T-99 speelde op vrijdag 13 Januari j.l. in ‘t Paard van Troje – Den Haag, in het voorprogramma werd verzorgd door Walter Broes & The Mercenaries. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik hier voor het album.
Alsof ze de motor starten voor een road-trip zo knalt Walter Broes & The Mercenaries het nummer ‘Smoker’ de vernieuwde kleine, sympathieke zaal van het Haagse Paard van Troje in. Het publiek wordt meteen opgezogen alsof zij figuranten zijn in deze road-movie. Samen met de fotograaf zie ik bekenden uit de blues-scene met open mond kijken hoe deze Belgische frontman Walter Broes, gehesen in een Cubaanse satijnen vayavera, zijn gitaar melodieus geselt.
Walter Broes wordt als een van de betere gitaristen van België aangemerkt en is gelukkig ook in ons land steeds vaker te gast. Drummer Lieven Declercq (The Internationals) slaat al meteen de beste beats, de zo introvert ogende Declercq is een beest als het gaat om het bespelen van zijn drumms.
Nieuwste ‘huurling’, up-right bassist Clark Kenis (Moonshine Reunion, Sugaree) z’n vrolijke uitstraling doet vermoeden dat hij al meteen geniet van het samenspel van het trio. Persoonlijk vind ik Kenis een goede aanwinst voor de band omdat hij ook vocaal behoorlijk lekker uit de voeten kan.
Het tweede nummer in de set is gereserveerd voor de titeltrack van het nieuwste schijfje maar ook op vinyl aan te schaffen ‘Movin’ Up’ dat Broes samen met Mischa den Haring van T-99 schreef. Het muziekwereldje blijkt klein, zoals liefhebbers van een bepaalde muziekstroming houden, zo ook muzikanten zelf…….Wéér kan ik de heupen moeilijk in bedwang houden. Maar we horen niet alleen werk van het nieuwe album maar ook Otis Redding’s ‘Security’ waarin Lieven Declercq, uit het exotische Gent aldus Broes, me de dag van vandaag doet vergeten, hij weet me mee te voeren naar andere oorden. Dan is met ‘Gone Riding’ het moment daar om het publiek ook te laten kennismaken met de vocale kwaliteiten van de boomlange Clark Kenis.
Kenis, die als frontman ook met onze eigen broertjes Cigaar musiceert in Sugaree, is een goede zanger maar ook een charismatische performer getuige de dames achter mij die herhaaldelijk oh-en en ah-en als hij hun richting op kijkt. Tijdens dit nummer is er slechts een enkeling die het naar beneden stemmen van de snaren van Walter Broes’ gitaar opmerkt; wondermooi! Dan vervolgen de huurlingen weer met de kennismaking van het nieuwste kindje,’Closed’, een surf-sound nummer met een héél hoog tempo. Walter Broes vindt naast zijn geweldige snare-bending ook nog eens de tijd de vocalen de baas te blijven, “ne dikke chapeau”. Met mijn favoriete nummer ‘Man Child’ waart ook in het Haagse Paard van Troje de geest van Tom Waits rond. De fikse bass intro van Clark Kenis voor ‘Sideshow’ brengt ons weer terug naar de road-trip; in mijn fantasie zie ik langs scheurende motoren.
De slide capaciteiten van Walter Broes op zijn zelf gebouwde en van kleur voorziene Coppertone Baritone Telecaster doen mij de rillingen over de rug lopen, wàt een superioriteit! Het Bo Diddley geïnspireerde ‘I Got My Own Kick Going’ waarop ik het wéér het niet laten kan mee te dansen, oogst nog steeds verwondering van het toch wel een beetje bewegingloze publiek; de ritmes van Lieven Declercq en groove van Clark Kenis op de 4 snarige bass gitaar had toch wel iets meer beantwoord mogen met wat swingende dames hier en daar.
‘Come On Down’ is het voorbeeld van de stuwende, krachtige muzikaliteit van deze band, gewoon formidabel! Als de heren Broes en Kenis gebroederlijk de rand van het podium opzoeken tijdens het spelen van alweer het laatste nummer van de set ‘You & Me’ zie ik diverse personen al de merchandise stand opzoeken voor de aanschaf van ‘Movin’ Up’. Frontman Walter Broes zal zich eerst nog even moeten opfrissen, want satijn is warm, maar daarna zal hij toch snel heel veel handtekeningen kunnen zetten op de aangeschafte exemplaren en uitspraken mogen aanhoren als “prettig verrast” en “wist niet dat jullie zó goed waren”. Hopelijk hebben deze drie heren, Walter Broes & The Mercenaries, binnenkort geen navigatie meer nodig voor hun road-trip langs alle Nederlandse venues!
Inmiddels is het tijd geworden voor T-99, de projectie van het logo van de band siert de zwarte doeken achter het podium en in gestileerde dwangbuizen komen de mannen, Mischa den Haring (gitaar/vocals), Martin de Ruiter (drumms/vocals) en Donné la Fontaine (upright bass/gitaar/vocals) in de zoekspot het podium op. Deze trinité van muzikanten openen met ‘Straitjacket’ een zeer krachtige opener en een van de nummers van het nieuwste album (op cd én vinyl verkrijgbaar) ‘Bedlam!’, een nummer wat mij aan de tijd van de radiozenders op zee doet denken, ik denk zelfs een riff uit de tune van Radio Noordzee te herkennen.
Martin de Ruiter neemt het voortouw in de vocalen als zij ‘Madhouse Bugaloo’ ten gehore brengen , deze charmante, extroverte drummer de Ruiter steelt ook hier in Den Haag de show met zijn immer strakke, uitbundige beats op de drumms. Ik vroeg het me al eerder af tijdens ander bezochte optredens van deze band, hoe houden ze dit toch vol? Volop er meteen in zowel vocaal als instrumentaal, niks opbouwen…..gewoon knallen en verbazen, dàt is het visite kaartje van deze drie mannen. Mischa heeft de Guild verruild voor de witte Customise als Martin ‘Back To You’ inzet.
Maar gelukkig voor de fans staat er ook ouder werk op de set-list zoals ‘Shake It’, een up-tempo nummer met een mooie North Mississippi twist, wordt door gitaar-virtuoos Mischa den Haring gezongen terwijl Martin de Ruiter de drumms met een hand bespeelt en de andere? Ach, met de andere shaken we een set samba-ballen – hoe cool kan je zijn op een podium? De mallets worden ten tonele gevoerd om de cow-bell inclusief scull te bespelen in het naar mijn smaak té gekke ‘Lunatic Asylum’ waarin Mischa den Haring zich wederom heer en meester op de snaren toont.
Begon het vorige jaar in het Paard met het bezoek aan de Reservoir Dogs Band die muziek van de Tarentino-films op de bühne bracht, ‘Thorazine’ van T-99 is een nummer wat met gemak voor een van de volgende films van Tarentino gekozen zou kunnen worden; de spooky lach in het nummer is perfect gevonden! Met de vertolking van ‘Sayonara’ van ‘Strange Things Happen’ (2004) laat Mischa nog maar eens zien dat het tempo nóg meer omhoog kan, ook de Ruiter slaat zo hard de beat dat de splinters er van af vliegen en Donné? Die volgt de heren gedwee alsof het hem geen enkele moeite kost de muzikale gekte te volgen.
De gitaarliefhebbers in het publiek vragen zich af hoe Mischa den Haring het voor elkaar krijgt dat zijn gitaar zo anders klinkt dan andere gitaristen die sommige wekelijks op de diverse podia’s bewonderen. Mischa’s sound is vol, overdonderend maar tegelijkertijd zeer melodieus. Mischa is een gitarist die met afstand een van de beste van Europa is. Het nummer ‘Yo, Yo, Yo’ van ‘Cherrystone Park’ (2006) wordt speciaal voor de aanwezige Hongaren gespeeld omdat vorige week tijdens een optreden in de UK een uit Duitsland overgevlogen fan na het optreden zijn teleurstelling deelde met Martin de Ruiter over een niet gespeelde song.
Het album, wordt ons toevertrouwd, werd geschreven op Texel, als hommage aan het mooie eiland waar alle nummers de pen ontsproten horen we ‘What An Island’ waarbij Donné de strijkstok zijn up-right bass de liefde met de snaren laat bedrijven; schitterend! Van ‘Vagabonds’ horen we het zo typische trance-achtige ‘Sun’ met die speciale, snerpende, voortjagende sound van Mischa als gitarist maar óók Donné heeft hier de gitaar ter hand genomen. Hoe donker wil je het hebben in deze Musical Madhouse in Den Haag?
Wàt een intro door Mischa op de Guild naar ‘Tonkin’ ‘, ook weer een nummer uit het verleden, verschenen op het uit 2006 daterende album ‘Cherrystone Park’. Heerlijk om te zien dat het publiek inmiddels collectief uit de bol gaat, óók de minder met T-99 bekende toeschouwers zijn helemaal om! De energie die deze drie muzikaal gekkenhuis-patiënten overbrengen op het Haagse publiek is ongeëvenaard. De single van ‘Bedlam’ wordt omlijst met een fantastisch video die gemaakt werd door de makers van de tekenfilm reeks van de Flintstones ‘Motorcycle Years’ heet het nummer en is een fijn melodieus, dansbaar nummer. We krijgen geen tijd om op adem te komen als deze naar asiel zoekende prettig gestoorden in koor ‘Get Loose’ zingen. Allemachtig wat is deze show een gekkenhuis zonder drugs geworden, geen Thorazine nodig bij het bezoeken van een optreden van T-99, laat het maar komen die waanzin, deze TBA?-verslaggevers zijn volle overgave aan de muzikale bezetenheid van T-99.
Muziek is hét medicijn om de boze, wrede wereld buiten ‘t Paard aan te kunnen bezingt ook T-99 met ‘Medicine’, tevens het meest aan de traditional blues gerelateerde nummer waarbij Mischa zijn snaren laat samen met zijn vocalen zingen, wederom ‘waanzinnig’ goed! Als we denken dat de set er bijna op zit dan wordt vriend Walter Broes het podium op geroepen en samen bespelen Mischa en Walter ieder hun Guild in het nummer ‘Double Eyed Whammy’ (dank WB); het speelplezier spàt van het podium in deze vernieuwde kleine zaal van ‘t Paard. Nadat de heren een ovationeel applaus mogen incasseren horen we weer een nummer van het nieuwe album, ‘Roaster Toaster’ heet de song en is een uitgelezen nummer voor de uithalen naar de falsetstem van Martin de Ruiter. Ook de toeschouwers hebben inmiddels een dwangbuis nodig, het publiek is uitzinnig!
Nog lang na het einde van deze waanzinnig goede show van T-99 blijft het publiek hun naam scanderen; een toegift kan dan natuurlijk ook niet uitblijven….Deze komt in de vorm van het meest introverte nummer van ‘Bedlam’, door Mischa den Haring gezongen, ‘Time’ en als we dan denken dat we alles hebben gehad pakken de mannen ons nog één keer bij de lurven.
De mannen zijn o.a. nog te zien in de volgende zalen waarvan het optreden in Venlo óók zal worden voorafgegaan door een optreden van Walter Broes & The Mercenaries.
- 27-01 Leiden – Gebr. de Nobel
- 03-03 Amersfoort – Fluor
- 08-04 Helmond – Muziekcafé
- 29-04 Oss – Groene Engel
- 13-05 Tilburg – Paradox
De verslaggevers van TBA? bedanken ‘t Paard voor hun gastvrijheid en hopen dat zij nog vaker opzienbarende shows in de sympathieke, vernieuwde, kleine zaal van hun venue zullen programmeren.
