Bospop 2015 vond plaats op 11 en 12 juli 2015 in Weert. Tekst door Frank Hurkmans met foto’s van Hen Metsemakers
In de aanloop naar de 35e editie waren er op de diverse sociale media en in de pers diverse discussies over de kwaliteit van de programmering van deze versie van wat bekend staat als Nederlands gezelligste rock festival. Nu is het programmeren van een tweedaags festival dat zich richt op ‘classic’ rock geen sinecure. Veel hangt af van de beschikbaarheid en bereidheid van, vaak ‘verwende’ gevestigde namen, om in de open lucht te spelen en het vergt een nauwe samenwerking met boeking agencies. Dat het uiteindelijke programma het publiek vooraf aansprak bleek uit de grote hoeveelheid bezoekers die het afgelopen weekend naar Weert zijn getrokken. Op zaterdag waren er een dikke 15.000 bezoekers en 
op zondag royaal 8.000. Het verschil in aantal wordt simpel verklaard door het feit dat zaterdag de meer toegankelijke muziek met veel ‘hits’ op het programma stond en op de zondag een line up met als gemene deler het voor de gemiddelde liefhebber wat moeilijker toegankelijk prog rock genre. Dat het zaterdag bijna een tropische dag was en zondag een gemiddelde zomerdag met wat regen maakte hier niet het verschil. Algemene conclusie is dat Bospop kan terugkijken op een zeer geslaagd weekeinde en duizenden muziekliefhebbers een muzikaal en gezellig festival bijgewoond hebben.
Zaterdag 11 juli: dag van de hits
Aan het Nijmeegse Navarone de eer het festival muzikaal te openen. Het optreden start met een gillende keukenmeid; zanger Merijn van Haren zingt solo en komt met hoge stem zingend met in zijn kielzog zijn maten het podium op. Dit vijftal brengt een heerlijke seventies mix ten gehore voor het langzaam toestromende publiek. Een band die live goed tot haar recht komt en het festival meer dan uitstekend opent. De muziek klink bij wijle zwaar en zit vol fraaie dissonanten.
De Kroatische meidengroep Luminize trekt flink van leer in de tent. De band bestaat uit een vijftal jongen vrouwen. In eerste instantie denk je met een song festival bandje te maken hebben, maar na de eerste akkoorden blijken deze meiden rechttoe rechtaan rock te spelen. Het geluid viel twee keer uit, echter de dames en lieten zich daar niet door uit het veld slaan.
Het is prachtig om te zien hoe Racoon zich heeft ontwikkeld van een melodieuze band tot een verhalen vertellend gezelschap van troubadours. Racoon is een bekende op Bospop en ook nu worden op een integere manier levensverhalen verteld. Het prachtige liedje Tommy, over een zogenaamd buitenbeetje, is ziel beroerend. De muziek van Racoon is oorstrelend en kan op verschillende niveaus beleefd worden.
De Canadese Layla Zoe is een voorbeeld van een vrouw die haar passie volgt en iedereen dankbaar is dat ze haar ‘ding’ mag doen. Mede door een weergaloos optreden op Moulin Blues in 2014 is ze in Nederland doorgebroken. Het is dan ook een sympathiek gebaar van Bospop Zoe en haar mannen uit te nodigen voor een ‘heet’ optreden in de tent. De volle tent, die trouwens plaats biedt voor 5.000 mensen, ging uit het dak gedurende een uur snoeiharde en vette blues rock. Naast de geode stem van Zoe viel ook de muzikaliteit van haar Duitse begeleidingsband op. Inderdaad, It’s a man’s world but it would be nothing without a woman …
Om in Blues rock idioom te blijven: Band Of Friends, DE Rory Gallagher tribute band met oer-bandleden Gerry McAvoy en Ted McKenna aangevuld met Marcel Scherpenzeel, de Nederlandse ‘brother from another mother‘ van Rory. Scherpenzeel benadert met zijn zang 
en gitaarspel akelig dicht het origineel. Als je je ogen dicht zou doen weet je niet beter. (Redactie: voor de liefhebbers die op herhaling willen: op 22 november 2015 treden zowel Zoe als Bands Of Friends op in Muziekcentrum De Bosuil te Weert)
Nog zo een karaktervolle mooie dame van over de oceaan: Anastacia Lyn Newkirk is een Amerikaans zangeres die tijdens haar tienerjaren de ziekte van Crohn overwon in haar drive danseres en zangeres te worden. Zij heeft als muzikante door de 
jaren heen een stijl ontwikkeld die een mix is van soul, pop en rock en geeft een strak optreden weg met haar goed ingespeelde band. Wat niet onvermeld mag blijven is dat Nederlandse meestergitarist Leendert Haaksma de geoliede muziek van Anastacia op een hoger niveau tilde met zijn typische funky akkoordenspel en solo’s.
Oer rock muzikante Melissa Etheridge is als een van de laatste artiesten aan de line up van Bospop 2015 toegevoegd en heeft uiteindelijk vele fans naar Weert weten te trekken. Haar optreden krijgt veel bijval van de grote schare liefhebbers. Zichzelf veelal begeleidend op een twaalf snarige gitaar en ondersteund door een erg goede band komen alle hits voorbij. Like The Way I Do blijkt het lijflied te zijn van vele fans en wordt in een lang uitgesponnen versie samen met het publiek tot een mooi einde gebracht. Mooi rockoptreden van deze recht door zee Amerikaanse karakter vrouw.
De door de wol geverfde Derk William Dick aka Fish speelt gedurende een uur een integrale uitvoering van het klassieke Marillion album Misplaced Childhood (1985). De thematiek van dit concept album, terug verlangen naar de kindertijd, mag ieder voor zichzelf uitleggen. Voor de liefhebbers was dit een prachtige stap terug in de tijd. Reacties van het publiek waren echter wisselend: van ‘subliem’ tot ‘vervelen na een half uur luisteren’ …
Gary Clark jr. is een veelbelovend gitarist (en acteur) die onbedoeld volgens kenners de toekomst van de Texas Blues met zich mee draagt. Belangrijker zijn de feiten; Clarke heef zich diverse muziekstijlen als blues, rock, soul en funk eigen gemaakt. En hij weet deze invloeden om te zetten in een eerlijke en down to earth muziekstijl. Hij speelt voornamelijk songs van zijn belangrijkste studio album Blak and Blu en cover 3 o’clock blues als eerbetoon aan B.B. King. De muziek van Clark komt live beter tot zijn recht dan het wat gepolijste en over geproduceerde album.
Novastar (Joost Zweegers) is ook een mooi voorbeeld van een artiest die zijn passie volgt en dat belangrijker vindt dan de commercie. Onder de naam Novastar maakte deze Nederlandse Belg een handvol albums met wisselend artistiek en commercieel succes. Zijn laatste album Inside Outside is een groeibriljantje op artistiek wereld niveau, waarin als je goed luistert een muzikant zijn ziel blootgeeft. Zweegers legt een gedreven, kwetsbaar, gevoelig en gevarieerd optreden neer dat uit de vezels van zijn persoonlijkheid komt. Zweegers creëert zijn eigen universum. De niet altijd even toegankelijke songs mogen op veel bijval rekenen van het publiek. Pikant detail: de eerder gememoreerde Leendert Haaksma (Anastacia) speelde vanavond zeer verdienstelijk voor de eerste keer mee met Novastar.
Ed Kowalczyk had een korte nacht achter de rug voordat hij op Bospop arriveerde. Hij was met vrienden na zijn optreden in België op stap geweest en had zich waarschijnlijk laten verleiden door de vele bieren die onze Zuiderburen gastvrij serveren. Na een hazenslaapje, een meet en greet voor de diehard fanclub en een signeer sessie rent Ed Kowalczyk rond 21 uur monter het podium op. Hij zet direct All Over You in. Hij heeft direct op een erg prettige manier contact met het dik 15.000 koppen sterke publiek ene werkt zich door de ‘lichtere’ songs van Live en eigen werk. De liedjes pasten perfect in de prachtige zaterdagavond en festival sfeer. Voor mij had Ed echter ook de songs met extra diepgang mogen uitvoeren. In hindsight: Ed Kowalczyk was een mooie headliner geweest om de zaterdag af te sluiten en dan was er wat meer ruimte voor extra diepgang geweest.
Caro Emerald bouwde een zomeravond feestje in de Bospop tent. Haar aanstekelijke stem en dito muziek zorgde voor een jazzy en ontspannende afsluiter in de tent van de eerste Bospop dag. Dit ondersteund door een supergoede band waar alleen een ‘echte’ drummer ontbreekt. Die wordt opgevangen door elektronisch slag- en percussiewerk. Naast ‘Quicksand’ een splinternieuw nummer van haar nieuwe album worden uiteraard in het uurtje tijd de bekende hits gespeeld die strak en vol sfeer worden neergezet. Een speciale rol voor gitarist Wieger Hoogendorp die o.a. Gipsy stijlen, funk, soul & jazz moeiteloos en to-the-point weet te brengen. Een dikke blazerssectie zorgt voor een volwaardige sound die de tent flink aan het swingen zet.
Frank Zappa heeft ooit een album gemaakt met de naam We Are Only In It For The Money. Dat was wat door mijn hoofd schoot tijdens de eerste nummers van headliner ZZ Top. Realiserend dat een aantal bezoekers zich wellicht op de tenen getrapt voelen; ZZ Top is verworden tot een karikatuur van zichzelf. Door filmbeelden en andere hulpmiddelen te gebruiken wordt verbloemd dat dit trio nauwelijks nog in staat is de ZZ Top klassiekers live op een acceptabel niveau te spelen. Het merendeel van het publiek had dit ook door en na de eerste nummers verliet het publiek massaal het festival terrein.
