De Juke Joints speelden op 1 maart 2015 in Café De Amer in Amen. Review: Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Wessel Klooster, de 19-jarige singer songwriter uit Meppel, mocht vandaag het voorprogramma verzorgen van de Juke 
Joints. Wessel begeleidt zichzelf op gitaar. Hij straalt een enorme dosis enthousiasme en zelfvertrouwen uit; om jaloers op te worden. Wessel vermaakt het publiek met zowel Engels- als Nederlandstalige, veelal eigen, liedjes. Leuke, vrolijke liedjes met teksten die passen bij iemand van zijn leeftijd. Over een vriendinnetje dat het toch niet blijkt te zijn bijvoorbeeld. Hij is grappig en gebekt maar vooral gevat. Wanneer hij het 
teken krijgt om zijn laatste nummer te spelen grapt hij doodleuk: “er wenkt mij daar iemand, wilt u mij misschien iets vragen?” De Juke Joints slaan het goedkeurend gade vanaf de bar.
The Masters of Rock Rollin’Blues, zo noemen zij zich, de heren van de Juke Joints. In 2012 wonnen zij een Bluesaward als beste Nederlands bluesband. Zij waren nog niet eerder in de Amer. Bijzonder eigenlijk want zij timmeren al 32 jaar aan de weg. Wellicht heeft het te maken met het repertoire. Dat leent zich om eens lekker met elkaar aan het swingen te gaan en voor dansrepertoire is de Amer misschien niet de meest geschikte locatie. Dat er stoelen in de zaal staan betekent trouwens niet per definitie dat je niet zou kunnen bewegen. Gezien vanaf de achterste rij, wordt er heel wat heen en weer gewiebeld, met het hoofd heen en weer geschud en ritmisch met voeten op de vloer gestampt.
Peter Kempe is de Juke Joint man van het eerste uur. Hij weet de band vanachter het drumstel strak door de middag te sturen. Drummen, zingen; frontman zijn lijkt een fluitje van een cent als je Peter Kempe in zijn drumterritorium 
aanschouwt. Michel Staat, alias Boogie Mike, is de gitarist van de band, Sonny Boy van de Broek speelt niet alleen bluesharp, maar ook accordeon en Derk Korpershoek neemt de baspartijen voor zijn rekening. Het is een uur of twee als Peter zijn mandoline ter hand neemt en aftrapt voor drie keer een half uur blues. Lekker stevig met hier en daar een slowblues en een opvallende ballad, Nataly. Deze is afkomstig van het album dat een 
paar weken geleden uitkwam “Heart on fire”. Mooi mannen! ‘Wat kan die Sonny Boy van de Broek touwens lekker blazen. In Addicted to the blues, de ode aan BB King, kan Boogie Mike lekker zijn gang gaan en laten zien wat hij in huis heeft. Dit alles onder het toeziend oog van Derk Korpershoek, die gewoon doet wat een bassist moet doen, een goede basis neerzetten. Naast veel werk van de nieuwe cd, komt ook regelmatig de cd Live in Ireland ter sprake; het eerste album op een groot label. Rory Gallagher, Muddy Waters, Leadbelly; ze komen allemaal langs vanmiddag en krijgen de eer die hen toekomt. Laat dat maar aan deze sympathieke band over.
Opvallend veel cd’s hebben de Juke Joints afgeleverd, zie ik in de pauze. Op de tafel waar normaal gesproken een of twee cd’tjes liggen is een soort cd-schap verrezen. Volgens een insider werden er van de eerste cd in een klap 4400 exemplaren afgenomen. De cd maakte onderdeel uit van het kerstpakket van een grootgrutter, waar een van de Juke Joints destijds werkzaam was.
Er zullen vanmiddag geen 4400 stuks over de toonbank gaan in de Amer, maar ik zie behoorlijk wat bluesliefhebbers met een cd’tje het café verlaten. Tijdens de tweede en derde set wordt het steeds lastiger om op je stoeltje te blijven zitten. Het swingt meer en meer de pan uit. De accordeon lijkt gemaakt voor feestmuziek en uiteindelijk is het dan toch zover dat iedereen voor zijn stoel staat en danst. Het is bal in de Amer.
