Erwin Java & Friends feat. Di Reed speelde op 28 januari 2016 in de North Sea Jazz Club, Amsterdam. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Audrey Vrolijk.
In de aankondiging van dit concert wordt nog eens benadrukt dat Erwin Java een bluesman pur sang is. Ook de veelzijdigheid van gastzangeres Di Reed wordt geroemd met als afsluiting de zin: maar vanavond is het all about the blues. Zet als openingsact de band Flavium neer en het blueshart van menigeen gaan sneller kloppen. Dus samen met fotografe Audrey Vrolijk in de auto naar de hoofdstad afgereisd.
Ook op deze donderdagavond komen we de nodige bekenden tegen in de goed gevulde North Sea Jazz Club. De fotografe weet een prima plaatsje bij het podium te vinden en ondergetekende staat met notitieblok in de aanslag achter in de zaal tussen wat kritische en minder kritische toehoorders.
Om klokslag negen uur bestijgt Johan Derksen het podium om Dutch Blues Foundation Hall of Famers Flavium aan te kondigen. Eerste verrassing voor mij: geen Hans La Faille meer achter het drumstel. Naast de oudgedienden van de band, gitarist Anne-Geert Bonder en bassist Eric Bagghus, bestaat de groep uit zanger Bert Vrieling, toetsenist Leon Kuijpers en drummer Tim de Wijk. De band gaat voortvarend van start met ’I’ve Just Got Paid’ van Keb’ Mo’. Een prima opener. Wat daarna volgt is best OK, maar naar mijn mening toch allemaal net iets te netjes en zonder echt vuurwerk gebracht. Het gitaarwerk is en blijft een lust voor het oor, maar regelmatig verlang ik wel een beetje terug naar de vroegere felheid in het spel. Het Hammond-geluid doet af en toe meer aan een bruilofsgeluid denken, dan aan een vet blues geluid.
De laatste jaren heeft Flavium tributes gebracht aan B.B. King en Cuby + Blizzards. Naar mijn idee wordt het de hoogste tijd om zich aan een Flavium eerbetoon te wagen. De groep heeft in het verleden veel eigen werk op de plaat gezet en ook een aantal klassiekers naar hun hand gezet, maar de eigen identiteit komt niet helemaal uit de verf. ’Nightlife’ wordt uiteraard met veel enthousiasme begroet en ook nummers als ’Sweet Little Angel’, ’Killing Floor’, ’Appleknockers Flophouse’ (had toch wel een beetje gehoopt op een gastrol van Erwin Java) en ’Crossroads’ gaan er bij het publiek in als koek, maar persoonlijk mogen ze van mij toch meer nummers als ’Home Cookin’ op de setlist zetten. Het wordt allemaal goed gespeeld, maar ik mis toch dat beetje extra, dat je bij een groep met hun status zou verwachten.
Na een minuutje of twintig pauze verschijnen Erwin Java & Friends, door Johan Derksen aangekondigd als de Erwin Java Band featuring Di Reed, op het podium. Erwin heeft een fijn stel muzikanten om zich heen weten te verzamelen, zoals Christof Bauwens (gitaar) en Marcel Wolthof (drums), die we nog kennen uit Ralph de Jongh’s Crazy Hearts. Achter de toetsen en tevens op harmonica is te beluisteren Tollak Ollestad en op bas speelt Arjan VanderLinde.
Voor de die-hard blues liefhebber is het even schrikken als de band nummers als ’Hold On, I’m Coming’, ’Steamy Windows’ en ’Can’t Get Enough’ ten gehore brengt. Ik vraag me even af of ik bij The Clash Of The Cover Bands ben beland. Niet bij iedereen valt het in de smaak en enkele bezoekers besluiten halverwege de show de uitgang op te zoeken. Anderen reageren met “wow, de nieuwe Tina Turner” en “geweldig”. Ik moet even de knop omgooien. Maar bij de fraaie akoestische versie van ’I Can’t MakeYou Love Me’, Sam Cooke’s ’It’s Been A Long Time Coming’, met een kippenvelsolo van Erwin, en het stampende ’Down Home Blues’ weten ze me toch wel te overtuigen. Slotnummer van de reguliere set is een beetje voorspelbaar, ’Proud Mary’. Dit is eigenlijk het enige nummer van miss Reed, dat op YouTube te vinden is en vreemd genoeg gingen juist bij dit nummer de diverse mobieltjes de lucht in om dit te filmen. Uiteraard ook een toegift en dit wordt een mooie vertolking van Eric Clapton’s ’River Of Tears’.
Goede muzikanten, goede zangeres, goede nummers en een enthousiast publiek. Dan kan je als purist wel de nodige bedenkingen hebben, maar als je het publiek incl. alle diner-gasten op de been weet te krijgen, dan heb je wat betreft muzikaal entertainment je doel bereikt. Di Reed heeft ook best indruk op me gemaakt. Niks nieuwe Tina Turner, maar gewoon Di Reed, prima zangeres,
uitstekende performer en een heel sympathiek mens.
Setlist Flavium
As Soon As I Get Paid
Night Train
Sweet Little Angel
Home Cookin’
I Can Make It Back To Memphis
Nightlife
Killing Floor
Checkin’ Up On My Baby
Paying The Cost
Five Long Years
Appleknockers Flophouse
Crossroads
Setlist Erwin Java Band featuring Di Reed
Hold On, I’m Coming
Steamy Windows
Can’t Get Enough
I Hear You Knocking
Come Together
Red House
I Can’t Make You Love Me
It’s Been A Long Time Coming
Down Home Blues
Some Kinda Wonderful
Higher Ground
Addicted To Love
Proud Mary
River Of Tears (encore)
