David Bowie, Kameleon van de Rock Muziek - Een Levensschets

Tekst Nicolette Johns met artwork van Maarten Verpoort.

David Bowie, verloor 10 Januari j.l. op 69 jarige leeftijd de achttien maanden durende strijd met kanker. David Robert Jones, zoals zijn naam volledig luidde, geboren in het Londense Brixton werd vaak niet zonder reden de grootste rock-kameleon genoemd. Zijn carrière hielp opeenvolgende decennia van muziek vorm te geven, vanaf zijn rol als glamrock pionier in de jaren 1970 tot aan de breekbare, elektronische muziek van zijn Berlijnse jaren, zijn reeks hits uit 1983 zoals ‘Let’s Dance’ en ‘China Girl’ brachten hem bekendheid in de mainstream.

Drie jaar geleden verrastte hij menige muziekliefhebber met de release van het album ‘The Next Day’, met de single, ‘Where Are We Now?’. Het album werd geproduceerd door zijn oude medewerker, Tony Visconti. In dat zelfde jaar werd er in het Londense Victoria & Albert Museum een tentoonstelling, ‘David Bowie is:’ aan hem gewijd. Zijn 69ste verjaardag op 8 Januari j.l. zag, naar wij nu weten, Bowie’s laatste album, ‘Blackstar’, het levenslicht. Een album dat geregisseerd werd uitgebracht en, getuige vele lyrics, opgenomen met zijn dood in het achterhoofd.

‘Anderszijn’ was mede de reden dat Bowie in staat bleek om verbinding te maken met de LHBT-gemeenschap door de jaren heen. De vraag of hij werd aangetrokken tot mannen of niet ondanks zijn huwelijk met het Somalische model Iman Abdulmajid (60 jr) en de geboorte van dochter Alexandria Zahra is niet relevant, hij brak een lans voor de vele holebi’s waar zij kracht uitputten. David Bowie bewees dat een man niet meteen het cowboy type hoefde te zijn maar ook een krachtige vrouwelijke man kon zijn. Al vroeg in de sixties bewees hij met zijn eerste vrouw, Angie Bowie met wie hij zoon Duncan ‘Zowie’ Bowie kreeg, dat het oké was lief te hebben wie je wilde, van dezelfde sexe of niet.

David Bowie vormde op zijn 15-de al zijn eerste band, de Kon-Rads. Op dat moment beschikte hij al over de bovenaardse verschijning nadat een gevecht op school hem de permanente verwijde pupil in zijn linkeroog op had geleverd. Tweede band The Manish Boys, vernoemd naar de Muddy Waters’ song en tot slot en waarschijnlijk onvermijdelijk, ging hij solo. Na de geflopte single ‘The Laughing Gnome’ leek het alsof we nooit meer iets van hem zouden vernemen, maar de release van zijn single uit 1969, ‘Space Oddity’ werd de wereldhit die alles veranderde.

In 1970 ging het hem muzikaal voor de wind, de release van de albums ‘The Man Who Sold the World’ en ‘Hunky Dory’, met als hoogtepunt zijn grootste creatie Ziggy Stardust.
‘The Jean Genie’ schudde vele heilige huisjes op hun grondvesten, de muziek werd als het ware de belichaming van seks; krachtig, primair, origineel nog nooit eerder vertoond. Tegen het midden van de jaren 80 was David Bowie evenveel op de plaat als op film te bewonderen, zo was hij samen met Catherine Deneuve gecast voor Toni Scott’s ‘The Hunger’ maar zijn rol in ‘Merry Christmas Mr. Lawrence’ werd als zijn doorbraak op het witte doek beschouwd.

Zijn laatste album, ‘Black Star’ en naar nu blijkt zijn zwanenzang, heeft bewezen dat Bowie nooit is gestopt met werken. Tot het einde, bleef David Robert Jones a.k.a. David Bowie evolueren.De constante waarden in zijn leven bleken muziek, kunst, creativiteit maar vooral oprechtheid en openheid te zijn. Tot op het laatst bleef hij gedreven ons stervelingen een imposant maar ook gevarieerd oeuvre na te willen laten. Ondanks zijn successen tijdens zijn lange carrière schroomde hij niet om vér na zijn pensioengerechtigde leeftijd nóg een nieuwe uitdaging aan te gaan. Afgelopen april werd bekend dat Vlaming Ino van Hove de musical ‘Lazarus’, een musical op basis van de muziek van David Bowie, al dan niet opnieuw gearrangeerd, geïnspireerd op ‘The Man Who Fell To Earth’ mocht regisseren. Laten we hopen dat opvoering van deze musical zich niet blijft beperken tot de ‘Big Apple’ maar de wereld over zal mogen reizen.
David Bowie, een man die mijn jeugd kenmerkte met zijn muziek, met zijn extravaganza, met zijn openheid.
David Bowie, hij was er tijdens mijn tienerjaren, in mijn twintiger jaren, als acteur in de rol van Andy Warhol in ‘Basquiat’ toen in dertiger was; David Bowie was er altijd!