Southern Blues Night werd op 19 maart 2016 gehouden in Parkstad Limburg Theater, Heerlen. Een sfeerverslag door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois (bekijk hier de foto’s).
Dit jaar, 2016, zijn er een aantal festivals van Neerlandse bodem die een feestje vieren. Zo is er het feestje t.g.v. de verkiezing tot beste Europees festival van Ribs & Blues (14-16 mei a.s.) in Raalte die tevens hun 20e editie vieren, er was de eerste editie van het Ashville festival in Assen maar ook de eerste editie (16 april a.s.) van de Southern Roots Night in Heerlen. Echter Heerlen viert nóg een feestje, het Parkstad Limburg Theater viert ook de 20e editie van de Southern Blues Night.
Na onze afwezigheid tijdens dit festival van 2015 zijn de verslaggevers van uw on-line muziekmagazine er dit jaar wél weer bij. De line-up is ook deze keer er weer één om de vingers bij af te likken. Dit jaar veel Afro-Amerikaanse acts, een Australische, een Canadese maar ook zéker veel talent en gevestigde namen van Nederlandse bodem zijn vertegenwoordigd.
Na ons middagbezoek (lees verslag hier) aan het radio programma ‘Hubert On The Air’ voor L1 radio waar een selectie van muzikanten een voorproefje heeft gegevan wat de bezoekers vanavond te wachten staat; kunnen we ons nu in het feestgedruis storten en het feestje meevieren van de 20e editie van de Southern Blues Night. De rij vóór en in de hal van het Parkstad Limburg Theater van Heerlen belooft veel goeds; er staat nog steeds veel volk te wachten ook al zijn de deuren al een kleine twinting minuten geleden open gegaan.
Alsof de muzikale hoogstandjes vanavond op de line-up staan nog niet allemaal genoeg zijn, ontvangen alle betalende bezoekers van de Southern Blues Night ook nog een gratis cd ter gelegenheid van haar twintig jarig bestaan. Deze live-cd is een compilatie van de beste optredens gedurende 20 jaar Southern Blues Night.
De presentatie van de jubileumeditie van de Southern Blues Night is dit jaar in handen van Kristel Roulaux. Zij is onze MC op het Juke Joint podium, in het DSM Theatercafé waar zij zelf in 2014 met haar band The Nines het spits af mocht bijten. MoJones is de MC in de Limburgzaal en Paul Versteegen spreekt de bezoekers toe in de prachtige Rabozaal. Onze vertrouwde presentator John Hendrix kan dus deze editie overal zélf even toeschouwer zijn.
Aan The Ragtime Rumours, winnaars van de BRUL-contest 2015, om het festival te openen op het Juke Joint podium van het DSM Theatercafé. Deze band had zich ook makkelijk Young meets Old(er) kunnen noemen want de band wordt gevormd door twee jonge en twee oudere mannen. De jongemannen heten Tom Janssen en Thimo Gijezen beiden vocals en gitaar; Huub Steegmans – upright bass en Sjaak Korsten – vocals en drumms zijn de meer ervaren mannen.
Zij brengen vol overgave een verfrissende mix van blues en roots, ragtime, Americana en Hillbilly. Luke Winslow-King, J.D. McPherson en Johnny Cash zijn hoorbare invloeden. Jammer genoeg kunnen we niet de hele set in het Theatercafé bijwonen want in de Limburgzaal staat Super Chikan & the Dynaflow op het program. We herinneren gelukkig nog de weg er naar toe, rechts, trapje op, trapje af en links achter de zaal langs want rechts pleegt het meestal dicht te slibben.
Super Chikan en zijn Nederlandse begeleiders op deze tour bestaat uit ritme-sectie Eduard Nijenhuis op drumms en Jan Markus op bass, voor deze tour aan de The Dynaflow toegevoegd zien we op gitaar Harold van Dorth van Fat Harry & the Fuzzy Licks.
Net als tijdens het Rotterdamse An Evening With The Blues openen de mannen met een instrumentaal nummer, zo wordt het publiek wat nog buiten de zaal aan de kleine bar staat te keuvelen getriggerd om ook te zaal te betreden. Super Chikan, altijd weer spelend op de eigen gebouwde gitaren, brengt ook hier op de Southern Blues Night covers en wisselt dit af met eigen werk.
Hij en zijn begeleiders zitten er lekker in, de mannen hebben er zichtbaar plezier in samen te musiceren. Super Chikan zie ik keer op keer zijn mede bandleden een goedkeurende blik toewerpen. Ook het publiek kan de combinatie muzikanten zeer waarderen. Boogie Woogie, Chicago Blues, Rock ‘n Roll, alles passeert de revue.
Zó zit de sfeer er al snel in op deze vroege avond; benieuwd wat voor moois deze 20e editie van de Southern Blues Night nog meer voor ons in petto heeft.
Ook op de 20e editie van de Southern Blues Night zijn twee zo geheten buskers aanwezig, zij vermaken het publiek op hun weg naar de diverse zalen van het theater met de vertolking de vooroorlogse- en country-blues beïnvloed door Robert Johnson, Son House, Leadbelly en natuurlijk Charlie Patton. The Roots Brothers, een trio bestaande uit Robin Smeets – vocals en bluesharp, Raymond Hensgens – upright bass en Jean Notermans – gitaar zien we op onze weg naar de Limburgzaal.
Zij brengen een uitgeklede roots, terwijl Third House On The Left, Robbert Duijf – vocals en gitaar en Guido Brasse – percussie, bluesharp en vocals hun podium hebben bij de trap naar de Rabozaal ook hun Ierse invloeden laten horen maar ook de Gospel is goed vertegenwoordigd in hun sets.
Lloyd Spiegel verzorgt de tweede set in het DSM Theatercafé; deze man blijkt volgens het programma boekje een drijvende kracht achter de akoestische bluesscene in Australië. Lloyd Spiegel schreef al 8 albums op zijn naam en speelde voorprogramma’s van Ray Charles, Bob Dylan en Etta James. Een imposante muzikant dus deze Lloyd Spiegel, ook zijn fysiek is imposant…..op mij komt hij over als een zeer aimable man. Dat Lloyd Spiegel down-under een aantal Australian Blues Awards kreeg uitgereikt voor artiest van het jaar, album van het jaar, song van het jaar en producer van het jaar blijkt hem niet te weerhouden hier in Heerlen op het Juke Joint podium van het DSM Theatercafé te beginnen de Nederlandse en Belgische bezoekers kennis te laten maken met zijn muziek…..De man ging op 16 jarige leeftijd richting Boston om daar bij een familielid te gaan wonen echter Lloyd bleef steken in Chicago en trok in bij Brownie McGhee; ook toerde de jonge Lloyd als voorprogamma 3 maanden met B.B. King. Lloyd Spiegel bespeelt een van Tasmaan hout zelf gebouwde akoestische Cole Clark gitaar en begeleidt zichzelf met een bijna niet zichtbare, electrisch versterkte, Wazinator stompbox.
Lloyd Spiegel staat hier op zijn eerste Nederlandse festival zijn mannetje; zijn stem is krachtig en zijn gitaarspel wekt mijn respect. Volgens Lloyd is de gitaar, die 52 graden Celcius gewend is, nog niet helemaal geacclematiseerd zodat veelvuldig stemmen helaas tussen de songs zal plaatsvinden. De haren op m’n armen staan rechtop bij het nummer ‘Tangled Brew’; zó intens! Brownie McGhee wordt geëerd met ‘Walk On’ maar ook B. B. King krijgt zijn hommage in de vertolking van ‘Sweet Little Angel’.
Zijn introductie hoe hij ooit het nummer ‘If I Killed Ye’ When I’d Met Ye’ schreef levert hem een gulle lach van de in grote getale aanwezige bezoekers. De aanleiding bleek een medepassagier in de Greyhound bus te zijn die glimlachend vertelde dat als hij zijn vrouw had vermoord toen hij haar leerde kennen dat hij op het moment van de ontmoeting uit de gevangenis gekomen zou zijn……..hij deed het niet overigens! Wij moeten het, helaas, hierbij laten want door de overlappende programmering van de Southern Blues Night moeten we de pas erin zetten richting grote zaal.
In het verslag van het radio programma ‘Hubert On The Air’ de aanloop tot deze Southern Blues Night vertelde ik u dat Junior Mack al eerder op het podium van de Rabozaal in het Parkstad Limburg Theater Heerlen stond en wel met The Heritage Blues Orchestra. Dat was in 2013, klaarblijkelijk heeft hij destijds zoveel goodwill opgebouwd bij de bluespurist want ook nu is de zaal weer propvol zodat wij laatkomers ons nog even in het gangpad moeten posteren. Junior Mack die al een kleine twintig minuten het publiek verbaast met zijn vocals en de beroering op de snaren wordt voor deze gelegenheid begeleid door Blind B & the Visionaires.
Anders gezegd Dutch Blues Award winnaar 2015 bassist Bart Kamp (waarschijnlijk is hij de Blind B), The Visionairs zijn tweevoudig DBA winnaar (2012 en 2015) Jody van Ooijen op drumms en Richard van Bergen op gitaar. Junior Mack daagt Richard van Bergen keer op keer uit op de gitaar maar het wederzijds respect is een verademing om mee te mogen maken.
Heerlijk hoe deze mannen staan te genieten van elkaars virtuositeit op de snaren. Al snel concludeer ik dat dit de tweede set is vanavond die een verpletterende indruk op mij maakt. We zijn getuigen van funky ritmes zoals Albert King’s ‘Break Up Somebody’s Home’ of de bluesstandard ‘Born Under A Bad Sign’ maar ook de old-school blues van Sleepy John Estes’ ‘Special Agent’ of wat te denken van Junior Mack‘s werk bij Jaimo’s Jazz Band (Allman’s drummer) met het nummer ‘Dilemma’ met solo’s van Richard van Bergen maar ook een super vette bass groove van Blind B. a.k.a. Bart Kamp.
Wat te zeggen van Jody van Ooijen die hier tijdens de Southern Blues Night 2016 opnieuw bewijst waarom hij de tweemaal de Dutch Blues Award voor beste drummer in de wacht sleepte……Veranderende ritmes, veranderende genres, deze man laat alles zo ontzettend gemakkelijk voorkomen terecht dat Junior Mack hem een uitgebreide solo gunt! Ook hier kunnen we niet tot het bittere eind blijven maar kiezen voor een kleine wandeling via trappen, sanitaire stops en versnaperingen een weg richting Juke Joint podium, in het DSM Theatercafé. Zoals bij zoveel festivals met overlappende programmering moeten er keuzes gemaakt worden; u heeft in ons verslag ‘Spin That Vinyl‘ van de radio uitzending ‘Hubert On The Air‘ kunnen lezen dat Dwayne Dopsie en zijn Zydeco Hellraisers hun Europese tour met niet minder dan 18 optredens op het laatste moment hebben afgezegd. Vele festivals moesten op korte termijn een vervanger zien te vinden de Southern Blues Night heeft dat gedaan met de invulling van Chamgpagne Charlie met Dutch Blues Award winnaar blues-harpist Gait Klein Kromhof. Onze spoorboekje laat helaas geen tijd om deze band in de Limburgzaal te bezoeken.
In de foyer zal Boo Boo Davis aanstonds zijn opwachting maken; zagen we de man in de vorige eeuw, làng geleden dus, nog op straat in Utrecht musiceren, inmiddels gaat het de 72 jarige Amerikaan meer voor de wind met zijn recorddeal bij het Nederlandse Black & Tan Recordlabel. De vocalist en blues-harpist komt uit Mississippi en wordt bijgestaan door gitarist Jan Mittendorp en John Gerritse op drumms. Recentelijk bracht hij bij bovengenoemd recordlabel een door de media zeer goed ontvangen album uit met de titel ‘Oldskool’, alweer zijn tiende exemplaar! Een album wat volgens de lovende recensies klinkt zoals het hoort te klinken; rauw, onheilspellend en onherroeplijk en onafwendbaar. Toegegeven het album riep dat gevoel niet helemààl bij mij op maar de live-set doet ondanks het opzwepende gitaar geweld van Jan Mittendorp en de stuwende kracht van drummer Jan Gerritse dit nog minder. Allereerst durf ik te betwijfelen of Boo Boo Davis‘ opener van de set met de introductie “Musik ist Scheisse en Blues Sucks” een lekkere binnenkomer is. Tja, je moet van je hart geen moordkuil maken maar ook Boo Boo Davis teksten zijn zelfs voor mij bijkans onverstaanbaar, het lijkt of zijn vocalen ergens blijven zweven en niet het publiek bereiken. We besluiten de foyer te verlaten en verkiezen het bijwonen van de set van Chris Beard in de Rabozaal.
Zoals we al in ons verslag van An Evening With The Blues meldden heeft de volgende artiest inmiddels de bijnaam ‘Prince of The Blues’ gekregen dat hij deze bijnaam met verve draagt heeft u als trouwer lezer van The Blues Alone? ook al gelezen. Chris Beard is de zoon Joe Beard eveneens een bluesman, Chris‘ eerste noten op de gitaar leerde hij van zijn vader én van de ‘King of The Blues’ Buddy Guy maar ook van Luther Allison. Beïnvloed door deze legendarische muzikanten laat Chris Beard de volle Rabozaal een ongeëvenaard gitaarspel zien en horen.
Chris Beard wordt ook in Heerlen bijgestaand door zijn Belgische kompanen; Steve ‘Dynamite’ Wouters op drumms, Patrick Cuyvers op de toetsen en vocals (beiden D-Tale) en last but not least Renaud Lesire (Little Hook) vocals en bass.
We komen binnen bij ‘Blues Is My Business’ en we vertrouwen Chris Beard dat hij ook vanavond in Heerlen zijn woord houdt. Chris Beard brengt een hoge dosis blues-rock; ‘Ten Toes Up Ten Toes Down’ waarin wij getuige zijn van een skattende Patrick Cuyvers, maar Chris Beard kan ook een mooie ballad aan.
Ook in Heerlen staat Ronnie Baker Brooks”It Takes A Smart Man To Play Dumb’ op de set-list, een nummer wat Chris opnam met Ronnie op Chris’ album ‘Who I Am And What I Do’ uit 2010. Ook hier op de Southern Blues Night is Chris Beard van plan zich volledig te geven, de transpiratie loopt over wimpers langs het gezicht en de gouden gitaar aan het collier het luchtige pak in.
Alsof de vocalist/gitarist zich nog niet genoeg inzet komt hij ook deze keer weer de zaal in; eerst de trappen op om daarna de op de voorste rijen aanwezige dames de aandacht te geven. Sommige krijgen een kusje bij anderen kruipt hij op schoot maar ook de heren worden niet overgeslagen als blijkt dat hij met diverse mannen op de selfie gaat.
Intussen blijft hij de gitaar bespelen en zorgt Patrick Cuyvers achter de toetsen weer voor vuurwerk. Van het album ‘Live Wire’ uit 2005 speelt Chris de Tribute To “uncle” Luther Allison, de vriend van z’n vader. Maar niet voordat we allemaal geïnstrueerd stil te zijn! Heel stilletjes na de afloop van dit nummer zijn we ook hier weer genoodzaakt de zaal voortijdig te verlaten.
De voorlaatste act is inmiddels begonnen in de Limburgzaal van het Parkstad Limburg Theater, Shakura S’Aida en haar bandleden, Jesse Karwat op piano, Paige Armstrong op gitaar en Roger Williams op de 5-snarige bass en drummer Tony Rabalao zullen ook hier weer een onuitwisbare indruk achterlaten. Voor die lezers die nog niet van deze dame hadden gehoord of over hadden gelezen hier nog een beknopte inleiding.
Deze diva, in de goede zin van het woord, trekt inmiddels een kwart eeuw publiek, haar repertoire is een mix van gospel, blues en soul maar getuige haar keuze voor de songs van Billy Holiday en Nina Simone is de jazz voor haar ook geen onbekend terrein. Dat zij niet altijd als solo zangeres ‘on the road’ was getuige haar samenwerking als achtergrond zangers bij Patti LaBelle. De Limburgers die niet op Blues Peer van 2015 waren zijn vandaag net zo verrast als de bezoekers van An Evening With The Blues. Shakura blaast ook hen met haar vocale bereik volledig uit de sokken!
De menigte is wild van enthousiasme en Shakura maakt daar gretig gebruik van….als zij tijdens het optreden moeite heeft om de noten te halen zegt ze “you know what? I’m not gonna sing this – you are!” Deze ‘Queen of Rock ‘n Soul’ zoals een van de nummers heet die vanavond hier ten tonele gevoerd wordt is niet alleen een wervelende performer maar ook een gewillig model voor de vele fotografen die zich verdringen om de vrouw in de sexy, maar toch ‘classy’ zwarte leren outfit op de plaat te vereeuwigen.
Het is grappig hoeveel meer je waarneemt als je jezelf ergens in een hoekje verschanst…..De set-list is nagenoeg hetzelfde als die van Rotterdam een week eerder en dus piepen we er heel even tussenuit om de uitreiking van de Dutch Blues Award voor Best Blues Band van 2015 in het DSM Theatercafé bij te wonen.
Wij, en met ons vele fotografen/verslaggevers, blijken te laat voor de door DBA winnaar voor beste bassist Bart Kamp uitreiking van de Dutch Blues Award voor Best Blues Band van 2015 aan de leden van Rootbag maar collega Wil Wijnhoven, managing editor van de blueswebsite Bluesbreeker is zo collegiaal om ons zijn gemaakte foto’s te gunnen van de uitreiking zodat u als lezer tóch een beeld kan krijgen van deze ceremonie. Ook de uitreiking door Richard van Bergen van de Dutch Blues Award 2015 voor Beste Drummer aan Jody van Ooijen; zijn tweede overigens, hebben we moeten missen. De kerseverse winnaars, het blues-trio van meestergitarist Richard van Bergen, Dutch Blues Award winnaar voor Beste Drummer Jody van Ooijen en bassist Roelof Klijn, zijn alvast begonnen de laatste set op de Southern Blues Night 2016 te verzorgen. Rootbag staan bekend om hun mix van Deltablues, de New Orleans’ groove maar ook zeker hun swampy geluid van rhythm ‘n blues uit de veertiger/vijftiger jaren. De toeschouwers in het propvolle DSM Theatercafé voor het Juke Joint podium horen voor de bluesfanaat inmiddels bekende nummers. Van ‘Walk On In’ worden we blij, dit is een lekker in het gehoor liggend nummer wat op het volgende album opgenomen zal worden maar ook ‘Nobody’ en ‘Don’t Lose Your Pride’ klinken weer optimaal. Omdat we de mannen al velen malen hebben mogen aanschouwen kunnen we de verleiding niet weerstaan om terug naar de enige vrouw op de line-up van de Southern Blues Night te gaan. Met gebaren die de excuses over moeten brengen naar de Beste Blues Band van 2015 Rootbag gaan voor de laatste maal vóór de bar rechts, trapje op, rechtdoor, trapje af en links de Limburgzaal in.
We komen binnen als Shakura S’Aida het publiek vraagt of ze mee willen naar de kerk “wanna go to church?” natuurlijk willen Limburgers dat Shakura! We zingen uit volle borst mee met ‘Ya Ya’ wat gevolgd wordt door een slow-blues. Gitarist Paige Armstrong is wéér subliem in ‘Time’; het publiek beloont de band met ovationeel applaus waarna een toegift of twee niet uit kan blijven…..Ik ken de tekst al “Stomp Your Feet, Clap Your Hands and Moan” probeer ik op toon mee te zingen, natuurlijk kan ik de lagere registers niet halen zoals deze Shakura S’Aida kan maar ik blijf het proberen en samen met mij probeert de hele zaal ‘Your Love Always Got Me By’ met de bandleden die zich inmiddels allemaal bij Shakura aan de rand van het podium hebben gevoegd te zingen. Zó komt er een mooi einde aan een feestelijke 20e editite van de Southern Blues Night.
Als we met de stroom mee onze weg terug proberen te vinden naar het Juke Joint podium, in het DSM Theatercafé voor de legendarisch Southern Blues Night Jam blijkt deze dit jaar door het verlengde programma niet plaats te vinden. Jammer want dat is één van dingen waar vele bezoekers, muzikanten en verslaggevers altijd weer naar uitkijken.
De verslaggevers van The Blues Alone? bedanken de organisatoren, vrijwilligers, security en bedienend personeel van de Southern Blues Night voor hun gastvrijheid en hopen er 25 Maart 2017 weer bij te mogen zijn.
Onze speciale dank gaat uit naar Wil Wijnhoven voor het gebruik mogen maken van zijn foto’s van de DBA uitreikingsceremonie.
Prachtig verslag met schitterende foto’s !
Heb het met heel veel plezier gelezen en bekeken.
Dank !
Bedankt Peter; we blijven ons best doen de lezers te enthousiasmeren om vooral live optredens te gaan of blijven bijwonen.