Mariëlla Tirotto & the Blues Federation – Album Release Party “Live In Concert” in Calypso Theater, Wijk bij Duurstede, 20 februari 2015; Tekst: Ton Kok / Foto’s: Patrick Roos.
Veel pers aanwezig
Op 16 november jl. was ik aanwezig bij de opnamen voor de cd Live 
In Concert, het derde album van Mariëlla Tirotto & the Blues Federation, in de DMI Studio in Weesp. Afgelopen vrijdag was in het Calypso Theater in Wijk bij Duurstede de officiële cd presentatie. Veel bekende gezichten van mensen, die ook bij de opnamen aanwezig waren en daardoor automatisch hier op de gastenlijst staan. Ook de mensen van de blues pers geven acte de présence, zoals die van Blueszine (Eric, Hananja), Blues Magazine (Paul, Jurry) en natuurlijk The Blues Alone? (ongetekende met gastfotograaf Patrick). Het lijkt af en toe een beetje op een bijeenkomst van de roddelpers, maar als de band om half negen het podium betreedt, laten deze mensen zien wel degelijk tot de serieuze muziek pers te behoren.
Some Old, Some New, Some Borrowed, Some Blue
Na een korte introductie door Gerda Jackson, presentatrice van het programma Twisted Blues bij Radio Loco en NieuwsNet Coevorden, verschijnen op het podium zangeres Mariëlla Tirotto, toetsenist Heins Greten, bassist Arno Hagemans, drummer John Kakiay, percussionist Onny Tuhumena en de nieuwe gitarist van de band Loek van der Knaap, die tevens de achtergrondvocalen voor zijn rekening neemt. Men begint met “Drifting”, dat terug te vinden is op de vorige cd, dan volgt Lowell Fulson’s “Sinner’s Prayer”, voordat de eerste nummers van de nieuwe cd aan bod komen. De band klinkt een stuk meer ontspannen, dan de beide laatste keren dat ik ze zag. Wellicht was er toen de spanning van de Blues Challenge en de opnamen of misschien brengt Loek van der Knaap een stuk rust mee. Zijn humor, in combinatie met de gezellige praatjes van Mariëlla, werkt in ieder geval sfeer verhogend. Na een klein half uurtje is het dan tijd voor het officiële gedeelte met uitreiking van de eerste exemplaren van Live In Concert aan twee mensen van het organiserende BluesinWijk: Frans Hoving en Arie Verheul. Als dit achter de rug is gaat de band verder met some old, some new, some borrowed and a lot of blue stuff. Op één na alle nummers van de nieuwe cd worden gespeeld. Mariëlla weet met haar karakteristieke zang en met ondersteuning van een stel prima muzikanten tot aan het einde de aandacht stevig vast te houden.
Playing The Game
Gasten zijn er ook, natuurlijk speelt Micha Sprenger, gitarist op de cd, een aantal nummers mee en voor de gitaarliefhebbers, waar ik mezelf toe reken, is het duel met Loek en het tweestemmig gitaargeweld op “Playing The Game” een van de hoogtepunten van de avond. Ook goed om Michel de Kok weer eens bij deze band aan het werk zien. Zijn harmonicaspel doet al bij de eerste noten een golf van herkenning door de zaal gaan en doet toch wel (heel even) terugverlangen naar de tijden van weleer. Na twee uur zit het optreden er eigenlijk op, maar natuurlijk komt de band niet weg zonder toegift. Dat wordt eerst “Too Blind To See” en, na suggestie vanuit de zaal, komt ook “Just For Fun” nog langs, waarbij de band, compleet met gasten, nog even volledig los gaat. Na bijna twee en een half uur non-stop zit het er dan op. Waanzinnig gezellig weer bij onze broeders van BluesinWijk. Het enige minpuntjes is dat de livestream de mist in gaat, maar ongetwijfeld zullen de video opnamen van onze BluesMoose vrienden nog een fraaie terugblik opleveren.
En dan de cd
Elf nummers zijn te horen, waarvan er vier eerder op cd verschenen, hoewel deze wel een nieuw jasje aangemeten hebben aangekregen. De cd beging met het Mose Allison nummer “If You’re Going To The City” en in dit nummer laat Onny Tuhumenu horen, in perfecte harmonie met drummer John Kakiay, dat zijn percussiewerk toch een waardevolle aanvulling is op het bandgeluid. Ondanks de voorliefde van de band voor de muziek van Cuby+Blizzards staat deze versie toch dichter bij het origineel , dan bij de C+B uitvoering. “Somewhere Down The Road” is voor mij persoonlijk het hoogtepunt van de cd, waarin naast Mariëlla en Heins (op Rhodes), ook bassist Arno Hagemans laat horen wat hij in huis heeft en dat is niet weinig. Dit nummer wordt gespeeld zonder gitaar. Het valt op dat het aanwezige publiek anders is dan bij een doorsnee blues concert. Soms moet het een beetje aangemoedigd worden om wat luidruchtiger te zijn, maar bij een nummer als “Window Of My Eyes” blijft het doodstil luisteren en pas als de laatste pianonoot helemaal weggeëbd is, barst het applaus los. Drummer John Kakiay is een drummer die, zowel letterlijk als figuurlijk, vaak over het hoofd wordt gezien, maar deze bescheiden man is niet weg te denken, Micha Sprenger vult met puntige, felle gitaarsolo’s het geheel uitstekend in. Het album is zeker een aanrader en zij, die de groep live hebben gezien, herkennen ongetwijfeld de ongedwongenheid van de zaaloptredens op dit schijfje.
Setlist
Drifting
Sinner’s Prayer
All I Can Take
Somewhere Down The Road
The Blues Don’t Bother Me
Gunslinger
Bad Soul
Why Are You Running From Yourself
Lover’s Dance
Step By Step
If You’re Going To The City
You Don’t Call The Shots
Window Of My Eyes
Playing The Game
Don’t Talk So Much
House On The Hill
Toegift
Too Blind To See
Just For Fun
