The Cactus Blossoms speelden op vrijdag 29 januari j.l. in De Spieghel van Groningen. Tekst en foto’s van Gerrie van Barneveld.
Cafe de Spiegel is een vermaard muziekcafé in Groningen waar in het verleden vele jazzartiesten hebben gespeeld. Na een moeilijke periode is het sinds 2016 weer geopend. Vanavond bij The Cactus Blossoms is de Spieghel redelijk gevuld met een gemêleerd publiek van jong en oud.
The Cactus Blossoms bestaan uit de broers Jack Torrey and Page Burkum vanavond aangevuld met Andy Carroll (contrabas) en Chris Hepola (drums). Het optreden begint met ‘Tennessee Border’, een cover van Hank Williams. Daarna volgt een aantal songs waarin de mooie samenzang en de fijne begeleiding opvalt. Mooie, soms bedrukte, liedjes met country invloeden.
‘You’re Dreaming’ is de titel van het debuutalbum van The Cactus Blossoms. I’m dreaming, is inderdaad het gevoel dat me bekruipt bij het zien, maar vooral bij het horen van The Cactus Blossoms. Met hun meerstemmige zang, die doet denken aan de Everly Brothers, droom ik over de jaren ’50. Zelf was ik er toen nog niet, maar zo moet de muziek in dit decennium hebben geklonken.
Jack Torrey verontschuldgt zich voor Donald Trump en vertelt over fietsen in Amerika. Net als het optreden een beetje dreigt te verzanden in eentonigheid volgt een cover van de Kinks: ‘Who’ll Be the Next In Line’. Daarna volgen wat meer uptempo songs;’Uncle John’s Bongos’ en ‘Only Daddy’. Een van de hoogtepunten vanavond is ‘Life Has it’s Little Ups and Downs’ van Charlie Rich. De vocalen zijn top en het wordt keurig bijelkaar “geveegd” door drummer Chris Hepola en aangevuld door bassist Andy Carroll.
De tijd vervliegt in een muzikale dagdromerij. Maar ook aan dagdromerij komt een eind met ‘Stoplight Kisses’ en ‘Adios Maria’. Verwijzend naar Michelle en Barack Obama en Buddy Holly met ‘Brown Eyed Handsome Man’ komt een einde het optreden. Na een korte toegift in de warm gedraaide Spieghel, is het buiten even wennen aan de frisse zondagavond. Of zoals The Cactus Blossoms het zongen ‘Life Has it’s Little Ups and Downs’.
