De derde editie van de Arnhemse Blues Night vond plaats op 28 oktober 2016 in de Luxor Live van Arnhem. Tekst door Eric Campfens met foto’s van Ton Dontje.
De Arnhemse Blues Night begint zo langzamerhand een reputatie op te bouwen van een gedegen minifestival. De derde editie heeft drie uitstekende namen op de lijst, t.w. de Guy Smeets Band, de Leif de Leeuw Band en Henrik Freischlader. Niet de allerminsten dus. Op vrijdagavond 28 oktober reisden fotograaf Ton Dontje en ik af naar Arnhem. Een misverstand met de accreditatie werd tijdens onze reis door Stefan Reebergen opgelost, zodat wij ook daadwerkelijk Luxor Live, de Arnhemse poptempel konden betreden.
The Heat
De Guy Smeets Band had helaas afgezegd, maar op het laatste ogenblik kon de Arnhemse formatie The Heat inspringen. Een thuiswedstrijd dus.
De band, bestaande uit Stefan Tim (zang, harmonica, orgel), Tijn Jongedijk (gitaar), Ruben Enklaar (bas) en Wouter Voogsgeerd (drums), trapte de avond af met een portie vette en rauwe bluesrock.
De band speelde een solide, half uur durende set. Helaas was het geluid in de zaal buitengewoon slecht. Ik heb verschillende plaatsen in de zaal uitgeprobeerd, maar de muziek bleef als een vette brij op je afkomen. Zang, gitaar en harmonica gingen vaak ten onder in de rest van het geluid. Jammer, het is een leuke band, die beter had verdiend.
Leif de Leeuw Band
Voor de volgende act, de Leif de Leeuw Band vreesde ik hetzelfde probleem met het geluid, maar dat bleek tijdens hun set beduidend beter te zijn.
Helemaal optimaal was het nog steeds niet, maar een verbetering. De band rond gitarist Leif de Leeuw heeft met Britt Janssen (zang, gitaar), Eibe Gerhartl (bas) en Tim Koning (drums) vier uitstekende muzikanten, die het potentieel hebben uit te groeien tot een absolute topband.
Tijdens de set worden zowel eigen nummers van de EP “Deluxe” en cd “Leelah” als een tweetal covers gespeeld. Eigen werk zijn bijvoorbeeld “Real This Time” en “Strictly Confidential”; de covers zijn “Hocus Pocus” van Focus en “Whipping Post” van de Allman Brothers Band. De basis van de band staat met bassist Gerhartl en drummer Koning als een huis.
De steeds lachende Leif de Leeuw kan zijn gitaar zowel laten scheuren als zingen en behoort absoluut tot het beste wat de jonge generatie bluesmuzikanten te bieden heeft. De absolute topper in de band is zangeres/gitariste Britt Janssen die met haar stem, haar aanwezigheid en songwriters kwaliteiten de band naar een hoger plan tilt. De set van slechts een half uur was voor deze band te kort naar mijn zin, maar zo werkt het nu eenmaal met festivals. De volgende band staat alweer in de startblokken.
Henrik Freischlader
Als derde en laatste act staat de Duitse gitarist Henrik Freischlader geprogrammeerd.
De benaming ‘gitarist’ is waarschijnlijk iets te mager. De 33-jarige is multi-instrumentalist, componist, producent en eigenaar van zijn eigen label, Cable Car Records. Vanaf 2006 heeft hij twaalf cd’s uitgebracht, waarvan het dit jaar verschenen “Openness” de meest recente is. Na in 2014 met een tournee afscheid van zijn oude band genomen te hebben wordt hij nu door twee nieuwe muzikanten begeleid.
Met hen, Alex Grube (bas) en Carl-Michael Grabinger (drums), laat hij een iets langere set dan beide voorgangers horen met een korte bloemlezing uit oud en nieuw werk.
Het geluid in de zaal was nog steeds niet goed, maar ongeveer van hetzelfde niveau als dat bij het optreden van de Leif de Leeuw Band. We horen eigen nummers als “Got It Made”, “Early Morning Blues”, “Today I’m Gonna Change” en “Bad Dreams – Wolkenwinde”. En een enkele cover zoals Albert King’s “Pretty Woman” en het van Johnny ‘Guitar’ Watson bekende “Cuttin’ In”.
Freischlader en zijn begeleiders zetten een prima en energieke set neer. Een ‘Zugabe’ hoorde er in ieder geval bij. Na het afscheid van twee jaar geleden kan worden geconcludeerd dat Henrik Freischlader met zijn nieuwe band en het nieuwe album met onverminderde kracht en inzet weer helemaal terug is.
