Recensie: Nicolette Johns
Ian Siegal en Jimbo Mathus hebben in November 2014 een zaadje geplant tijdens hun ‘Roots To The Core’ toer en in Maart 2015 is dit zaadje uitgegroeid tot een mooie gewas en kunnen zij de eerste lovende recensies van het bij Nugene Records uitgebrachte album ‘Wayward Sons’ oogsten. Wayward betekent zoveel als eigenzinnig; toegegeven dat zijn deze mannen ook maar de eigenzinnigheid aan de muziek van Ian Siegal en Jimbo Mathus is slechts dat zij tegen de stroom in nog steeds trouw blijven aan hun liefde voor de country-, traditional-, singer/songwriter-song onder begeleiding van de akoestische gitaar, mandoline en bluesharp.
Het album ‘Wayward Sons’ is een live opname van hun laatste show van de Nederlandse leg van de ‘Roots To The Core’ toer in Amersfoort, meer precies op het muziekpodium De Noot. Ian Siegal opent de show met de introductie van Jimbo Mathus, de man die al twee Grammy awards in de wacht sleepte en met niemand minder dan Buddy Guy optrad en ook te horen is op diens ‘Sweet Tea’ en ‘Blues Singer’.
‘Wayward Sons’ is een live album waar de vriendschap van de twee muzikanten vanaf druipt, het wederzijds respect voor elkaars kunnen is duidelijk te horen, de heren zetten een gedegen set neer daar in De Noot. De mannen doen niet voor elkaar onder, de één daagt de ander uit óók te excelleren. Natùùrlijk worden er in de gesproken intermezzo’s ook kleine steekjes onder water gegeven maar Ian en Jimbo doen hun zegje met een grote dosis humor zoals velen inmiddels van Ian Siegal gewend zijn.
Dit album bevat negentien songs met twéé toegiften als extraatje, een selectie songs van eigen hand maar ook covers van de hand van bijvoorbeeld Townes van Zandt en Leadbelly en veel traditionals.
Ian Siegal ontmoette Jimbo Mathus voor het eerst tijdens Hill Country Picnic Festival van 2013, slechts één dag later namen zij samen met Cody en Luther Dickinson, Alvin Yougblood Hart het album ‘Picnic Sessions’ op in de Zebra Ranch Studio, Coldwater Ms. De eerste track op het album is ‘In The Garden’, een nummer van Jimbo en waarin hij voor de vocals tekent met tweede stem van Ian; een van mijn favorieten met een hoog Dylan gehalte vooral die een harmonica! Dan volgt ‘Heavenly Houseboat Blues’ van alweer één van mijn favorieten, geschreven door Townes Van Zandt, de trouwe fan van Ian Siegal weet dat songs van deze man regelmatig in de live shows van Ian worden gecoverd, ook deze uitvoering is weer superieur! Persoonlijk verkies ik deze opname boven die van Picnic Sessions, het is meer ‘to the bone’!
De traditional ‘Jesse James’ wordt levendig en met een zeker elan door Jimbo Mathus gebracht maar ook hier zingt Ian Siegal weer in het chorus mee. Gelukkig speelt Ian Siegal tijdens deze show ook een gospel blues die hij al heel vaak opnam in zijn solosets ‘Mary Don’t You Weep’ en ik moet zeggen hij zit in een flow, de vertolking is vlekkeloos, lekker ook dat solootje van de mandoline!
Ian en Jimbo zijn een bijzonder duo, deze minstreels houden van het podium, houden van spelen, zingen en hun beleving straalt door het hele album. Ook al zijn sommige traditionals inmiddels door vele muzikanten vertolkt tóch klinken de geselecteerde tracks door deze mannen op de plaat gezet heerlijk fris. Ian Siegal doet wat Ian Siegal het beste doet, hij vertelt een muzikaal verhaal met ‘Crazy Old Soldier’ en wij? Wij als luisteraars worden gekatapulteerd naar de wereld van de gitarist/zanger, of is het naar een andere era? Feit is dat wij dagdromen op de melodie van de song die ook ooit door Johnny Cash en Ray Charles op de plaat werd gezet. Jimbo lift de sfeer weer op met ‘Tallahatchie’ en ook ‘Talkin’ Overseas Pirate Blues’ is weer zo’n opbeurend nummer. De song wordt geïntroduceerd met het grappige verhaal dat bij Siegal‘s bezoeken aan Mississippi hij daar steevast wordt aangeduid als ‘Overseas‘ omdat weinigen zijn voornaam correct kunnen uitspreken, jùist deze nieuw verworven bijnaam leidde tot het schrijven van ‘Talking Overseas Pirate Blues’, een song waarin de excellente schrijfkunst van deze man bevestigd wordt.
Onder luid applaus van het aanwezige publiek geven deze ‘Golden Assembly of Men’ nog twee toegiften en gelukkig hebben Ian Siegal en Jimbo Mathus besloten deze twee songs ook op het album te zetten. Ook zou je misschien denken dat de gospel ‘I’ll Fly Away’ geen toegift materiaal zou zijn, de trouwe Ian Siegal fan weet wel beter. De trouwe fans én nieuwkomers van Ian Siegal én hopelijk ook van Jimbo Mathus hebben voorlopig alleen dit album om hun harten te verwarmen tot de tijd dat het duo in het voorjaar van 2016 door de Lowlands van Nederland en België trekt . Multi award Ian Siegal & Jimbo Mathus hebben geweldige muziek nieuw leven in geblazen, de teksten spelen de hoofdrol, de gitaren en de stemmen zijn slechts instrumenten in een figurantenrol die zo de glans van de teksten en melodieën boetseren in een beleving die recht op hun doel afgaan; het hart!
In mijn bescheiden mening is dit album ‘Wayward Sons’ een ‘must-buy’ voor de gevorderde Siegal en Mathus fan, maar ook voor diegene die niet bekend zijn met het akoestische werk van de twee heren is dit album dé ultieme kennismaking!
05 mei Vlissingen – Bevrijdingsfestival
06 mei Den Haag – Paard Van Troje
07 mei Ospel – Moulin Blues Festival
08 mei Grolloo – Hofsteenge
11 mei Arnhem – Luxor Live
12 mei Rotterdam – Radio Rijnmond (middag opname)
12 mei Vlaardingen – De Harmonie
13 mei Eeklo (B) – N9
14 mei Hoofddorp – Duycker
15 mei Turnhout (B) – Barzoen (Warande Theater)
04 juni Geldrop – Blues Open
Ian Siegal & Jimbo Mathus – Wayward Sons
Tracks:
- introduction
- In The Garden
- Jimbo’s Alive
- Heavenly Houseboat Bluyes
- Jesse James
- Mary Don’t You Weep
- The Story Of Casey Jones
- Casey Jones
- Crazy Old Soldier
- Tallahatchie
- Old Earl
- The Blues
- Ludella
- Stack O’Lee
- What They Call You?
- Talkin’ Overseas Pirate Blues
- Too Much Water
- Goodnight Irene
- Milltown
Encore:
- I’ll Fly Away
- Dirty old Town