor de gelegenheid is de zaal gevuld met stoelen, jammer voor de dansers onder ons, alhoewel die blijken later toch nog wel een vierkante meter te kunnen vinden voor rock & roll.
De keurige Engelse Holland, in pak met krijtstreep, betreedt het podium met drummer George Latham en meer instrumentalisten zijn er vanavond niet. Met zijn volledige Ryhthm & Blues Orchestra zal Holland op 17 maart aantreden in Paradiso onder andere (check het speelschema hier).
Een boogie en een blues, Reconsider Baby, daarmee wordt de toon gezet. Louise Marshall en Mabel Ray betreden het podium en zingen zich warm met de koortjes van Midnight Special. Shane MacGowan; of we daar wel eens van gehoord hebben. Nader onderzoek wijst uit dat MacGowan (The Pogues) vooral bekend is om zijn drankprobleem en de daaruit voortvloeiende tenenkrommende optredens. Deze man schreef Just To Be Home With You, een beeldschone song. Wat een prachtige uitvoering horen wij vanavond. Mabel Ray, mag op haar rode espadrilles, als eerste plaatsnemen achter de solistenmicrofoon. Zij zingt een aantal ingetogen songs. Soulful, maar wat iel. Ik mis wat power.
Louise Marshall is een expressieve dame waar je wel naar moet kijken, of je wilt of niet. Ze zingt een beeldschone versie van Valentine Moon en kan ook prima uit de voeten met het enigszins klassieke My Love Loves Me. De onderlinge sfeer tussen de muzikanten is respectvol. De eer gaat naar wie de eer toekomt. Such a Night is een Dr. John cover, waar de virtuoze Holland zijn hand niet voor omdraait. Een mooi uitgedost stel rock en rollt of het leven ervan afhangt.
Dan is het tijd voor de opkomst van Ruby Turner. De, op Jamaica geboren, zangeres heeft een gospelachtergrond. Toen ze negen was verhuisde ze naar Engeland. Ik roep haar uit tot het meest energieke zangkanon van de avond. Love A Child is blues van de bovenste plank. The Same Old Heart, swingt lekker en het up-tempo Ready To Rock boeit evenzeer. Peace In The Valley is gospel van de eerste orde, overtuigend gebracht. Enjoy Yourself It Is Later Than You Think is goed voor een klein feestje en een waarheid als een koe.
Na ruim anderhalf uur is het tijd voor de toegift met Alright Okay, You Win. De zangeressen laten nog even afzonderlijk van elkaar horen, wat hun persoonlijke kwaliteiten zijn; een diepe buiging van de bandleider, applaus voor het publiek en dan is het feestje ten einde.
Enjoy Yourself It’s Later Than You Think, hoor ik een paar concertbezoekers galmen. De boodschap is overgekomen. Dank aan de Oosterpoort voor de gastvrijheid.
