Een sfeerverslag van het 6e Yellowtime Blues te Geel – België op 3 september 2016. Een verslag van Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik hier om het album te bekijken.
Na drie jaar afwezigheid zijn de reporters van The Blues Alone? ook dit week-end weer de grens Nederland – België gepasseerd om dit keer een kleinschalig opgezet festival bij te wonen. Met een bezoekersaantal van een 450 man kan je met recht van een intieme sfeer spreken. Wat in 2010 begon als een jazz festival op de eerste zondag van september werd in 2013 uitgebreid met een extra dag voor een bluesprogrammering. We zijn in Geel voor het Yellow Blues wat net als bij ons eerste bezoek in 2013 gehouden wordt op een privé landgoed aan Op De Busser (Molseweg).
Een festival met een zéér sfeervolle aankleding zoals plankiers, een dansvloer, tafeltjes en stoeltjes, terras-heaters, bediening aan tafel of zelf halen aan de 2 bars w.o. 1 voor Champagne (!) en een tweetal kwaliteit eet-counters. Veel van deze faciliteiten worden gesponsord door de lokale middenstand. Ook dit jaar worden de vier acts weer door M.C. Hans Claesen aangekondigd.
Het spits van het Yellowtime festival wordt deze zaterdag in Geel afgebeten door het duo Tiny Legs Tim en Steven Troch. Het is een ondankbare taak omdat de vroege vogels die mondjes maat arriveren in de privé tuin van onze gastvrouw meteen de luxe eet-stands opzoeken dan wel slepen met tafeltjes en stoeltjes naar een nóg beter plekje onder het luxe tentendak.
Tiny Legs Tim is het alter-ego van Gentenaar Tim De Graeve, hij brengt jaren 30 blues – soms verpakt in een eigen arrangement – samen Steven Troch die Tim begeleidt op de blues-harp. De set begint met een instrumentaal nummer en voor het aankondigen van de opvolger krijgen we een scoop te horen dat de heren over twee weken gezamenlijk de studio induiken om aan de veelvoorkomende vraag – een album van dit akoestische duo – te voldoen. Goed nieuws dus voor de liefhebber van het akoestische werk, maar men moet nog even geduld hebben want het album staat op de kalender voor begin 2017.
Van TLT speelt dit aimabele duo ‘You Can’t Win ‘Em All’ en zo wordt deze bluesavond lekker ‘mellow’ in gestart. ‘Steppin’ Up’ is ook op de set-list gezet, Robert Johnson’s ”Cross Road Blues’ is voorzien van Tim’s eigen tekst zoals “empty pillbox in my hand, I hear the ambulance coming” – “my heart stop beating, no pulse to feel” lyrics die door je ziel snijden. Maar ook ‘Testament’ een nummer over wat te doen met Tim’ gitaren mocht hij – God verhoede – komen te overlijden. Steven Troch en Tiny Leg Tim genieten zichtbaar van de door hen gebrachte tempowisselingen in ‘Walk With The Devil’. Deze muzikale klasse geholpen door de hoge temperaturen lijkt het of we in de tuin van Oak Alley Plantation in Louisiana zitten. Tiny Legs Tim speelt een superieure slide gitaar waarbij blues-harpist Steven Troch voor de finesse zorgt.
Wederom kan ik, gezeten aan een tafeltje met een mooie schaal met oesters, tapas een een heerlijk glas champagne genieten van Tim’s stem, het klinkt zó lekker. Dat Tiny Legs Tim er in slaagt de aandacht van het publiek vast te houden vinden wij vermeldenswaardig. Dit genre blues leent zich normaliter meer voor het club-circuit maar ik kan toch vele échte luisteraars waarnemen. Son House’s song ‘Death Letter Blues’ maakt op mij een verplétterende indruk!
Maar ook een nieuw nummer wordt ten gehore gebracht ‘Second Round’ waarbij ook weer die mooie samenwerking tussen deze twee introverte heren waar te nemen is. Een voorproefje op wat vanavond komen gaat is het nummer van R.L. Burnside ‘Sometimes’. Ondanks dat deze twee heren, Tim De Graeve en Steven Troch het spits moesten afbijten, hebben zij een intense akoestische set ten gehore gebracht. Ik kan niet wachten op het album van deze twee!
Afgelopen mei zag ik voor het eerst Phil Bee’s Freedom optreden op het Ribs & Blues 2016 in Raalte en was met stomheid geslagen. Philippe Bastiaans, de zanger en frontman van de band wordt in Phil Bee’s Freedom omringd door niet de minste musici! J.F. Klaver is de gitarist/vocalist, toetsenist is Pascal Lanslots, de ritme sectie wordt gevormd door Arie Verhaar op drumms en Wil Hermens op de bass en we zien nog een tweede gitarist in de band die als Berland Rours door het dagelijkse leven gaat.
Al meteen bij het eerste nummer van de hand van Derek Trucks ‘For My Brother’ gaan de haren op mijn armen omhoog staan door de Hammond solo van Pascal Lanslots. Ja, dit wordt ook hier op Yellowtime 2016 weer genieten van een superieure band. De twee gitaristen hebben beiden een grote rol in ‘Move On Down The Line’. Als tribute aan Mike Mattison van de Tedeschi Trucks Band wordt ‘Down Don’t Bother Me No More’ op excellente manier gestart met een snerpende slide intro van JFK maar ook Phil Bee’s interpretatie van het nummer is van uitzonderlijke klasse waarbij de tweede stem van JFK tijdens de gitaarsolo van Berland Rours bij vele toeschouwers emotie losmaakt.
Ondanks de invitatie aan het publiek toch wat dichterbij te komen en een dansje te wagen op de dansvloer wil ook tijdens ‘Ain’t That Loving You’ dit niet lukken. Aan de band ligt het niet, het gitaar duel tussen Berland en John F. lijkt me toch wel de menigte over te moeten halen of ligt het wellicht aan het vroege uur? Een fenomenaal jazzy intermezzo van Pascal Lanslots in ‘I Gott Fly’ is een wegdromer, zijn ‘snippet’ van Gershwin’s ‘Summertime’ is alleen voor de insider te herkennen; Pascal 4 Ever!
Anderhalf jaar geleden overleed Philippe’s moeder, hij zingt ook hier in Geel ‘See You On The Other Side maar “je mag het relateren aan iedereen waar je van gehouden hebt” aldus de frontman. Alle superlatieven komen in mij op, super, gevoelig, top; prachtige combi van stemmen maar het gevoel wat er door Phil in gelegd wordt is ongeëvenaard! JFK’s pedalboard krijgt een hoofdrol in Derek & the Dominos’ funky nummer ‘Got To Get Better In A Little While’ waar onderwijl een vers pintje voor de band wordt aangereikt, ook hier wisselen de gitaristen elkaar weer af voor de solo’s maar JFK blijft zich bedienen van de pedaltrain, grote klasse!
Ondertussen geniet ik met volle teugen van Wil Hermans die staat te bassen dat het dak van de podiumtent ervan af gaat. Deze band zit zo goed in elkaar geen wonder dat zij met recht de winnaars van de Dutch Blues Challenge 2015 geworden zijn. De set wordt afgesloten met Freddie King’s ‘Big Legged Woman’ waarin een funky gitaarsolo van Berland Rours.
Overtuigde Phil Bee’s Freedom Ton Kok in Rotterdam, mij in Raalte, nu is ook het Belgische publiek overtuigd. Phil Bee’s Freedom een band waar menig binnen- en buitenlands festival niet meer om heen kan!
WB & The Mercenaries openen hun set om half tien met een instrumentaal nummer om de vingers los te maken. Deze band gevormd door gitarist/frontman/zanger Walter Broes (Seatsniffers); bassist Bart Vanstaen (Baboons) en drummer Lieven Declercq (The Internationals) zijn Walter’s huurlingen die het trio completeren. Ook hier op Yellowtime Blues zien we Walter Broes niet alleen de vintage Guild maar ook een lichtgewicht Coppertone Baritone Telecaster bespelen. Laatstgenoemde Telecaster bouwde hijzelf en voorzag deze baby zelf van kleur. Ook deze beide gitaren verwent weer de oren van de aanwezigen met een prachtig vol geluid. Eerlijk gezegd lijkt het wel of WB uit elke gitaar het beste kan halen, welk merk, akoestisch of elektrisch hij krijgt er met zijn passievolle speelstijl altijd wel iets moois uit.
Ook Walter roept net als Phil Bee het publiek naderbij te komen, als het moet met tafel en stoelen want het is voor de band “gelijk een lege zaal”. Gelukkig voor mijzelf is dat ook hier in Geel ‘Security’ op de set-list staat; oei wat kan ik toch genieten van de stem van deze gitaarvirtuoos Walter Broes. “Slow dansen, dit is uw kans – pakt elkaar vast” is de introductie voor ‘Man Child’ nog zo een uit het rijtje van mijn favorieten uit WB & The Mercenaries scala.
Vooraf de set in een zeer kort gesprekje aan de bar vertelt Walter Broes mij dat hij het ontzettend druk heeft gehad met optreden én opnemen van het album dat gelukkig niet lang meer op zich zal laten wachten want vele fans met mij zijn ongeduldig naar de uitkomst. Dat WB niet bezig is aan zijn “first rodeo” blijkt nog maar eens aan de overtreffende muzikaliteit hier op het podium van Yellowtime ten toon gespreid. Overtreffende muzikaliteit ook van drummer Lieven Declercq en Bart Vanstaen die inmiddels de up-right bass heeft verwisseld voor de 4-snarige bass die hij met een pick bespeelt. Eindelijk hebben de dansers de weg naar de dansvloer gevonden bij ‘Come On Down’.
De rockabilly invloeden van de Seatsniffers periode zijn nog hier en daar te bespeuren maar tóch heeft de set-list een kleine verschuiving ondergaan, meer Rhythm & Blues en Roots. Hoe dan ook, de toeschouwers in Geel laten uiteindelijk de heupen zwaaien op de klanken van WB & the Mercenaries. Alweer is TBA? getuige geweest van een prominent goed optreden van een band die inmiddels alweer drie jaar aan de weg timmert.
Het wordt tijd dat we WB & The Mercenaries na Moulin Blues nu ook weer eens op andere podia in Nederland tegen gaan komen. Met de woorden “blijf voor de Boogie Beasts want daar gaat u wél bij dansen” sluit Walter Broes dit succesvolle optreden af. Wij hebben wéér genoten, dank Mercenaries, dank Walter!
De laatste band op de Geelse podium, Boogie Beasts, is ook geen onbekende meer voor de vaste lezer van dit on-line muziekmagazine. Al vijf keer stond de band garant voor een ferme reportage over hun hoge niveau van performing. Fabian ‘Lord’ Bennardo zit misschien in het dagelijkse leven in de verlichting want hij bekommert zich vooraf de set niet alleen om de reusachtige BB lichtreclame achter drummer Gert Servaes maar ook over de vroege kerstverlichting gedrapeerd dwars over de instrumenten en versterkers die staan opgesteld.
Na een ietwat lange soundcheck is het om kwart over elf dan eindelijk tijd voor R.L. Burnside geënte blues van deze samenwerking door Walen blues-harpist Fabian ‘Lord’ Bennardo, Matthias ‘The Goon Mat’ Dalle op de gitaar en vocals en Vlamingen gitarist/zanger Jan Jaspers en voorgenoemde drummer Gert Servaes.
Niet alleen R.L. Burnside is een inspiratie voor deze band maar ook John Lee Hooker en Muddy Waters zijn een inspiratie. Trance-achtige boogieblues of zoals ze het zelf noemen punkboogie. Het van oudsher intro van Son House is (tijdelijk) komen te vervallen. Met “make some noise” willen deze lieveherenbeesten de participatie van het publiek een feit maken, het lukt wonderwel mede dankzij de jongere bezoekers maar ook de wat minder jonge vrouwelijke bezoekers kunnen het lijf maar moeilijk stil houden op de sensuele klanken van Lord Bennardo’s bluesharp.
Links van mij ben ik getuige van een zeer sensuele dansende dame die helemaal opgaat in de muziek van de Boogie Beasts. Wederom ben ik getuige van de synergie tussen deze Vlamingen en Walen tijdens ‘Shake Me’, ‘Soul Keeps Trying’, ‘Would You Please Shut Up’ terwijl Fabian aan de rand van het podium nog maar eens de ‘maddammen’ opzweept. John Lee Hooker’s ‘Boogie Woogie All Night Long’ en met de mededeling dat onze gastvrouw Greet Mannaerts gevraagd heeft “het kot af te breken” zetten de mannen het nummer ‘The Game’ in.
Ook nu is dit nummer voor mij weer een winnaar.’Boogie Chillen’ knap met een flardje van ‘Smoke On The Water’ van Deep Purple verweven laat de dansvloer nog meer vol lopen dan dat zij al was. Walter Broes heeft gelijk gekregen dat er bij de Boogie Beasts wel gedanst zou gaan worden.’Disco’ is het laatste nummer van de set waarbij Matthias het publiek zo instrueert dat het – samen met de musici overigens maar zónder de ‘voguer’ – van links naar rechts beweegt.
Natuurlijk kan na een zo succesvolle set de vraag voor een toegift niet genegeerd worden en er volgen nog twee nummers – Honey en Find A Woman – waar Jan Jaspers de gitaar voor de tamboerijn verwisseld heeft. Boogie Beasts, dé garantie voor een feestje!
Deze zéér geslaagde 6e editie van Yellowtime wordt voor de tweede maal genoteerd in de boeken van de The Blues Alone?, de reporters bedanken de organisatoren voor hun zorg, de vrijwilligers bedankt voor de tomeloze inzet én de geluidstechnicus voor zijn goede geluid tijdens dit sympathieke festival!
