Julian Sas presenteert ‘Coming Home’ in De Boerderij

Julian Sas en zijn band speelde op 6 februari 2016 in Cultuurpodium de Boerderij, Zoetermeer. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Johan Sonneveld.

Normaal gesproken zie ik Julian Sas zeker twee keer per jaar wel ergens voorbij komen, maar in 2014 ben ik hem blijkbaar behoorlijk misgelopen. Slechts één keer zag ik hem aan het werk tijdens een kort maar sterk akoestisch optreden bij RTV Ridderkerk, toen nog in gezelschap van bassist Tenny Tahamata.
De presentatie van de nieuwe cd in De Boerderij leek me een mooie gelegenheid om hem en zijn band, in nieuwe samenstelling, weer eens aan het werk te zien. Ik zat de laatste weken toch al een beetje in een soort blues-rock flow, dus op naar Zoetermeer.
Van een officiële cd presentatie was weinig te merken. De nieuwe cd ‘Coming Home’ werd deze avond weliswaar voor het eerst te koop aangeboden tegen een vriendelijke prijs en stonden er een aantal nummers van het album op de setlist, maar verder kregen we gewoon in twee sets een prima avondje blues-rock voorgeschoteld. Om kwart voor negen betrad de Julian Sas Band het podium. Plexi-glas schermen voor de Leslie box en rondom het drumstel bevestigden nog eens dat er deze avond ook cd opnamen werden gemaakt voor een later dit jaar te verschijnen live cd. De huidige band bestaat, naast Julian, uit toetsenist Roland Bakker, drummer Rob Heijne en nieuweling Fotis Anagnostou op bas. De eerste set bestond uit negen nummers, waarvan drie afkomstig van de nieuwe cd, waaronder het openingsnummer “Jump For Joy”. Ik had het idee dat het er iets minder heftig aan toe ging dan ik gewend was. Wellicht doordat dit pas het derde optreden was met de nieuwe bassist, misschien doordat Julian de hele set speelt op één gitaar, zijn fraaie rode Gibson ES335 of misschien lag het gewoon aan mij. Overigens is dit geenszins negatief bedoeld. De band stond weer als een huis, de nieuwe nummers deden het uitstekend en het geluid en licht waren, als vanouds op deze locatie, dik in orde. Naast het nieuwe werk werden ook oude publieksfavorieten als “When I Boogie”, “Home Feeling” en “Helping Hand” gespeeld. Een goed uitgebalanceerde set kregen we voorgeschoteld en vooral in nummers als “Jump For Joy” met zijn sterke, afwisselende solo’s tussen Hammond en gitaar en het einde van “Fear Of Falling” met fraai gitaar- en pianospel, bewees het toevoegen van een toetsenist aan de band duidelijk zijn meerwaarde.
Stond voor de tweede set Dylan’s “Highway 61 Revisited” bovenaan de setlist, begonnen werd met “Turpentine Moan”, van zijn allereerste cd, uit de vorige eeuw. Voor het tweede deel van het nummer werd een stukje eerbetoon aan Duane Allman ingelast en in het laatste couplet zat ook nog een leuke verwijzing naar Duane’s oude sparring partner Dickey Betts. Hierna volgde dan het eerdergenoemde Dylan nummer, gevolgd door twee nummers van het laatste album, waaronder het titelnummer.
Tijdens de tweede set werden wat meer gitaren gebruikt, zoals de Firebird voor het slidewerk en een paar Stratocasters. Met “Blues For J”, “Sugarcup Boogie”, “Blues For The Lost And Found” en “Devil Got My Number” kwamen de liefhebbers nog eens goed aan hun trekken. De band gooide alle remmen los en de nieuwe bassist liet ook zijn aanwezigheid op het podium duidelijk merken.
De band toonde aan nog steeds de absolute top op zijn vakgebied te zijn en liet een tevreden publiek achter. Bij de toegiften werd een Les Paul Junior omgehangen en kregen we nog een stukje slide extravaganza voorgeschoteld met het nieuwe “End Of The Line” en de tweede cover van de avond: “Bullfrog Blues”.

Het was weer een waar genoegen de mannen weer eens aan het werk te zien en ook de nieuwe cd, met elf zelf gepende nummers, is zeer de moeite waard.
Set 1: Jump For Joy, High And Low, When I Boogie, Resurrection, Did You Ever Wonder, Fear Of Falling, Home Feeling, Helping Hand, Mercy

Set 2: Turpentine Moan, Highway 61 Revisited, Coming Home, The Road is My Companion, Blues For J, Sugarcup Boogie, Blues For The Lost And              Found, Devil Got My Number

Encore: End Of The Line, Bullfrog Blues