Ed Kowalczyk performing Throwing Copper in Muziekcentrum De Bosuil op 17 juni 2014. Review door Frank Hurkmans met foto’s van Hen Metsemakers.
Ed Kowalczyk’s optreden vanavond staat in het teken van de 20e verjaardag van het album Throwing Copper. Na zijn recente optreden op Pinkpop heeft Kowalczyk een korte Europese tour gepland om het publiek nog eens live te trakteren op deze muzikale mijlpaal uit 1994.
Ondanks het WK voetbal was het concert van Ed Kowalczyk in no time uitverkocht. Het publiek bestond hoofdzakelijk uit fans van een jaar of veertig. Fans die met de muziek van Live zijn opgegroeid en vanavond herinneringen willen ophalen die deze fijne muziek van een generatiegenoot ongetwijfeld oproept. In het publiek zijn voor een rock concert opvallend veel vrouwen aanwezig. Kowalczyk heeft, buiten het feit dat hij een geweldige zanger is, een enorme aantrekkingskracht op vrouwen. Daar zijn diverse redenen voor aan te wijzen: hij heeft een heerlijk warme, rustige en authentieke uitstraling en stelt mensen met zijn vaak poëtische en filosofische teksten gerust. De thema’s rondom god, liefde, leven en dood zijn vaak archetypisch en voor de aandachtige luisteraar in de eigen belevingswereld te plaatsen. De muziek van de charismatische en empathische Kowalczyk is voor de vele fans vaak een ruggensteun in moeilijke momenten. En last but not least, ondanks het ‘sterrendom’ is Kowalczyk een toegewijde en zorgzame vader van drie dochters en een zoon. Zijn gezin en kinderen zijn naar eigen zeggen een grote inspiratiebron en zeer belangrijk voor hem. En het verdient respect als je daar ook nog eens expliciet voor uitkomt.
De hete Bosuil is tot aan de nok toe gevuld als rond kwart voor negen de band het eerste nummer ‘Dam At Otter Creek’ voorzichtig inzet. Er wordt direct een intieme en hypnotiserende sfeer neer gezet door het viertal. Wat direct opvalt is dat de in het zwarte geklede Kowalczyk goed bij stem is. Het album ‘Throwing Copper’ wordt vanavond integraal gespeeld in dezelfde volgorde als op het album. Het publiek reageert wat onwennig maar na het eerste nummer is het direct feest. Alle nummers worden luidkeels mee gezongen door het merendeel van de fans. Wat het concert bijzonder maakt is de band die Kowalczyk realiseert met zijn publiek; zeg maar, een deel van het publiek in zijn ban krijgt. Tijdens het middendeel van ‘I Alone’ krijgt de begeleidende band ook de ruimte haar deel van de sfeer te claimen. Heerlijke U2 achtige gitaar akkoorden, soepele drum- en baspartijen en creëren een heerlijke entourage. In dik een uur wordt ‘Throwing Copper’ afgewerkt waarbij de temperatuur in de hele zaal stijgt, en de hele Bosuil inclusief het viertal op het podium zich in het zweet werkt. De rode draad hierin is de constante connectie met het publiek. Dat de band muzikaal hier een daar een schoonheidsfoutje maakte is nauwelijks opgevallen. By the way: gitarist Zak Loy, bassist Nick Jay en drummer Ray Antoun zijn ervaren en ingespeeld genoeg om elkaar moeiteloos op te vangen.
Het optreden kent vele hoogtepunten: de top meezingers waren o.a. ‘Lightning Crashes’ en ‘All Over You’. Met name ‘Lightning Crashes; met als onderwerp de dood van een klasgenoot door een dronken automobilist, had een sterk emotionele lading die overal in zaal voelbaar was.
Muzikaal intrigerend en met een heerlijk crescendo opbouw en groove was de uitvoering van ‘Tibetan Book of The Dead’. Naast de warme fluisterende zang was dit nummer muzikaal ook een hoogstandje.
Na het spelen van ‘Throwing Copper’ verliet de band het podium. Natuurlijk had het publiek er nog niet genoeg van. Na een korte adempauze werd een tweede set gespeeld met een vijftal andere ‘Live’ nummers. De band liet ook in het tweede deel horen stevige garage rock te kunnen maken; dit alles wel ten dienste van zanger Kowalczyk. Hoogtepunt van deze set was voor mij het door een van zijn dochters geïnspireerde ‘Heaven’ waarin met name het vrouwelijke deel van het publiek expliciet aangesproken werd.
Een heerlijk en heet avondje Ed Kowalzcyk werd in stijl afgesloten met een gelukzalig achterblijvend publiek.
Ed Kowalczyk:
Ed Kowalczyk – zang, gitaar
Zak Loy – gitaar, backing vocals
Ramy Antoun – drums, samples
Nick Jay – bas, backing vocals
Setlist
- The Dam at Otter Creek
- Selling the Drama
- I Alone
- Iris
- Lightning Crashes
- Top
- All Over You
- Shit Towne
- T.B.D.
- Stage
- Waitress
- Pillar of Davidson
- White, Discussion
- Horse
Toegift:
- Lakini’s Juice
- Seven
- Heaven
- All That I Wanted
- The Dolphin’s Cry
Perfecte recensie die precies weergeeft hoe het was! Even een kleine correctie, Seven en All that i wanted zijn solonummers en geen nummers van Live…