In Memoriam: Mariëlla Tirotto (19.03.1960 – 04.01.2017)

Tekst: Ton Kok

Als iemand het begrip ‘powergirl’ belichaamde was dat wel Mariëlla Tirotto. In augustus 2015 werd bij haar die vreselijke ziekte vastgesteld. In plaats van allerlei zware behandelingen te ondergaan, die het leven wellicht enigszins hadden kunnen verlengen, koos ze bewust voor kwaliteit van leven en wilde ze zo lang mogelijk op haar manier doorgaan. En dat deed ze, met dezelfde passie en energie als voorheen. Maar het was een ongelijke strijd, waar ze uiteindelijk in moest berusten dat ze deze niet te winnen was.

Het was op. En tot het eind hield ze de touwtjes strak in handen, onvoorwaardelijk gesteund door haar echtgenoot en soulmate Heins.

Ik ontmoette haar voor het eerst op 28 februari 2008 tijdens het laatste optreden van haar band Nederblues.nl, dat tevens na 24.00 uur het eerste werd onder de naam Mariëlla & the Blues Federation. Ze had daarvoor al een prima repuatie opgebouwd als jazz zangeres, hetgeen in 2001 resulteerde in de cd ‘Stranger’. Vanaf 2005 stortte ze zich op de blues en na aanvankelijk met Nederblues.nl voornamelijk covers te spelen, werd dus in 2008 het roer omgegooid en werd eigen werk de hoofdmoot van het repertoire. Drie cd’s bracht de band uit, ‘Somewhere Down The Road’ (2008), ‘Dare To Stand Out’ (2011) en ‘Live In Concert’ (2011).

Veel concerten volgden, eerst voornamelijk in Nederland, maar later was de band zelfs vaker op de Duitse podia te vinden, dan in het thuisland.

Vandaag (05.01.17 red.) las ik een opmerking op Facebook dat een kort gesprekje met Mariëlla als snel zo’n 30 minuten in beslag nam. Daar kan ik over meepraten. Een interview met haar, naar aanleiding van de laatste cd, nam een avondje met veel koffie, gebak en wijn in beslag en ondanks het drastisch inkorten werd het uiteindelijk toch zo’n beetje het langste interview (klik hier) ooit op The Blues Alone?

Op 19 maart 2016 gaf ze in haar woonplaats Roosendaal het ‘Celebrate Life’ concert. Terwijl de bandleden zich angstvallig afvroegen of ze het einde van de setlist wel zouden halen, ging Mariëlla onverstoord door met een ongelooflijke energie en power. Na afloop gaven we nog even toe aan onze gezamenlijke zwakheid en ik kon me niet voorstellen dat deze vrouw zo ziek was.

De meest uiteenlopende gesprekken heb ik in de loop der tijd met deze fantstische, spontane en vooral oprechte vrouw gehad. Mariëlla … ik zal je missen. Rust zacht!

Namens het hele TBA?-team wensen wij Heins Greten heel veel sterkte bij het dragen van dit verlies [red.]