The Paladins: een warme winteravond in Amsterdam

The Paladins speelden op 24 februari 2016 in de North Sea Jazz Club van Amsterdam. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Audrey Vrolijk.

We arriveren in Amsterdam onder behoorlijk winterse omstandigheden: kou, natte sneeuw … niks voor mij. Dan staat er bij de North Sea Jazz Club ook nog een flinke wachtrij voor de deur, dus is het nog even buiten wachten ook. Bij binnenkomst in de zaal, een kwartier voor aanvang van het concert, is het ook nog niet echt vol te noemen. Maar als de bandleden om negen uur het podium op stappen is de zaal tot de rand toe gevuld en wordt met het instrumentale “Powershake” de aftrap verricht.

Aan het aantal muzikanten in het publiek kan je altijd aardig inschatten, dat je met bovengemiddelde muziek te maken hebt. Ook vanavond de nodige bekende gezichten, waaronder die van diverse gerenommeerde gitaristen.

Dave Gonzalez (gitaar/zang), Thomas Yearsley (bas/zang) en Brian Fahey (drums) hebben er duidelijk zin in en laten publiek regelmatig weten er blij mee te wezen om weer terug te zijn in Amsterdam. Er is de band verzocht een pauze in te bouwen en daar heeft band geen moeite mee. Ze spelen twee sets van ongeveer een uur, de eerste set bestaat uit tien nummers, de tweede uit vijf, wat aangeeft dat na de pauze het materiaal wat meer uitgesponnen wordt. Toch vervelen de solo’s geen seconde en laat Dave Gonzalez horen, dat gouden vingertjes toch meer gewicht in de schaal leggen als uitgebreide pedalenbakken. Gewoon de dikbuik Guild gitaar rechtstreeks in de versterker en gaan.

Als er dan toch een minpuntje genoemd moet worden, de setlist van de band is niet echt aan veranderingen onderhevig geweest de laatste jaren. “Ze spelen zonder setlist”, merkte iemand naast me op. Tja, deze zit ondertussen wel in het hoofd. Als bekend uiteraard veel uptempo Americana/rockabilly/blues/country-werk. Gonzalez neemt zes nummers vocaal voor zijn rekening en Yearsley drie. Vanaf het eerste nummer gaat de groep er vol in en met als enige relatieve rustpuntje en tevens hoogtepuntje, de uitgerekte versie van “Going Down To Big Mary’s”. Met “Right Track” en “Lil’ Irene” is het aan Thomas Yearsley de eerste set vocaal te beëindigen.

Na een kwartiertje pauze gaat men verder met klassiekers als “Keep on Lovin’ Me Baby”, “Let’s Buzz” en “Mercy” en was de eerste set al energiek geweest, hier lijkt men er nog een schepje bovenop te gooien.

In de afsluiter “Mercy” krijgt ook Jeff Fahey de gelegenheid om uitgebreid te soleren. Voor de toegift duikt men ver terug in het verleden. De band had een verzoekje gekregen voor “Lover’s Rock” en ondanks het feit, dat men dit nummer als heel lang niet gespeeld heeft en Dave zich bij voorbaat verontschuldigt voor eventuele foutjes, krijgt dit nummer een schitterende lange uitvoering.

Men heeft er echt zin in, want hierna zet men nog een shuffle in: “Let’er Roll”. Ondertussen zijn de winterse buitentemperaturen volledig vergeten. Binnen gaat het er hot!!! aan toe.

De heren geven zichzelf na het optreden enkele minuten de tijd om even op adem te komen, daarna begeeft men zich naar de merchandise stand achter in de zaal om de nodige exemplaren van hun nieuwe, in Ernesto’s, Sittard opgenomen cd ‘Slippin’ In Ernesto’s!’ aan de man/vrouw te brengen.

Dankzij de North Sea Jazz Club worden de doordeweekse avondjes voor deze muziekliefhebber met enige regelmaat zeer aangenaam ingevuld.

Set 1:
Powershake
It’s Too Late, Baby (I’m Gonna Have To Let You Go)
Kiddio
Look What’s You’ve Doing To Me
Tore Up
Lookin’ For A Girls Like You
Good Lovin’
Going Down To Big Mary’s
Right Track
Lil’ Irene