Het Bluegrassfestival Ashville werd gehouden op 5 maart 2016 in de Bonte Wever in Assen. Een sfeerimpressie van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Evenementencomplex, schaatsbaan en subtropisch zwemparadijs, De Bonte Wever in Assen is het decor van het nieuwe bluegrassfestival Ashville. Rond een uur of zeven is de parkeerplaats overvol, het is een gaan en komen van schaatsers en zwemmers. We gaan door de draaideuren en vragen ons af of we hier wel goed zitten. Het ruikt hier naar zwembad. Opgeschoten jeugd met natte haren, verlaat luidruchtig het pand. Geen spoor van muziek. Of hoor ik daar toch iets in de verte? Na onze kaartjes te hebben afgehaald en onze jas te hebben afgeleverd, gaan we een gang door en stappen in een andere wereld. Oké, nog altijd ruiken we het zwembad en hebben we zicht op de schaatsbaan, maar verder is het hier muziek dat de klok slaat. Op zes plekken zijn podia ingericht, op prettige afstand van elkaar en er is ook mogelijkheid om te jammen.
Wij zetten koers naar veruit de grootste zaal, de Plaza, waar de Old Time Stringband de aftrap heeft gedaan. Zangeres Shelly O’Day heeft een leuke snik in haar stem en weet die mooi gedoseerd te gebruiken. Door banjo, mandoline, contrabas en fiddle krijgen we het Bluegrass-gevoel lekker te
pakken.
Dat gevoel houden we als we aanschuiven bij de Suncourt Ramblers uit België. Bassist Bert Peyffers speelt net zo gemakkelijk percussie op zijn instrument als bas.
Janis Mc Coury staat met haar mannen, waarvan een in rolstoel, in de Bierstube. Het is er afgeladen vol en bloedheet en dat zal naarmate de avond vordert alleen nog maar erger worden. De band speelt onversterkt en er blijft niet veel van het geluid over. Gelukkig kunnen we het mooie liedje over
de Kropswolderbuitenpolder net verstaan. In zowel De Bierstube als het Schip komen de onversterkte bands qua volume niet echt goed uit de verf.
Zonder bier geen plezier, lees ik op de muur van de Bierstube. Goed idee, we zijn wel toe aan een koele versnapering. Onder het genot van een fris biertje raken we van de bluegrass-wijs op de Plaza.
In My Tree, de band uit het Brabantse Oss, met de imposante frontman met baard, brengt een mix van country, blues en folk. Goede band, maar met bluegrass heeft het weinig te maken. De Straotklinkers hebben hun intrek genomen op het podium naast de kapper, die wel raad weet met mannen met baarden. Menigeen komt keurig bijgepunt van de stoel.
Het is prime-time en we moeten eigenlijk overal tegelijk zijn. Reverse Cowgirls brengt bluegrass-country-rock-punk, waarvan ik niet wist dat het bestond. Zydeco-band Swamp speelt een opzwepende accordeonvariant van de blues. Het publiek lijkt er niet zo voor in de stemming, waarschijnlijk zijn de bezoekers toch echt voor Bluegrass gekomen.
Blij verrast zijn wij door het optreden van Arthur Ebeling. Een prima door de wol geverfde gitarist die rockabilly, country en en jazz moeiteloos met elkaar verweeft.
We pikken nog een staartje mee van Pine Needle Miners, een vrolijke en jonge bluegrassband uit Meppel en van het bijzondere trio Campfire Collaboration, dat oldtime muziek ten gehore brengt. De muzikanten zien eruit alsof ze uit een film zijn weggelopen. Vervelen doen we ons geen moment vanavond. Er valt niet alleen veel te horen, maar ook veel te zien. Zelf ben ik een beetje underdressed en ik heb ook al geen tattoo.
Herman Brock Jr. heeft voor de gelegenheid wat muzikanten van de Suncourt Ramblers geleend en ook Janos Koolen is aangeschoven met mandoline. Met Bert Peyffers op bas, Hans Wolters op de banjo en zijn eigen Geertje van den Berg op de mandoline, is de man uit Terneuzen lekker op dreef. Een optreden van Brock is altijd een spannende zaak. De vraag is, blijven zijn snaren heel en kan Geertje hem volgen? Hij is onvoorspelbaar en dat is spannend.
De Blue Grass Boogiemen, die binnenkort hun 25-jarig bestaan vieren sluiten de avond af met een gelikt optreden dat klinkt als een klok. Hoewel de grappen van de frontman op dit tijdstip van de avond niet meer helemaal aankomen. Er wordt gedanst en gedronken. Als tijdens de finale Herman Brock en de zijnen aansluiten is het feest compleet en de avond ten einde.
Organisatie, bezoekers en artiesten kunnen terugkijken op een zeer geslaagd festival dat zeker 1400 bezoekers op de been bracht. Mooi dat alle bands uit Nederland en België afkomstig waren. Dat bewijst maar weer eens dat je voor kwaliteit niet ver van huis hoeft te gaan. Compliment ook voor de bevlogen, enthousiasmerende presentator op de Plaza. Wij danken de Bonte Wever voor de gastvrijheid en verheugen ons nu al op Ashville 2017.
