Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Er ligt een witte sneeuwdeken over de hoofdstad van de Blues. De stilte is weergekeerd in de straten van Assen, na een roerig weekend, waarin het Drents Bluesjaar werd afgetrapt. Aanleiding voor het bluesjaar is de expositie Window of my Eyes die het Drents Museum heeft georganiseerd over de Drentse blueslegende Harry Muskee, die in 2011 overleed. Harry zou 75 jaar zijn geworden in 2016.
Ik moet bekennen, ik kende Harry niet, althans niet persoonlijk; in tegenstelling tot ongeveer iedereen die ik in Drenthe tegenkom. “Ik heb nog bij Harry op school gezeten”, “Ik was bij dat legendarische concert in Zwolle”, “ Harry, woonde bij mij in de wijk”, “Harry, dat was me er een”. Als je wint, heb je vrienden, zong Brood daar ooit over.
De opening van de tentoonstelling wordt omlijst door een grootschalig evenement, waarbij ruim 800 bezoekers aanwezig zijn. Dresscode: Blues. Uit de grote witte tent op de Brink van Assen klinkt bluesmuziek, hoe kan het ook anders. Voordat de officiële opening wordt verricht, staat My Blue Van op het podium. De jonge Utrechtenaren, die onlangs imponeerden in de Amer met een cover van Cuby en vandaag een nieuwe generatie bluesmuzikanten vertegenwoordigt. Huub van der Lubbe opent de avond.
Hij vertelt een mooi verhaal doorspekt met anekdotes over zijn persoonlijke band met Muskee en vertolkt op indrukwekkende wijze, Window of my Eyes, zoals hij eerder deze week deed bij De Wereld Draait Door. Er zijn toespraken, van Harry Tupan, de directeur van het Drents museum en van Ard van der Tuuk, gedeputeerde. Jeroen Wielaert, biograaf van Muskee, is aangesteld als ceremoniemeester en praat de avond aan elkaar. Een optreden van de Amerikaanse bluesvriend, Eric Taylor, wordt overstemd door het rumoerige publiek. “Kop houden” roepen, heeft geen zin. King of the World, Ralph de Jongh, Barrelhouse en Bertus Borgers, kunnen het bluespubliek geluidstechnisch beter aan. Een reünie op het podium van ex-Blizzards, Erwin Java, Hans Lafaille, Herman Deinum, Eelco Gelling aangevuld met Huub van der Lubbe, Ralph de Jongh, Tineke Schoemaker, Bertus Borgers en blazers vormt het klapstuk van de avond. Ik denk met weemoed terug aan die tijd van toen en zou haast vergeten wat er geopend wordt en waar dit feestje om begonnen is.
Van 17 januari tot en met 17 april 2016 is er in het Drents Museum een overzichtstentoonstelling gewijd aan leven en werk van Muskee. Daarnaast is de fototentoonstelling Blues from Heaven te zien met foto’s van de Asser fotograaf Rudy Leukfeldt, die Muskee veelvuldig heeft gefotografeerd. Ik maak een interessante reis langs het leven van een bijzondere man.
Beelden van zijn jeugd, de narigheid, de hoogtepunten, optredens, zijn honden, zijn Drenthe. Er zijn filmpjes, hoesontwerpen en affiches. De tentoonstelling is opgebouwd rond citaten, songteksten en krantenartikelen. Het meeste materiaal is afkomstig van Harry Muskee zelf. Naast de tentoonstelling werd ook een boek uitgegeven: Het boek ‘Window of my eyes – 75 jaar Harry Muskee’ van Albert Haar is samengesteld door Harry Tupan en uitgegeven door WBOOKS uit Zwolle. Harry hield van Drenthe, kwam op voor Drenthe en Drenthe hield en houdt nog altijd van hem. En ik ken Harry nu dus ook een beetje. Een heel klein beetje.
Voor informatie over toegangsprijzen en openingstijden: www.drentsmuseum.nl
